کنتاکت گاورنر

توضیحات استاندارد درباره کنتاکت گاورنر :

طبق بند 9-9-11-1 گاورنر یا وسیله دیگری باید توسط یک وسیله برقی مطابق بند 24-2-3 سیستم محرکه آسانسور را پیش از این که به سرعت عملکرد گاورنر ( درجهت بالا یا پایین ) برسد متوقف نماید.  

توضیح : با توجه به این که گاورنر در سرعت 1/5 سرعت نامی عمل می کند. این وسیله الکتریکی باید پیش از رسیدن به این سرعت باعث متوقف شدن آسانسور شود. به همین منظور کنتاکت الکتریکی گاورنر در سرعت 1/10 سرعت نامی عمل می کند.

- گاورنرهای دو طرفه : 

علاوه بر گاورنرهای یک طرفه که فقط در صورت افزایش سرعت کابین به سمت پایین عمل می کنند، گاورنرهای دو طرفه در دو جهت بالا و پایین عمل خواهند کرد. در صورت استفاده از گاورنر دو طرفه باید توجه داشت که که کنتاکت مربوطه در صورت عملکرد سیستم ترمز اضطراری در هر دو جهت امکان قطع شدن را داشته باشد که گاهی برای این منظور از دو کنتاکت مجزا استفاده می شود. 

یاد آوری : در صورتی که وزنه تعادل نیز دارای سیستم ترمز ایمنی (پاراشوت) باشد کنتاکت آن نیز باید در مدار سری استپ قرار گیرد. 

سری استپ چیست؟ 

سری استپ مهمترین مدار موجود در مجموعه مدارات الکتریکی یک آسانسور می باشد چرا که عملکرد صحیح آن ، ایمنی حرکت را برای مسافران و بار تضمین می نماید. این مدار همانطور که از نامش بر می آید از تعدادی کنتاکت سری شده باهم تشکیل شده است که از بالا ترین تا پایین ترین نقطه چاه به شرح زیر نصب می شود : 

 

تجهیزات سری استپ

 

ردیف	نام	محل قرارگیری	بازگشت به حالت عادی
1	کنتاکت فلکه گاورنر موتورخانه	موتورخانه	دستی
2	حد یا قطع کن بالا	چاه	دستی
3	حد یا قطع کن پایین	چاه	دستی
4	استپ قارچی	روی کابین	دستی
5	استپ داخل کابین	داخل کابین	دستی
6	کنتاکت پاراشوت	زیر یا روی کابین	دستی
7	کنتاکت پاخور	کف کابین	اتوماتیک
8	کنتاکت دو شاخه درب طبقه	درب طبقات	اتوماتیک
9	کنتاکت قفل	درب طبقات	اتوماتیک
10	کنتاکت دو شاخه درب کابین	درب کابین	اتوماتیک
11	استپ قارچی	چاهک	دستی
12	کنتاکت فلکه گاورنر ته چاه	چاهک	دستی
13	کنتاکت فتوسل	داخل کابین	اتوماتیک
14	کنتاکت رله کنترل بار	تابلوی کنترل	دستی
15	کنتاکت میکروسوئیچ ضربه گیر	چاهک	دستی
16	کنتاکت میکروسوئیچ کشش سیم بکسل جبران	چاهک	دستی
17	کنتاکت میکروسوئیچ دریچه اضطراری موتورخانه و کابین	روی کابین - بالای چاه	دستی

 

توجه به این نکته بسیار مهم است که همواره مدار سری استپ دارای فقط یک نقطه ابتدایی و فقط یک نقطه انتهایی می باشد، به عبارت دیگر باید فقط یک مسیر (آن هم به صورت سری) در تمام مدار سری استپ وجود داشته باشد.

به جز موارد خاص هرگونه مسیر موازی در این مدار کاملا اشتباه بوده ، خارج از استاندارد می باشد. همانطور که در شکل زیر مشاهد می کنید از نقطه شروع سری استپ ترمینال G90 تا پایان ترمینال 68 یک مسیر سری وجود دارد که موجب می شود با قطع شدن یکی از کنتاکت ها در مسیر ، ترمینال انتهایی بدون برق شود. 

آسانسورهای خاص - آسانسور شیب دار

آسانسور شیب دار :

آسانسورهای شیب دار سال های طولانی است که برای دسترسی به آپارتمان ها و ساختمان ها، هتل ها و در سواحل کنار تپه ها و غیره مورد استفاده قرار می گیرند. انواع قدیمی آنها زیر مجموعه استانداردهای تراموا و قطارها اجرا شده و مورد استفاده قرار گرفتند. اما امروزه با وجود استفاده از قطعات آسانسور کماکان تحت کد های فوق اجرا می شوند. 

آسانسور شیب دار که دارای یک موتور الکتریکی است بر اساس آسانسور کششی با وزنه تعادل و یه به صورت کشش مثبت در طبقات تعریف شده کار می کند. این آسانسورها دارای کابین حمل بار است که توسط سیم بکسل یا زنجیر کشیده می شود و از طریق ریل های راهنما در مسیر شیب دار تحت زاویه 15 تا 75 درجه نسبت به خط قائم و بدون محدودیت طول مسیر حرکت میکند. آسانسورهای شیب دار جدید باید بر اساس استاندارد EN81-1 , EN81-22 نصب و اجرا گردند. 

در شکل زیر یک نمونه از این آسانسور را مشاهده می کنید. 

سرعت این آسانسورها معمولا تا 2/5 متر بر ثانیه است ولی در ححالت های خاص میتواند تا 4 متر بر ثانیه نیز افزایش یابد. در همه ی این سرعت ها عامل شتاب تند شونده و کند شونده به خصوص هنگام عمل کردن ترمز اضطراری باید به گونه ای باشد که ششتاب افقی وارده بر مسافر حداقل خطر سقوط احتمالی را داشته باشد. ظرفیت کابین معمولا در سرعا 1 متر بر ثانیه بین 4 تا 100 نفر را میتواند جابجا کند و ظرفیت های تا 40 نفر سرعت 4 متر بر ثانیه نیر می رسد. 

امروزه با به کارگیری سیستم کنترل دور و فن آوریهای الکترونیکی در تابلوهای برق امکان کنترل سرعت و نرمی حرکت و تغییرات شتاب و توقف مهیا است. در مسیر طولانی از آسانسور  شیب دار در کنار پله برقی نصب می گردد تا اشخاصی که نمیتوانند از پله برقی استفاده کنند و یا برای حمل ویلچرهای معلول از آنها بهره برداری گردد. معمولا در این مورد سرعت آنها کمتر از سرعت پله برقی است تا مسافرین احساس ناراحتی نکنند. 

آسانسورهایی با چرخ دنده محرک و شانه (Rack and Pinion) :

عمده تجهیزات در این نوع آسانسورها شامل یک میله دندانه دار (شانه) سرتاسری است که روی ستون نصب می شود و جنس آن از فولاد مخصوص می باشد و همچین چرخ دنده یا چرخ دنده هایی است که توسط یک شبکه به آهن کشی و قاب فلزی که در داخل چاه یا فضای آزاد ساخته شده است محکم میگردند. 

 

قاب فلزی نگهدارنده سریعا ساخته شده و بنا میگردد و برای اجرای آن از روی سقف کابین استفاده می شود. جهت اجرا آهن کشی و ریل ها دیگر نیازی به داربستزدن در داخل چاه آسانسور نیست. معمولا جهت محافظت سطح آن از گالوانیزه گرم پوشش داده می شود. در این نوع آسانسور هیچ گونه محدودیت ارتفاع وجود ندارد. امروزه بیشترین طول شناخته شده این آسانسورها 640 متر است. 

 

بیشترین کاربرد این نوع آسانسورها در کارخانجات ، محل هایی که بار سنگین در آنها حمل میگردد و آسانسورهای خودروبر است. این آسانسورها تا ظرفیت 2000 کیلوگرم دارای یک شبکه نگهدارنده فلزی هستند و در این حالت یوک کابین به صورت لیفتراکی خولهد بود. معمولا آسانسورهای چرخنده و شانه دندانه دار دیواره ی حایل و چاه ندارند و بیشتر در خارج ساختمان در هوای آزاد اجرا می گردند. 

 

هیچ گونه قواعدی در اجرای دقیق آهن کشی و نصب ریل در استانداردها وجود ندارد. امروزه این آسانسورها در ساخت ساختمان های خاص از جمله ساختمان هایی که دارای انحنا هستند، معادن و در ساخت و ساز ساختمان های بلند به کار گرفته میشود. 

 

 

 

 

آسانسورهای (Rack and Pinion) بیشتر در محل هایی مورد استفاده قرار میگیرند که نیاز است بار سنگینی جابجا کنند. اصولا این نوع آسانسورها تا ظرفیت 2000 کیلوگرم با یک شبکه فلزی مهار کننده دو عدد می باشد. در آسانسورهایی که دارای دو شبکه مهارکننده هستند کلیه نیروها به کف چاه منتقل میگردد و کمترین نیروی افقی به سازه ساختمان منتقل می شود. ابعاد کابین این نوع آسانسورها همانند آسانسورهای کششی و هیدرولیک از استاندارد های مربوطه تعیین میگردد. 

نیروی محرکه این آسانسورها توسط یک چرخ دنده یا چند چرخ دنده که نیروی خود را از یک موتور الکتریکی میگیرند تامین می شود. این چرخ دنده ها در سراسر مسیر حرکت با دنده ها ( شانه) درگیرند و با حرکت آنها کابین به حرکت در می آید. واحد محرکه معمولا در روی قاب فلزی به همراه تابلو فرمان بالای کابین نصب میشود. 

سیستم مکانیکی این نوع آسانسور به گونه ای است که کف کابین در حالت پر یا خالی با سطح کف طبقه همطراز باقی می ماند و تغییر نمیکند. شدت صدای تولیدی دندانه های درگیر معمولا غیر قابل قبول است . برای کاهش صدای تولیدی ، یکی از عمده ترین راه حل ها استفاده از چره دنده ای است که فاصله  گام دنده های آن کم است در این صورت گام دنده های درگیر کوتاه تر و دنده ها با یکدیگر نرم تر کارخواهند کرد. 

سرعت این آسانسورها تا 1/5 متر بر ثانیه قابل افزایش است لیکن سرعت بیش از 0/5 متر بر ثانیه باعث تولید صدا خواهد شد.  جهت ایمنی در بالاتربن و پایین ترین حد مسیر حرکت سوئیچ های حد نصب می شوند از کابل متحرک بر خلاف آسانسورهای معمولی که در آنها سیگنال های بین تابلو فرمان و کابین را منتقل میکند تنها جهت تغذیه برق 3 فاز یا تک فاز موتورهای محرکه استفاده می شود. 

معمولا کنترل این نوع آسانسورها به صورت پوش باتن می باشد. درب کابین این نوع آسانسورها به صورت گیوتنی و ریلی که به یک سمت باز میشود ، ساخته می شود. 

 

آسانسورهای باری : 

آسانسور باری یا سرویس تنها برای جابجایی بار طراحی میگردد و ابعاد کابین آن به گونه است که مانع از ورود افراد به داخل می شود. طراحی این آسانسور بر اساس استاندارد EN81-3 است که توانایی سرویس دهی خوب و ایمنی لازم را باید داشته باشد. این نوع آسانسور به دلیل پایین بودن ظرفیت و به کارگیری از آن به عنوان باربر ارزان قیمت تر است. 

عمدتا از این آسانسور جهت انتقال کتابها و جابجایی مواد غذایی و نوشیدنی ها ، پول ، رخت های چرکی و تمیز ، بسته های پستی ، وسایل استریلی، ظروف کثیف ، آشغال ها . غیره در فضاهایی مانند ورزشگاه ها ، کتابخانه ها ، بیمارستان ها ، هتل ها ، استرحت گاه ها استفاده میکنند. 

* ابعاد مطابق با استاندارد EN81-3 عبارتست از : 

- حداکثر سطح کف کابین 1 متر مربع 

- عمق کابین 1 متر 

- ارتفاع کابین 1/2 متر 

ابعاد فوق را میتوان در موارد خاصی تا 10 سانتی متر تغییر داد. 

ارتفاع کابین نسبت به ابعاد کابین و قفسه ها که در محل نصب شده و ثابت هستند ممکن است زیاد باشد و لذا باید هماهنگی لازم با ابعاد آنها قبل از اجرا بالابر صورت پذیر. ظرفیت کابین با توجه به مقدار سطح مفید آن تعیین میگردد. طبق استاندارد EN81-3 حداکثر  ظرفیت کابین 300 کیلوگرم می باشد. 

از طرفی ابعاد کابین آسانسور بالابر بر اساس ابعاد وسایلی که حمل میگردند نیز تعیین می شوند. در صورتی که کابین فاقد درب باشد باید سیستم های ایمنی لازم را در بالابر در نظر گرفته شود تا در حین حرکت و کج شدن بار از برخورد به دیوار چاه ممانعت کند. 

در بالابرهایی که درب کابین . طبقه پیش بینی می گردد لازم است امکان ورود و خروج بار ار آن بررسی و کنترل شود تا بهره برداری اشکالی بروز نکند. در شکل زیر نمونه ای از آسانسور  باری را میبینید. 

درب این آسانسورها میتواند از نوع لولایی  افقی باز شو یا گیوتنی عمود باز شو باشد.  در آسانسورهای باری که درب آن در ارتفاع . بالاتر از کف طبقه نصب میشود از نوع گیوتنی یا لولایی است. در آسانسورهای باری که برای عبور چرخ دستی حمل بار در نظر گرفته شده باشد درب ها عموما از نیمه اتوماتیک یا گیوتنی هستند. مکانیزمی که درب را جابجا میکند میتواند به صورت دستی یا تمام اتوماتیک باشد که نوع اتوماتیک آن گران تر خواهد بود. 

آسانسورهای باری که برای حمل غذا و  یا وسابل تمیز و استریل به کار می رود باید کاملا قابل شستشو باشند. 

مکانیزم محرکه این آسانسور میتواند : کششی ، مثبت (وینچی) باشد. 

مناسب ترین موقعیت برای نصب موتور الکتریکی ، انتهای چاه است. 

سرعت این آسانسورهای باری 0/2 تا 0/15 متر بر ثانیه است. متناسب یا طول مسیر حرکت و یا موارد خاص میتواند سرعت 1 متر بر ثانیه برسد. 

عموما آسانسورهای باری دارای یک مجموعه آهن کشی در داخل چاه هستند که کلیه بارهای وارده را تحمل می کنند.

* ابعاد این چاه طبق روش و اندازه های پیشنهادی زیر به دست می آید : 

- عرض چاه : عرض کابین به اضافه 50 سانتی متر 

- عمق چاه : عرض کابین به اضافه 30 سانتی متر 

ارتفاع بالاسری 50 تا 100 سانتی متر بیشتر از کابین است که این مقدار باید جهت نصب موتور ، فلکه ها و فضای سرویس کافی باشد.  عمق چاهک آسانسورهای باری بین 15 تا 100 سانتی متر است که بسته به نوع درب (گیوتنی یا لولایی) خواهد بود. 

تابلو کنترل این آسانسور در صورت کافی نبودن فضای موتورخانه و بالای کابین در انتهای چاه نصب نشده و باید محل مناسبی در نزدیکی چاه آسانسور جهت نصب پیش بینی شود. برای دسترسی به موتورخانه و موتور الکتریکی باید دریچه ای حداقل 60 در 60 سانتی متر در بالای درب ورودی کابین در آخرین طبقه پیش بینی گردد. 

انواع بالابر پلکانی 

بالابر پلکانی به 3 دسته تقسیم می شوند : 

1. بالابر پلکانی ویلچربر 

2. بالابر پلکانی صندلی دار 

3. بالابر پلکانی ایستاده بر 

طبق استاندارد EN81-40 بالابر پلکانی صرفا برای جابجایی افراد معلول و ناتوان جسمی و حرکتی در ساختمان مسکونی مورد استفاده قرار میگیرد و طبق استاندارد نصب و بهره برداری از آن در فضاهای عمومی مجاز نیست. 

بالابر پلکانی به موازات عرض پله ها و در حاشیه ی نرده کنار پلکان نصب می شود. 

مطابق استاندارد در صورت پایان پله ها و شروع پله های ثابت طبقات بالا باید بالابر پلکانی نیز به اتهای مسیر خود برسد و در صورت ادامه ی حرکت، معلول از بالابر پلکانی بعدی مجداا استفاده نماید و لذا ادامه ی حرکت افقی این بالابر در بین طبقات مجاز نیست. 

در محل ورود به بالابر پلکانی و خروج از آن فضای کافی حداقل 1/5 متر باید در ساختمان در نظر گرفته شود. بنابراین باید بالابر در محلی نصب شود که مانع عبور و مرور ساکنین ساختمان از طریق پلکان نشود. طبق استاندارد حداکثر سرعت بالابر پلکانی 0/15 متر بر ثانیه است و باید امکان کنترل سرعت توقف و شروع به حرکت آن توسط فرد کاربر نیز از روی آن وجود داشته باشد. 

1-1 . بالابر پلکانی ویلچربر : 

این نوع بالابر را در شکل زیر میبینید. این نوع بالابر در صورتی که در محل های عمومی نصب شوند به عرض 90 سانتی متر و به عمق 125 سانتی متر و در ساختمان های مسکونی شخصی عرض آن کاهش می یابد. در موقعیت نصب آن باید دقت کافی به عمل آید. حداقل مقدار ظرفیت آن 250 کیلوگرم در مربع است و حداکثر آن 350 کیلوگرم و در صورتی که ویلچر موتوری مورد استفاده قرار گیرد طبق استاندارد EN1284 حداقل 300 کیلوگرم برسد. 

1-2 . بالابر پلکانی صندلی دار : 

حداقل ظرفیت صندلی در این بالابر برای استفاده ی یک نفر از آن به صورت نشسته 115 کیلوگرم است. در شکل زیر نمونه ای از آن را مشاهده می کنید. این وسیله تنها برای استفاده در فضای شخصی مناسب است. 

البته بالابر پلکانی صندلی دار در فضاهای بیمارستانی ، خانه سالمندان و خانه های توان بخشی مورد استفاده قرار می گیرد. حداکثر سرعت آن 0/15 متر بر ثانیه و شامل ترمز ، کمربند ایمنی ، صندلی گردان ، دستگیره و کنترل کننده سرعت است. مقدار شیب ریل های هادی آن معمولا بین 22 تا 50 درجه و حداکثر طول مسیر حرکت آن 20 متر است. 

در شکل زیر نمونه ای از این بابابر پلکانی صندلی دار را مشاهده می کنید. 

1-3 : بالابر پلکانی ایستاده بر : 

سطح بالابر پلکانی ایستاده بر حداکثر برای مورد استفاده ی یک نفر در نظر گرفته می شود و ظرفیت آن از 115 کیلوگرم نباید کمتر باشد. ابعاد سطح آن محل ایستادن بر روی آن 32/5 سانتی نتر در 35 سانتی نتر است. در شکل زیر نمونه ای از آن را مشاهده میکنید. این بالابر صرفا مناسب فضای استفاده شخصی است. 

انتخاب موتور گیربکس و توان نیروی محرکه آسانسورهای کششی :

امروزه در اکثر قریب به اتفاق آسانسورها نیروی محرکه توسط الکتروموتورها تامین می گردد. ساده ترین روش انتقال حرکت و توان مورد نیاز به فلکه کششی به صورت مستقیم است و با توجه به بالا بودن دور موتور الکتروموتورها، کاهش دور توسط فن آوری های الکترونیکی با تغییر فرکانس و ولتاژ صورت می گیرد. در آسانسورهایی که از سزعت کمتری برخوردارند انتاقال حرکت به صورت مستقیم اقتصادی نبوده و امروزه 80 درصد آسانسورها به منظور کاهش دور به  حد مورد نیاز و انتقال توان انتقالی، با ماهشش سرعت محور خروجی گیربکس استفاده میشود. 

با توجه به ثالث بودن مقدار  توان انتقالی با کاهش سرعت محور خروجی گیربکس گشتاور شروع حرکت آسانسور افزایش پیدا میکند. موتور گیربکس عموما در آسانسورهای با سرعت کمتر از 2/5 متر بر ثانیه استفاده میگردد. در گذشته گیربکس هایی که با چرخنده های ساده مورد استفاده قرار میگرفته است ولی بعدها با پیشرفت های طراحی و تکنیک های ساخت، گیربکس های حلزونی به صورت استاندارد برای آسانسورها مورد قبول واقع شد و اکنون به جز موارد اشتثنایی عموما از این نوع گیربکس استفاده می شود. 

شرایط محاسبات ریل های راهنما چیست؟

محاسبات انتخاب ریل راهنما باید به گونه ای باشد که بتواند مقاومت ریل های راهنما ، اتصالات . متعلقات آنها مقابل نیروهایی که به آن وارد می آید را به اندازه کافی لحاظ کند تا از کارکردن ایمن آسانسور اطمینان حاصل شود. 

توزیع بار اسمی Q ، بر روی سطح کابین صورت یکنواخت در نظر گرفته می شود. و نیز فرض میشود که وسایل ایمنی به طور همزمان بر روی ریل های راهنما عمل میکنند و نیروی ترمز به طور یکسان توزیه شده است. 

در انتخاب ریل ابتدا یک ریل استاندارد از جدول و کاتالوگ های سازنده انتخاب میگردد و سپس یررسی میشود زیل های مورد نظر در هر 3 حالت بیان شده شرایط تنش و خیز را ارضا میکند یا نه . 

شرایط محاسبات ریل : 

1. به هنگام بارگذاری و تخلیه آن (سوار و پیاده شدن مسافر کابین) 

2. در شرایط کار عادی با فرض اینکه بار داخل کابین با ظرفیت کامل در سطح آن غیر متقارن توزیع شده باشد. 

3. در شرایطی که مکانیزم ترمز ایمنی فعال شود. 

فرض بر این است که ریل راهنما رفتاری مانند یک تیر مستقیم با دو تکیه گاه لولایی دارد و در امتداد محور طولی تحت تاثیر یکی از نیروهای ترمز ایمنی، بارگیزی کابیم و تخلیه آن و یا در حال حرکت قرار گرفته است و در ریل تحت تاثیر نیرو، کمانش و خمش ایجاد می شوند. 

نیروی استاتیکی معادل نیروی زلزله نیز باید مطابق با ضوابط مقررات ملی ساختمان محاسبه و در ریل بررسی شود و مقدار تنس های ایجاد شده در محل اتصالات و قطعات تازه و تغییر شکل آنها حدود معینی که برای آسانسورها تعیین شده است تجاوز ننماید. 

آیا روغن کاری ریل مهم است یا نه ؟

یکی از پارامترهای مهم موثر در ترمز، روغن کاری ریل یا عدم روغن کاری آن است. تحقیقات به عمل به آمده روغن ماری حدود 20 درصد در کاهش عملکرد ترمز تاثیر خواهد گذاشت. 

از طرفی همانگونه که شکل ذیل نشان می دهند عدم حرکت ریل در محل اتصال با لقمه ها به هنگام پاراشوت باعث خم شدن کفشک ریل و نیز خطر خارج شدن کفشک کابین از مسیر خود خواهد شد. در صورتی که ضریب اصطکاک بین لقمه ها و ریل ها بیش از اندازه بوده و حین عملکرد ترمز ایمنی امکان حرکت طولی به ریل ندهند، حرکت ریل به سختی صورت میگیرد و در محل هایی که طول براکت بیش از اندازه باشد ( فاصله ریل از دیوار) و براکت نتواند نیروی های وارده بر آن را تحمل کند، ممکن است خم شده و یا حتی بشکند که در نهایت احتمال خارج شدن کابین و ترمز ایمنی از ریل وجود خواهد داشت. 

بدیهی است در صورت عدم وجود ترمز ایمنی نظیر آسانسورهای هیدرولیکی با جک مستقیم این نیروها در محاسبات و انتخاب ریل تاثیر گذار نیستند. در انتها لازم به یاد آوری است مقدار نیروهای افقی وارد بر براکتها و انکربولت ها به هنگام عملکرد ترمز ایمنی کمتر از مقدار نیروی خستگی قابل تحمل انهاست و در انتخاب نوع آن ها مدنظر قرار نمیگیرند و تاثیری ندارند. 

نقاط برجسته و ناهمواری های سطح در محل تماس با یکدیگر برخورده باعث تغییر شکل پلاستیکی این برجستگی ها می شوند تا اینکه اصطکاک مورد نظر را با توجه به سرعت و بار وارده را ایجاد کنند. 

طبق آزمایش های به عمل آمده نقدار ضریب اصطکاک در ریل های خشک 0/45 و در ریل های روغن کاری شده حدودا 0/25 می باشد. در صورت اختلاف ضریب اصطکاک سطح تماس در طول ریل باعث ایجاد شتاب منفی گوناگونی خواهد شد که هنگام ترمز ایمنی میتواند ایمنی مسافر را به خطر اندازد. 

از سوی نا متعادل بون و اختلاف در ضریب اصطکاک در سطح دو ریل کابین نیز موجب تولید نیروهای متفاوت در دو طرف آن شده و باعث خارج شدن ترمز ایمنی در مسیر حرکت خود گردند.

در محاسبات و انتخاب ریل ها مطابق با استاندارد EN81 فرض بر این است که ریل ها دارای مشخصات فنی و شکل ظاهری همسان و از یک جنس مشابه هستند. در محل اتصال ریل ها نیز باید دقت کافی به طرز دقیقی آنها نصب شوند تا مشکلاتی در هنگام ترمز ایمنی صورت نگیرد. 

ریل های آسانسور

ریل ها : 

ریل ها در آسانسور نقش هدایت کننده دارند و از چرخش و یا حرکت پاندولی کابین در اثر عدم توزیع بار یکنواخت در سطح کف کابین ، وزنه تعادل جلوگیری می کنند. 

سطح مقطع ریل ها به شکل T می باشد. سطوح آن ها ماشین کاری شده و کوچکترین خمیدگی یا خراشیدگی نباید داشته باشند. ریل های کابین و وزنه تعادل عموما شبیه هم هستند و مقطع ریل وزنه های تعادل نسبت به کابین کوچکتر است. 

نصب ریل ها بسیار مهم است و کاملا باید عمودی نصب شوند و هیچ گونه خمیدگی در انها نباشد. طول خمیدگی و جفت نشدن در محل اتصال به یکدیگر بر روی کیفیت کار آسانسور تاثیر خواهد گذاشت. نیروی زیادی  در حالت بارگیری یا تخلیه و نیز حرکت کابین بر ریل ها وارد نمیشود ولی در مواقعی که ترمز اضطراری فعال می شود به ریل ها فشار زیادی وارد میگردد که در صورت درست انتخاب نکردن نوع ریل ها و یا فواصل براکت ها ممکن است کمانش در آنها ایجاد شود.

همانطور که گفته شد ریل ها بر اثر عملکرد ترمز ایمنی در طول محور عمودی خود حرکت میکند و به هنگام حرکت ساختمان نیز حرکت ریل در طول محور خود وجود دارد. نیروهای افقی به هنگام حرکت کابین و یا در اثر بارگذاری و تخلیه بار و نیز جابجایی مسافرین هنگام سوار یا پیاده شدن، ایجاد می شوند. 

نیروهای افقی که در دو سطح جانبی و نوک ریل وارد می شوند با Fy , Fx نشان داده شده اند. نیروها به توسط کفشک ها به ریل ها وارد میشوند و نیروی عمودی (محوری) با Fb مشخص شده است. نیروی Fy باعث خمش ریل و نیروی Fx باعث پیچش ریل میشود. این نیروها  ( Fx , Fy) در آسانسورهای تا ظرفیت 2250 کیلوگرم بحرانی نیستند و قابل صرف نظر کردن می باشند.