آسانبر کٌرد صنعت

سرویس و نگهداری و آسانسور

آسانبر کٌرد صنعت

سرویس و نگهداری و آسانسور

آسانبر کٌرد صنعت

شرکت، تحت مدیریت جناب آقای عبدی پور، در زمینه ارائه خدمات سرویس و نگهداری، بازرسی و مشاوره فعالیت می‌نماید.

محدوده فعالیت: تهران و حومه

جهت کسب اطلاعات بیشتر، با شماره‌های ذیل تماس حاصل فرمایید:

دفتر: 02144652654
همراه: 09120276237

۱۶ مطلب با موضوع «چاه آسانسور» ثبت شده است

نصب وزنه تعادل :

1 - پیشرفت ابزارهای نصب موجب تغییر روش های نصابان در نحوه نصب قاب وزنه تعادل و ایجاد روش های نو شده است. همانگونه که این تغییر تفکر باعث بروز پدیده های جدید در روش اجرایی دیگر آیتم های آسانسور نیز گردیده است. 

بسیاری از کهنه کاران آسانسور در مورد اینکه از وزنه تعادل یا کابین در بالا یا پایین چاه سر هم بندی شده و نصب گردد دیدگاه خاص خود را دارند که تغییر دادن این دیدگاه ها سخت است و به تجربه آنها در طول سالی کاری خود برمیگردد. 

 

2 - بر حسب شرایط کار، میتواند محل نصب وزنه تعادل و کابین در داخل چاه تعیین کننده باشد. در مکانی که چرثقیل الکتریکی و یا دستی در دسترس باشد و یا محل کار و چاه آسانسور ارتفاع کمی داشته باشد معمولا کابین و وزنه تعادل به آسانی در داخل چاه آسانسور و یا حتی کنار آن در خارج از چاه سر هم بندی و مونتاژ می شوند و سپس در مراحل اجرایی یکی از انها تکمیل و توسط سیم بکسل و تسمه بالابر به بالای چاه کشیده می شود. 

 

3 - درشرایط عادی اجرای کار فرض بر این میگیریم که قرار است پس از اتمام کار اجرایی کابین در داخل چاه و انتقال آن به بالا، وزنه تعادلدر داخل چاه و در کف چاهک سرهم بندی شده وسپس سیم بکسل های تعلیق به آن متصل شوند. 

 

پس از انتقال کابین به پایین چاه همراز طراز با آخرین توقف، آن را توسط تیرهای مقاوم (الوار یا تیرآهن) مهار کنید. بعضی از شرکت های سازنده در دستورالعمل خود پیشنهاد می کنند برای ایمنی بیشتر یوک بالای کابین را توسط زنجیر به براکت ریل کابین از دو طرف ببندید. تعدادی از نصابان آسانسور با درگیر کردن لقمه های ترمز ایمنی (پاراشوت) به ریل های کابین آن را در طراز آخرین طبقه قفل کرده و سپس سیم بکسل بالابر را از روی یوک آزاد می کنند. 

این عمل برای مهار کردن کابین غیر مجاز بوده و ممکن است در اثر وزنه کابین لقمه ها از روی سطح ریل ها آزاد شوند که در نهایت خطر سقوط کابین به داخل چاهک وجود دارد که محتملا خطر جانی برای نصاب یا نصابان وجود خواهد داشت. 

لذا در این مرحله از کار باید نقشه اولیه طرح را مطالعه کرده و نوع مواد به کار رفته و وزنه های پر کننده در آن را بررسی می کنیم. ستون های نگهدارنده (الوارها) را که در طول مناسبی قبلا آماده شده اند، در داخل کف چاه سرپا کرده و مستقر می کنیم. 

 

تیرهای نگهدارنده جرثقیل دستی (عموما از جنس چوب هستند) را در محل مناسبی از چاه (هماهنگ با طول قاب وزنه تعادل) به طول مناسب ( به اندازه دهانه ریل های وزنه تعادل به اضافه 30 سانتی متر از دو طرف) بهبراکت ریل ها با سیم بکسل یا زنجیر می بندیمبالابر را به تیر برق فوق می بندیم به طوریکه به سهولت امکان جابجایی قاب وزنه تعادل باشد

 

معمولا قاب وزنه تعادل (با جنس ناودانی) به صورت یکپارچه در کارخانه شرکت سازنده ساخته شده و به محل حمل می شود. پس از نصب قاب وزنه تعادل، کفشک ها و وزنه های پرکننده را به آن سوار می کنیم

 

4 - موقعیت و فواصل افقی قاب وزنه تعادل را نسبت به اتاق کابین قبل از شروع به سوار کردن و قرار دادن وزنه های پرکننده طبق طرح اولیه کنترل کنید

همانگونه که قبلا نیز بیان شده است و مطلع هستید در آسانسورهای امروزی وزنه تعادل باعث ایجاد کشش مورد نیاز در سیم بکسل های دو سوی فلکه کششی می شود تا موتور در حالت عادی کابین را جابجا کند. وزنه تعادل همچنین باعث ایجاد ایمنی می شود به نحوی که هنگام نشستن بر روی ضربه گیر در صورتی که کابین در جهت حرکت ره به بالا از کنترل خارج شده باشد، سیم بکسل های روی شیار فلکه کششی و سمت وزنه تعادل کشش خود را از دست داده و از آن سو مانع از ورود کابین به فضای بالاسری شده و از برخورد آن نیز به زیر سقف چاه جلوگیری می شود

 

5 - به علت اینکه در آسانسور کششی از سیم بکسل برای حرکت و ارتباط وزنه تعادل و کابین استفاده می شود، لذا هنگامی که کابین تراز سطح آخرین طبقه هم سطح می شود وزنه تعادل نیز در داخل چاه در حد فاصلی از روی ضربه گیر متوقف می گردد

 

6 - لدیهی ترین موضوع در آسانسور کششی این است که در صورت جمع نشتن وزنه تعادل به روی ضربه گیر خود و طی مسیر تا روی ضربه گیر و جمع شدگی آن (فنری یا روغنی) ، سیم بکسل های کابین (در بالاسری) کشش خود را از دست می دهند و کابین متوقف شده و به سقف چاه اصابت نمی کند

می توان به نوع دیگری بیان داشت که وزنه تعادل طی حرکت در این فاصله در چاهک باید همزمان با سیم بکسل های کابین کشش خود را از دست بدهد. این بدین معنی است که عمق چاهک صرف نظر از اینکه نوع ضربه گیر آن چه باشد ضمن رعایت فواصل لازم باید به گونه ای باشد که کابین به داخل فضای بالاسری چاه وارد نشود

همواره بایدعملیات سیم بکسل ریزی و همچنین نصب ضربه گیرها این موضوع را در ذهن خود داشته باشید که اندازه ها باید مطابق نقشه های طراحی شده باشند

 

7 - لازم است فاصله زیر وزنه تعادل تا کف چاهک توسط نصاب به طور دقیق محاسبه شود تا در شرایطی که از ستون های چوبی یا فلزی برای نگهداری قاب وزنه تعادل استفاده می شود، در زمان راه اندازی به هنگام برداشتن انها باعث شل شدن و یا کش آمدن سیم بکسل های سمت وزنه تعادل نشود

 

8 - شرکت عموما هنگام کار اجرایی، عملیات اجرایی خود را با نقشه هایی که توسط طراح تهیه می شود، دنبال می کنند. اصولا در نقشه اندازه فاصله قاب وزنه تعادل تا روی ضربه گیر در دو اندازه حداقل و حداکثر مشخث شده است. حداقل اندازه، بعدی است که طبق شرایط مندرج در مقررات محاسبه و بر اساس خصوصیات آسانسور تعیین می شود

حداکثر اندازه، بعدی است که مقدار افزایش طول سیم بکسل ها، این مقدار به ساختار سیم بکسل و طول آن در ساختمان بستگی دارد، در آن منظور شده است. پس از اطمینان از اینکه کار اجرایی قاب شاقول بوده و سیم بکسل ها بر روی آن متصل شد اند، نصاب اندازه ستون ها (الوار چوبی یا فلزی) را در زیر وزنه تعادل کوتاه می گیرد تا مقدار حداکثر فاصله تا روی ضربه گیر را تامین کند

 

9 - الوارهای نگهدارنده (ستون ها ) را به صورت عمودی روی کف چاه قرار دهید سپس قاب وزنه تعادل را روی آن قرار دهید. کنترل کنید که ستون ها تحمل وزن وزنه تعادل که به روی آنها قرار می گیرند را داشته باشند

 

10 - در صورتی که قاب وزنه تعادل در بیرون چاه سر هم بندی شده است، آن را به داخل چاهک منتقل کنید و سپس آن را در حد فاصل ریل ها قرار داده و روی ستون ها که در محل خود ثابت هستند، بنشانید

 

11 - کفشک ها را فورا نصب کنید این کار باعث ثابت شدن قاب وزنه تعادل شده و در این مرحله از کار می توان سیم بکسل یا تسمه بالابر را از روی قاب باز کرده و برداشتدر این بخش از کار گونیا بودن قاب وزنه تعادل مطمئن شوید.

 

12 - وزنه های پرکننده را به داخل قاب (ناودانی یا سپری) قرار دهید. در صورتی که قطعاتی مانند زنحیر جبران به قاب وزنه تعادل باید متصل شوند پس از قرار گرفتن وزنه های پر کننده این کارباید صورت بگیرد

 

13 - پس از آنکه نصب قاب (یوک) وزنه تعادل کاملا به اتمام رسید، برای سیم بکسل ریزی آماده خواهد بود. کابین آسانسور قبلا به طبقه آخر منتقل شده است. سیم بکسل ها می توانند به روی آن همراستا با شیارهای فلکه کششی موتور محرکه در موتورخانه سیم بکسل ریزی و اجرا شوند

 

نصب قاب یوک کابین :

1- روش های متفاوتی برای نصب (قاب) یوک کابین وجود دارد که هر یک از نصاب ها یا شرکت آسانسوری روش خاص خود را که می تواند ترکیبی از چمد روش نیز باشد بکار می برند. قاب یوک کابین عموما در داخل چاهک سرهم بندی می شود و لیکن ممکن است بر حسب روش مخصوص به خود نصاب آسانسور، یوک در یبخش دیگری از چاه نیز اجرا گردد. اکثر سازندگان آن را در بخش پایین چاه اجرا کرده و پچس از تکمیل شدن کابین با بالابر بر بالای چاه می کشند. 

 

2- در یکی از روش های نصب، یوک کابین توسط گیره های خاصی که با پیج و مهره کردن به ریل ها قبلا مته کاری ایجاد شده اند در محل خود محکم می شوند و یوک را نگه می دارند. 

در این روش پس از تکمیل کارهای اجرایی کابین و اتصال سر سیم بکسل ها به یوک بالای آن، گیره فوق و پیچ و مهره باز می شوند. پس از تکمیل عملیات اجرایی کابین سوراخ های باقی مانده روی ریل ها به دلیل تخریب لاستیک کفشک های غلطکی یا لغزشی و خورده شدن سطح آن ها باید پر شوند. 

امروزه اغلب نصاب ها روش های دیگری را برای نصب یوک کابین به کار می برند تا باعث بروز مشکلاتی نشود. روش معمول برای مهار کردن یوک کابین استفاده از پایه و ستون در کف چاهک و سوار کردن آن بروی ضربه گیر آن است که لازم است قبل لز مرحله نصب کابین آن را نصب کرده باشند. 

 

 

3 - هنگام سر هم بندی و سوار کردن یوک کابین باید به این امر توجه شود که کار در دو تراز انجام می شود. در صورت اجرای کار در چاهک آسانسور که عموما عمق آن نیز کم است، ستون گذاری در کف چاهک انجام شده و سپس یوک به روی آن قرار می گیرد. این کار باید به نحویصورت گیرد که مشکلات اجرایی بعد در روند کار بروز نکند. 

 

یوک پایین روی ستون های نگهدارنده باید به حد کافی پایین قرار گیرد به طوری که کاملا در دسترس باشد تا  عملیات اجرایی به صورت مناسبی انجام شود. همچنین به اندازه کافی بالا قرار گیرد تا نصاب بتواند به راحتی به داخل چاهک وارد یا ار آن خارج شده و مانع تردد نشود. همچنین ستون ها در موقعیتی باشند که نصاب مطمئن و راحت کار کند. 

 

 

4 - یکی از روش های ساده در انتخاب جنس ستون استفاده ازدو عدد الوارر چوبی به ابعاد حداقل 10 cm * 10 cm است به شکل عموذی در کف چاهک قرار می گیرند. طول این الوارها مساوی بوده و اندازه طول آنها باید  به نحوی محاسبه و تعیین شود که کف اتاقک کابین پس از اتمام کار با کف تمام شده هم تراز باشد. 

 

 

 

طول ستون های چوبی(می تواند از نوع فلزی، قوطی یا تیر آهن نیز باشند) با توحه به عمق چاهک با کسر اندازه های ارتفاع پروفیل تیر افقی یوک زیرین، لاستیک یا فنرهای لرزه گیر، ضخامت کف سازی و دیگر اقلام موجود محاسبه میشود.

 

5 - یوک پایین کابین توسط بالابر زنجیری یا سیم بکسل که آن را قبلا نصاب به قلاب یا تخته های مهار کننده در انتهای چاه یا طبقات بالاتر (حدودا در طبقه سوم) به طور مطمئن آویزان کرده است، بالا کشیده و به روی ستون ها (الوارها) که در داخل کف چاهک به طور عمودی مستقر شده اند، قرار می گیرد. بعضی از نصابان در این مرحله از کار قبل از انتقال یوک پایین به داخل چاه یکی از کفشک های آن را باز می کنند. تعدادی از نصابان هر دو کفشک آن را باز می کنند. 

 

6 - یوک پایین روی ستون ها (الوارها) قرار گرفته و در این مرحله همزمان لقمه های هر یک از پاراشوت ها به کمک دست با سطح ریل ها همراستا شده و در محل خود با رعایت فواصل مندرج در مشخصات آسانسور قرار می گیرند. 

 

 

 

لازم به تذکر است فواصل بین لقمه های پاراشوت تا ریل از دو سمت متناسب با سرعت کابین می باشد. مقدار حداقل این فاصله باید از هر سمت نوک ریل 1/5 میلی متر باشد. 

 

به طور مثال در کابین با سرعت یک متر بر ثانیه این فاصله 1/5 میلی متر و در سرعت 7 متر بر ثانیه این مقدار 7 میلی متر می باشد. 

تنظیم نهایی و شاقول کردن لقمه های پاراشوت و قرار گرفتن هر یک در محل خود در کنار ریل ها ممکن است با کشیدن دسته اهرم ترمز ایمنی و ایجاد فاصله لازم صورت پذیرد. 

بعضی از نصابان در این مرحله کار با درگیر کردن لقمه های پاراشوت با سطح ریل ها، یوک زیر را در محل خود نگه داشته و مانع از حرکت آن می شوند. 

در صورت نیاز تکمیل کار، حتی میتواند بخشی از تنظیم های مورد نیاز با جابجایی یوک در محل استقرار خود صورت پذیرد. 

 

7 - در صورت نیاز به تراز کردن دقیق یوک در دو جهت طولی و عرضی می توان با استفاده از لاتون (فیلر گذاری) روی ستون های نگهدارنده کار را تکمیل کرد. 

 

 

8 - در این مرحله از کار، ستون های عمودی قاب یوک را که معمولا از جنس ناودانی یا نبشی هستند به داخل چاه منتقل می کنند. هر یک از آنها در دو سر انتهایی یوک پایین ، در محل پیش بینی شده به شکل گونیا قرار می گیرند و سپس توسط پیچ و مهره محکم می شوند.

 

لازم به تاکید است که به هنگام نصب ستون ها باید از شاقول و نیز موازی قرار گرفتن آنها با سطح ریل ها و رعایت فواصل مطابق با طرح مطمئن شویم . در صورتی که عملیات اجرایی با مشکلاتی مواجه شود و نیاز به منترل مجدد باشد، پیچ های اتصال را شل کرده و پس از همراستا قرار دادن مجدد و شاقول کردن ستون های یوک کابین منترل فواصل و اندازه های قطری ، مجدا پیچ های محل اتصال آن ها را محکم کنید. 

 

9 - یوک بالا را توسط بالابر زنجیر دستی بالا بکشید و سپس در محل خود مستقر کنید. پس از اطمینان از اینکه یوک بالا در محل خود قرار گرفت، از دو طرف با قطعات اتصالی به همراه لرزه گیر ان را به ستون های عمودی یوک متصل کنید. 

 

 

 

 

نصب کابین آسانسور :

قاب یوک کابین توسط کفشک هایی که در چهار گوشه آن سوار می شوند با ریل ها در تماس هستند و هدایت می شوند. 

 

 

پایه این کفشک ها به روی صفحه ای در انتهای یوک های بالا و پایین پیچ می شوند. 

کفشک ها صرف نظر از توزیع بار کابین به روی ریل ها، برای محفوظ ماندن یوک در امتداد آنها نیز مورزد استفاده قرا می گیرند. 

وظیفه ی دیگر یک کفشک مناسب که به طور صحیح نیز نصب شده است، حفظ موقعیت پاراشوت در وضعیت خود و جلوگیری از جابجایی آن در هنگام حرکت کابین خواهد بود. 

به طور کلی در هر یوک کابین از دو عدد کفشک در بالا و دو عدد در پایین در دو طرف هر یک از آنها استفاده می شود ولیکن در کابین آسانسور های پرسرعت می تواند این کفشک ها در هر یک از گوشه ها به صورت دوتایی بکار گرفته می شوند. 

 

در یوک کابین دو تایی ( double deck ) برای ایمنی و کنترل حرکت بیشتر از شش کفشک ( در میان ستون های عمودی یوک نیز از کفشک استفاده می شود) استفاده می شود. کفشم ها به هنگام نصب، دقیقا باید همراستا و شاقول با ستون های عمودی یوک قرار بگیرند. 

 

آها می توانند از نوع لغزشی یا غلطکی باشند. بدنه کفشک لفزشی از جنس چدنی است و توسط پایه اش به یوک پیچ و مهره می شود. این کفشک امکان حرکت نوسانی در محور خود را دارد. در محل تماس بین ریل و بدنه چدنی کفشک لغزشی از قطعات پلاستیکی که به صورت U شکل است، استفاده می شود. 

 

 

این قطعات از مواد پلاستیکی گوناگونی ساخته میشود . امروزه این قطعه ترکیبی از چند لایه پلاستیکی و سربی ساخته می شود تا بتواند ضربات را به راحتی خنثی کند. در کفشک لغزشی جهت کاهش اصطکاک از روغن کاری به روش موئینگی توسط فیلیته پارچه ای بهره گرفته می شود. 

 

حد فاصل کفشک لغزشی از روی سطح ریل حداکثر 2 میلی متر باشد. 

کفشک غلطکی دارای 3 چرخه است که بدنه این چرخ ها از جنس فولاد است . ر.ی آنها با روکش لاستیکی پوشیده است و هر یک از این چرخ ها به روی پایه چدنی سوار هستند. این کفشک ها همانند کفشک لغزشی به یوک بالا و پایین کابین نصب شده و توسط پیچ و مهره محکم می شوند. 

بسیاری از آنها به فنرهایی که به روی بازوهایی سوار هستند و قابلیت تنظیم فشار در هر یکح از چرخ ها را دارند، مجهزند. 

 

در آسانسورهای با ظرفیت زیاد کفشک های غلطکی که دارای 6 چرخ هستند مورد استفاده قرار می گیرند. 

این بازوها به توسط فنر فوق، فشار مناسب و مورد نیاز را به طور مداوم بین هر یک از چرخ ها و سطح ریل تامین می کنند به طوریکه به صورت خودکار مقدار مورد نیاز در (تماس ختصر) آن دائما حفظ شود. 

 

قطر چرخ کفشک غلطکی متناسب با سرعت و ظرفیت کابین انتخاب میشود. قابل توجه اینکه هر چقدر قطر چرخ بزرگ تر انتخاب شود حرکت کابین نرم تر خواهد بود. 

 

سوار و نصب ریل ها 

1. صفحه پشت بند ریل را به یک سر آن با 3 عدد پیچ و مهره توسط دست ببندید و سپس از یک سوراخ باقی مانده برای بالا کشیدن آن در داخل چاه توسط قلاب و چرثقیل استفده کنید. 

برای اولین ریل نیازی به بستن صفحه پشت بند ریل نیست ولی در صورت استفاده از براکت پایه آن را به ریل ببندید.

 

 

در این جا باید متذکر شد که هرگونه جوشکاری در محل اتصال دو شاخه ریل مجاز نیست و حتما باید از پشت بند ریل برای ارتباط دو شاخه ریل استفاده شود. 

ریل ها را به ترتیب به داخل چاه آسانسور هدایت کرده و آن هارا بر پاکنید. قابل توجه اینکه به هنگام بالا کشیدن ریل ها (توسط جرثقیل) پشت بند ریل به سمت پایین باشد.

 

 

 

در حالت عادی شروع به کار نصب هر یک از ریل ها میتواند از یک سمت با اتهای زبانه آن و در ریل مقابل با انتهای شکاف (فاق) باشد. با این روش در هنگامی که انتهای یک ریل (آخرین شاخه ریل در فضای بالاسری چاه) نیاز به برش داشته باشد مقدار ریل اضافی در انتهای دیگر مصرف می شود و در نتیجه مقدار ریل به هدر رفته کمتر خواهد شد. 

از جدول ریل گذاری میتوان دقیق مقدار طول ریل آغازگر (ریل شاقول) را تعیین کرد و در این صورت هیچ گونه تداخلی بین محل اتصال آنها با براکت نخواهد بود. صرف نظر از روش اجرایی بکار گرفته برای نصب ریل و براکت های داخل چاه، صفحات پشت بند هر شاخه از ریل باید همان طوری که ذکر شد قبل از انتقال به داخل چاه نصب شده باشند. 

 

نوجه داشته باشید در هنگام ریل گذازی به هیچ عنوان پیچ های پشت بند ریل ها ، تا قبل از شاقول کردن و فیلر گیری نهایی کاملا سفت نگردند. 

این مرحله از کار (نصب ریل یا حتی نصب براکت ها) متناسب با ارتفاع ساختمان می تواند با استفاده از بالابر خاص، کابین مجازی، اجرای داربست و تخته های الوار که در داخل چاه قرار می گیرند، صورت می گیرد. 

 

امروزه بیشتر نصابان از روشی که کمترین زمان را نیاز داشته باشد که عموما اجرای داربست یا سکوی متحرک است استفاده می کنند. در ساختمان های بلند مرتبه  ( به ارتفاع بیش از 60 متر ) کار اجرایی به کمک سکوی متحرک و یا کابین های مجازی صورت می گیرد. قابل توجه است کابین مجازی هنگامی مورد استفاده قرار می گیرد که همزمان اجرا براکت ها با ریل گذاری باشد و اولین ریل با طول 5 متر با براکت های مربوطه اجرا می شود. 

 

همانطور که قبلا نیز اشاره شد کابیم مجازی در واقع همان کابین آسانسور ساختمان است که موقتا برای جابجایی و محل کالا و نصب ریل ها مورد استفاده نصابان قرار می گیرد. برای ایمنی سیستم ذر این صورت باید سیستم ترمز ایمنی و پاراشوت آن نیز در این مرحله از کارنصب شده تکمیل گردد. 

 

با استفاده از سکوی متحرک توسط چرثقیل سقفی یا جرقیل هایی که دارای پاراشوت هستند در طول چاه جابجایی صورت می گیرد. در این روش ریل ها همزمان با نصب با یکدیگر نیز شاقول می گردند. با شاقول شدن یک ریل با استفاده از شابلون های خاص اندازه گیری دهانه ریل ها، ریل های مقابل نیز شاقول و به طور موازی و عمودا اجرا می شوند. 

 

 

- شاقول کردن ریل ها : 

بعد از برپا کردن و نصب ریل ها آنها باید بگونه ای شاقول باشند تا شرایط زیر تامین شوند : 

 

1. محور امتداد دهانه دو ریل به موازات محور آستانه (سیل) درب طبقه باشد. 

 

2. ضمنا هر ریل خود باید : 

 

- شاقول و ساعت باشد

- گونیا و همراستا با دیگری باشد. 

- هم قد و هم اندازه با ریل مقابل باشد. 

 

یکی از روش های کنترل شاقول بودن ریل های اجرا شده، استفاده از بست های خاص ریل (گیره ریل) است که در بالاترین نقطه از یک مجموعه ریل نصب شده سپس سیم شاقول از آن بلافاصله یک یا دو سانتی متر نوک ریل آویزان می گردد. سپس در محل اتصال ریل ها به یکدیگر ( پشت بند ریل) توسط یک شاخص (گیج) فواصل کنترل می شود. 

 

در صورت نیاز به تنظیم امتداد ریل ها در صورتی که براکت ها به سازه ساختمان توسط پیچ و مهره متصل شده باشند با جابجا کردن انها و یا در صورت عدم امکان جابجایی براکت ها با اضافه کردن ورق های پر کننده ( لاتون) بین براکت و پشت ریل انحراف افقی آنها را نسبت به سیم شاقول تصحیح می کنیم . 

ورق های پر کننده که برای تصحیح در پشت ریل قرار می گیرند در ضخامت های مختلف در دسترس هستند. حتی میتوان با زیاد یا کم کردن تعداد این ورقه های پر کننده، امتداد و فاصله دهانه ریل ها و نیز قرار گرفتن دقیق ریل ها رو به روی هم (ساعت کردن ریل ها) را تامین کرد. 

 

ورق های پر کننده را می توان حتی از وسط دو نیم کرده و برای جابجایی و پیچیدگی ریل ها استفاده نمود. البته با این روش حتی در صورت خطای زیاد زیل ها میتوان کاملا آنها را شاقول کرد. در صورت اینکه خطای هم راستای ریل ها بیش از اندازه باشد به جای به کارگیری از ورق های پر کننده لازم است براکت های پایین و بالای چاه را مجددا کنترل کرد. در صورت نیاز به جابجایی براکت ها باید نسبت به رفع نقص اقدام نمودو یا حتی الامکان ریل ها را نسبت به موقعیتشان جاجا کرد. 

 

در صورت نیاز به جابجایی براکت ها می توان از چکش لاستیکی استفاده کرد. قابل توجه اینکه در صورتی که فشردگی و جابجایی ریل (در ساختمان های بلند مرتبه) باعث شکستن و جابجایی لقمه ها شود باید آنها را تعویض و در محل خود تنطیم کرد. برای تصحیح موقعیت لقمه ها هیچگاه از ضربات چکش استفاده نشود. 

 

به این نکته مهم باید توجه کرد که نصب صحیح و دقیق براکت ها تاثیر زیادی بر نصب دقیق ریل خواهد گذاشت. در صورت نیاز به جابجایی بیش از اندازه ریل و ایجاد فاصله زیاد بین ریل و براکت در هنگام نصب ریل ها از لاتون تسمه های ضخیم تر نیز استفاده می شود. 

 

 

- اندازه گیری فاصله دهانه ریل ها : 

وسیله اندازه گیری فاصله دهانه ریلها اختصارا به (DBG) یا ساعت ریل معروف است و ضمن کنترل اندازه دهانه ریل در طول چاه با این وسیله میتوان در یک راستا بودن ریل های مقابل (که اصطلاحا ساعت کردن می نامند) را نیز نسبت به هم کنترل نمود. این وسیله اندازه گیری یا به صورت آماده استفاده می شود و یا در محل با مجموعه ای از قطعات (عموما از جنس آلومینومی) متنایب با طول دهانه ریل به روش ها و شکل های مختلف ساخته می شود. 

 

با این روش همراستایی و در یک خط بودن ریل ها کنترل می شو. در صورت نیاز به جابجایی براکت ها جهت رفع نقص احتمالی و یا در وصرت عدم امکان جابجایی به دلیل جوشکاری یا پیچ و مهره شدن انها به سازه چاه یا اهن کشی آسانسور از ورق های پر کننده استفاده می گردد. به شکل زیر که نحوه کنترل دهانه ریل های کابین توسط DBG ساخته شده در محل را به صورت نمونه نشان می دهد توجه کنید. 

 

 

عموما نصابان در ایران با استفاده از ساعت ریل که در محل نصب ساخته می شود و سیم شاقول که به فاصله یک سانتی متری از جلوی ریل یا از کنار به موازات نوک آن آویزان می شود و نیز با کمک گونیا و تراز، زیل ها را بدون خطا و کاملا موازی به طور عمودی نصب می کنند. 

روش نصب براکت ها : 

هر دو براکت کابین و وزنه تعادل شبیه هم نصب می شوند. پیش از انکه براکت ها شروع به نصب شوند، محل سیم های شاقول را باید مطابق با اندازه ها و ابعاد موجود در نقشه مجددا کنترل کنید. 

 

- مراحل اجرایی کار : 

1. اولین براکت ها در محل خود به طوری تنظیم کنید که سیم شاقول عبوری از مرکز هر یک از براکت ها ( محل علامت گذاری شده روی براکت ) با محور دهانه ریل ها تلاقی کند. فاصله افقی دو براکت از یکدیگر خواهد : DBG = 2H و H = ارتفاع ریل .

قابل توجه این که اولین براکت در دو ریل دو طرف در داخل چاهک عموما در 45 سانتی متری از سطح تراز کف چاه آسانسور ( حداقل 50 و حداکثر 70 سانتی متر ) نصب می شوند. 

 

2. قبل از اینکه براکت ها در محل خود محکم کنید ( پیچ و مهره یا جوشکاری ) از شاقول و گونیا بودن آن ها مطمئن شوید.  در صورت نیاز از لاتون استفاده کنید. 

 

3. بالاترین براکت را نیز همانند براکت پاینی ( ردیف های یک و دو ) نصب کنید. برای سهولت کار تعدادی از نصابان به صورت بالعکس از برکت های بالا توسط سیم شاقول کار را آغاز و سپس براکت های داخلی چاهک را با این سیم شاقول تنظیم و نصب می کنند. 

 

در صورتی که از کف متحرک ( کابین مجازی ) برای نصب براکت ها استفاده میکنید عمل دقیق تر این است که همزمان با نصب براکت ، ریل نیز تنظیم و نصب شود. فاصله آخرین براکت از انتهای چاه نباید بیش از 20 سانتی متر بیشتر شود. ضمنا هنگامی که وزنه تعادل روی ضربه گیر خود بنشیند کفشک های بالای کابین از آخرین براکت ها نگذرند. 

 

4. براکت های میانی را با سیم های شاقول تنظیم و گونیا کنید و در انتهای کار در صورت مطمئن شدن از شاقول بودن کلیه براکت ها به اسکلت فلزی جوشکاری و یا پیچ و مهره نموده و یا به دیوار بتنی چاه بولت کنید. طول درز جوش و تعداد پاس های جوشکاری متناسب با ضخامت و حنس براکت و ظرفیت آسانسور خواهد بود. 

پیشنهاد می شود کلیه انکربولت ها پس از نصب توسط ضربه چکش کنترل شده و در صورت شل بودن محکم شوند.  همه انکربولت ها در داخل خود ساچمه مخروطی شکل دارند که پس از نصب انها توسط سمبه مخصوص  و چکش محکم می شوند. 

 

 - آماده سازی ریل ها برای نصب 

با توجه به اهمیت اجرا صحیح ریل آسانسور و جلوگیری از مشکلات بعدی در کار انها که عموما شرایط نامساعد محل و نگهداری غیر اصولی انها که باعث تاب خوردن ریل ها می شود، باید نکاتی را مد نظر قرار داد.  در هنگام بلند کردن ریل ویا دسته ریل ها باید فاصله محل اتصال بالابر به دقت تعیین شود و یا ریل ها توسط کفی های مناسب جابجا شوند.

در دپو کردن ریل ها ، از قطعات الوار چوبی به عنوان پایه و زیر سری در فواصل مناسب استفاده می شود. 

 

الف) تمیز کاری و کنترل چشمی :

در صورتی که سطح ریل زنگ زده و یا کثیف باشد (خاکی یا چربی) باعث افت عملکرد ترمز پاراشوت می گردد. تمیزی سطح ریل ها باعث کارکرد بهینه ترمز اضطراری و کیفیت حرکت کابین خواهد شد. برای این کار ابتدا سطح ریل را با کاردک تمیز کرده و سپس با قلم مو به روی سطح ریل روغن سبکی مالیده می شود. مواد اضافی روی ان خیس خورده و حل می شود. سپس بعد از گذشت 10 دقیقه روغن یا مواد حلال با پارچه ای تمیز می شود. انتهای کار مجددا سطح ریل با پارچه ای آغشته به روغن چرب می شود.

 

1. سطح ماشین کار شده و صفحه پشت بند ریل را تمیز کنید. قبل از اجرا و بستن پشت بند ریل ها، انها را از نظر ضربه خوردگی کنترل کنید. 

 

2. فاق و زبانه هر یک شاخه های ریل را کنترل کنید. 

 

3. در صورت وجود هرگونه برآمدگی در فاق وزبانه که باعث جلوگیری از اتصال ریل ها به یکدیگر می شود این برآمدگی را با فرچه سیمی و یا سوهان کاری رفع کنید. 

 

4. انحنا و خم ریل ها را توسط نخی که کشیده شده است در طول هر یک از شاخه های ریل کنترل کنید. طول و عرض ریل را از نظر هرگونه صدمه دیدگی در هنگام حمل و نقل یا انبارداری بازدید و کنترل کنید. 

 

نصب براکت ها

1 - نصب براکت ها بر روی سازه آهنی :  

عموما برای نصب براکت بر روی تیر افقی آهن کشی که داخل چاه آسانسور صرفا برای آن در نظر گرفته می شود مستقیما از طریق جوشکاری به سازه فلزی یل پیچ و مهره کردن آن استفاده می گردد. 

به کار گیری از روش جوشکاری در اتصال براکت به تیرهای فلزی افقی یا دیگر سط.ح فلزی یک روش عملی و مناسب است. در جوشکاری همواره باید جوشکاران حرفه ای که در این کار مجوزهای معتبر دارند استفاده می شود و عملیات جوشکاری باید به صورت صحیح و دقیق صورت گیرد. 

 

لازم به تذکر است طبق استاندارد DIN8560 جوشکار باید دارای مجور جوشکاری اسکلت باشد. برای انجام عملیات جوشکاری اسکلت و سایر قطعات فلزی در کارگاه آسانسور، به کارگیری جوشکار لوله و مخازن تحت فشار مجاز نیست. 

در سازه های بزرگ قبل از اجرا اسکلت فلزی محل سوراخ در اسکلت تعبیه شده و براکت ها تنها با پیچ و مهره محکم می شوند. 

 

سوراخ کاری جان تیر فلزی توسط ابزار مخصوص و ریل کاری صورت می گیرد و استفاده از روش های  حرارتی به دلیل تخریب فلز در محل حرارت ئهی آن و ایجاد سوراخ که کاملا دایره نخواهد بود، ممنوع است. 

 

در صورت استفاده از تیرهای افقی در بین دو آسانسور مجاور در چاه مشترک برای نصب براکت مستقل هر یک از آنها یا نصب براکت مشترک ( شکل U ) باید از نظر سازه بررسی های لازم ر صورت گیرد تا در اثر  نیروی زیاد و بیش از اندازه در محل اتصال خم نگردد. 

 

در صورت جوشکاری این براکت ها در تیرهای افقی حتما دقت شود براکت روی سطح بالای تیر ( فلنچ ) بشیند و در هر صورت براکت در زیر تیر افقی محکم ( جوشکاری یا پیچ و مهره ) نشود. 

 

 

2 - نصب براکت بر روی سازه بتنی : 

نصب براکت ها بر روی سازه بتنی به روش های متفاوتی صورت می گیرد. اصولا نصب براکت ها به سازه های ساختمانی به خصوص دیوار بتنی باید تحت نظر مهندس ساختمان صورت بگیرد و هرگونه تغییر در محوه نصب و یا روش ان مورد تایید او قرار بگیرد. 

 

- یکی از روش ها برای نصب براکت بر روی دیوارهای بتنی چاه آسانسور  استفاده از انکربولت و مهار آنها با پیچ و مهره است. ابتدا سوراخ کاری دیوار بتنی و تخلیه پودر بتن از محل سوراخ کاری شده انجام می شود، سپس انکربولت بر روی آن کار گذاشته شده و پس از آن براکت در محل نصب می شود و به ساختمان متصل می گردد. البته انکربولت در آسانسور با بار متوسط و سنگین بدون ملاحظات خاص مورد استفاده قرار نمی گیرد.

 

در هنگام نصب براکت توسط انکربولت ممکن است در حین سوراخ کاری دیوار بتنی در محل نصب ، انکربولت به میلگردهای دیوار مسلح برخورد نماید. در این صورت براکت را میتوان حداکثر 10 سانتی متر به سمت بالا یا پایین در امتداد ریل و یا حداکثر 1 تا 2 سانتی متر به چپ یا راست جابجا کرد. 

 

- روش دیگر به کارگیری بولت و یا ملیه تمام رزوه شده در بتن است. در این روش از دو عدد صفحه در دو طرف دیوار استفاده می شود، صفحات به یکدیگر پیچ و مهره شده و مهار می گردند و سپس براکتبه این صفحات جوشکاری یا پیچ و مهره می شود. البته می توان از میله تمام رزوه شده نیز برای پایه های براکت استفاده کرد که در این صورت براکت نیازی به لاتون گیری نخواهد داشت. 

 

 

- از روش های دیگر پیش بینی دقیق صفحه فلزی در بتن در محل عبور ریل و محل نصب براکت قبل از بتن ریزی دیوار اطراف چاه آسانسور است. در این روش صفحه و میل مهار ان تابع ضخامت دیوار بتنی است که در بتن کار گذاشته می شود. طول میل مهار حداقل باید 10 سانتی متر باشد. در صورت امکان اجرای میل مهار با طول بیشتر حداقل از میل مهار 12/5 سانتی متر استفاده می شود. 

بر اساس مقررات حداقل یک براکت در طول هر شاه از ریل برای محکم شدن به ساختمان و یا آهنکشی آسانسور در نظر گرفه می شود. 

 

( بست ) لقمه ریل : 

بست یا لقمه های ریل کابین و وزنه تعادل تابع نوع آسانسور و طول ریل هستند. پس از گذشت سال ها از نصب ریل ها و اجرای آسانسور حتی در صورت نشست ساختمان و تحت خمش قرار گرفتن ریل ها ، بست ریل کماکان باید ثابت و در جای خ.د باقی بماند و صدمه نبیند. خمش ریل می تواند حتی در اثر تغییر درجه حرارت و انبساط طولی صورت بگیرد که در این وضعیت نیز نباید بست ریل تحت تاثیر نیروهای وارده بر آن در اثر حرکت ریل قرار گیرد. 

 

کاملا سطح لقمه باید روی براکت بنشیند و در غیر این صورت باید نسبت به کنترل و اصلاح وضعیت اجرایی براکت یا ریل اقدام کرد. جوشکاری کناره های لقمه به سطح براکت ممنوع است. عموما در ریل های با طول کمتر از 40 متر بست از نوع ریختگی و در طول های بیش از 40 متر از نوع فنری استفاده میشود. 

 

 

 

گشتاور مهره های اتصال لقمه های نگهدارنده ی ریل 

مقدار گشتاور  نوع ریل  نوع لقمه 
25

Τ50/Α , Τ70 - 1/Α

Α11

50

Τ90/Β

Α13

120

Τ12/Β , Τ127-2/Β , Τ140-1/Β

Α17

 

در ساختمان های بیش از 40 متر برای اینکه ریل در معرض جریان های باد داخل ساختمان ( اثر دودکشی ) یا حرکت ان در اثر نشست مصالح و بتن و یا در معرض نیروهایی که به دلیل جابجایی بار سنگین کابین یا تغییر درجه حرارت محیط به آن وارد می شود، قرار نگیرد و در داخل بست خود سر خورده و به صورت عمودی جابجا شود باید از  بست خاص که عموما به آنها بست فنری گفته می شود، استفاده شود. 

این نوع بست ها توسط سازندگان اسانسور در نوع و شکل های مختلفی تولید و به بازار عرضه میشود. 

 

ساختمان های بلند مرتبه که در زمان های زلزله خیز بنا میشود و نیز برج های مخابراتی که حرکت افقی شافت آنها ( اسانسورها را داخل آنها جابجا و حرکت می کنند ) در حال نوسان و ارتعاشات مداوم هستند، و از طرفی به دلیل  ویژگی کاهش مدام حجم بتن در آنها ( در آغاز بیشترین مقدار و سپس به مرور این کاهش یافته از کمتریم مقدار برخوردار است ) و احتمال تحت خمش قرار گرفتن ریل ها ( به دلیل آزاد بودن سر و ته ریل در داخل چاه حداکثر فشار نیروی اصطکاکی در براکت های میانی چاه صورت می گیرد) برای کاهش اثر نیروی اصطکاکی باید از لقمه های در آسانسور مورد استفاده قرار گیرد که از اصطکاک کمتری برخوردار باشند. 

 

امروزه از مجموعه براکت های خاصی مورد استفاده قرار می گیرد و شامل قطعاتی است که سطح تماس پشت ریل با براکت و لبه های لقمه های براکت کمترین مقدار تماس را دارند و کمترین اصطکاک را دارند. 

 

 

در نوعی از این براکت ها در محل تماس با پشت ریل از قطعه که سطح مقطع آن بخشی از دایره است، استفاده می شود و به دلیل سطح تماس کم آن با پشت ریل و شکل انحنا ان ریل به راحتی در محور طولی حرکت کرده و ضمنا در روی آن امکان چرهش و تاب خوردن ( همانند لولا ) را دارد. 

 

براکت های پایه 

شرکت های آسانسوری از انواع براکت های پایه یا صفححه مخصوص کف ریل در کف چاهک که ریل در شروع ریل گذاری روی آن می نشیند و مهار می شود، استفاده میکنند. این براکت ها به کف چاه یا در بعضی از مولقع به ناودانی یا قوطی محل نصب ضربه گیر کابین که در کف چاه مهار شده است توسط پیچ و مهره متصل میشوند.

 

در این روش ضمن اینکه ضربه گیر کابین بر روی ناودانی نصب می گردد دیگر نیازی به سوراخ کاری کف چاهک  برای نصب دیگر تجهیزات نخواهد بود. به دلیل نشست ساختمان پس از بهره برداری و بارگذاری بر آن و اثر آن روی ریل های آسانسور  و انبساط حاصله در اثر گرم شدن هوای ساختمان طول زیل ها نسبت به طول چاه آسانسور افزایش می یابد، می شود. 

 

برای جذب اضافه طول عموما در انتهای ریل در نزدیکی سقف چاه آسانسور فضای کافی ( حدودا بازاء هر یک متر طول ریل 1/5 میلی متر انبساط طولی با مقدار حداقل 5 سانتی متر ) پیش بینی میشود.  لازم به تذکر است که انتهای آزاد هر یک از ریل ها باید در حدی باشند که وقتی کابین یا وزنه تعادل به روی ضربه گیر می نشیند کفشک بالای وزنه تعادل یا کابین از آخرین  براکت عبور نکند، در غیر این صورت باید براکت اضافی در انتهای هر یک از ریل ها نصب شوند. ابتدای ریل های وزنه تعادل در صورتی که دارای سیستم ترمز ایمنی ( پاراشوت ) باشند همانند ریل های کابین، روی کف چاه قرار می گیرند و مهار می شوند. عموما یک فاصله هوایی ( در حد 2 تا 5 میلیمتر ) بین ابتدای ریل ها و کف چاه در نظر گرفته می شود تا در هنگام پاراشوت ابتدای ریل امکان حرکت به اطراف را داشه باشد. بعضی از سازندگان با ورق های نازک در چند ضخامت مختلف فاصله هوایی را پر کرده که ضمن نشستن ریل روی کف و انتقال وزن آن به زمین ، در صورت پاراشوت ورق ها نسبت به هم در اثر حرکت انتهای ریل حرکت کرده و اصطکاک تا حد ممکن کاهش یابد. 

 

 

از نظر تئوری به دلیل اینکه ابتدای ریل تا اولین براکت یک تیر سر درگیر تلقی می شود لذا در صورتی که ریل از نظر مشخصات مکانیکی نتواند نیروی ناشی از لنگر خمشی تولیدی در ابتدای ریل را به دلیل تماس با زمین تحمل کرد و ازح مجاز بیشتر شود در این صورت باید ابتدای ریل توسط براکت پایه، محکم شده و از حرکت آن جلوگیری شود و یا در صورت قرار گرفتن روی صفحه باید فاصله اولین براکت از زمین محاسبه شود تا لنگر خمشی به ریل وارد نشود و یا صرفا نسبت به کف حداقل 5 میلی متر فاصله بگیرد. 

 

همانگونه بیان شد در صورت استفاده از چند ورق نازک در زیر ریل، از ورق با رنگ کوره ای برای جلوگیری از زنگ زدن آنها استفاده میشود . در صورتی که ورق ها رنگی نباشد از روغن سبک برای کاهش اصطکاک و زنگ زدن انها به کار گرفته می شود. 

برای نصب روغن دان در ابتدای ریل که توسط براکت پایه محکم شده است می تواند ابتدای ریل 50 میلی متر از کف چاهک فاصله بگیرد. 

 

توسط بعضی از شرکت های آسانسوری برای جذب اضافه طول ریل ها در انتهای هر یک از ریل ها و تنظیم و تراز از ابتدای ریل ( در ساختمان های بلند ) در شروع کار از براکت های پایه قابل تنظیم استفاده میشود. ( از پایه قابل تنظیم به خصوص در آسانسورهای MRL که موتور مستقیم به طور غیر مستقیم به روی ریل ها قرار می گیرد استفاده می گردد. و از این طریق ارتفاع ریل ها در انتهای هر یک از آنها تنظیم می شود. )  فاصله زیر ریل توسط مهره روی جک بولت تنظیم می گردد. 

 

 

 

 

براکت ها : 

براکت ها به عنوان مهارکننده ریل های آسانسور و ارتباط آنها به سازه یا آهنکشی داخل چاه عمل میکنند. از طرفی میتوان آن ها را به عنوان تصححیح کننده ناشاقولی احتمالی چاه قلمداد کرد. 

حرکت نرم و بدون تکان و ارتعاش آسانسور تنها تابع نصب صحیح ریل هاست و از طرفی نصب آنها نیز بستگی زیاد به اجرای صحیح براکت ها دارد. 

شرکت های نصاب از انواع براکت ها استفاده می کنند و تعدادی از آنها نیز براکت های خاص خود را بکار می برند. 

همانطور که ریل ها باید مقاومت کافی داشته باشند، براکت های محکمی نیز برای ریل ها باید پیش بینی کند. طی عملیات اجرایی براکت ریل ها توسط پیمانکار آسانسور به سازه ساختمان متصل می شوند. محل های اتصال که ممکن است تیرفلزی ، دیوار اجری و یا بتنی باشند توسط پیمانکار ساختمانی بنا می شوند. در صورتی که دیوار یا سازه محل نصب براکت ها مشخص نباشند نصاب باید با هماهنگی مسئوا ساختمان ساختمانی موضوع را پیگیری کند. به طور کلی نصاب آسانسور مسئولیتی در قبال اجرا آهنکشی یا پیش بینی زیر ساخت محل نصب براکت ها به سازه ساختمان ندارد. 

 

در صورتی که نیاز به اجرا آهنکشی باشد باید حتما با هماهنگی افراد با صلاحیت صورت پذیرد. عموما نصاب باید ابعاد، نو و فاصله بین تیرها و یا سازه هایی که براکت ها به آن ها نصب می گردندرا قبل از نصب با نقشه نهایی که به تصویب رسیده اند کنترل کند. راحت ترین شرایط نصب و از طرفی بیشترین کنترل اجرایی هنگامی است که براکت ها به اسکله فلزی ساختمان یا آهنکشی متصل باشند. 

 

به هر حال آسانسورها در انواع ساختمان ها با سازه های مختلف نصب می گردند. با این حال از جمله موضوعاتی که در این ارتباط از اهمیت زیادب برخوردار است سازگاری نوع براکت به کار رفته با سازه ساختمان است. 

 

با توحه به این موضوع که براکت ها پس از نصب، تعیین کننده محل ریل ها در چاه آسانسور خواهند بود لذا باید آنها در محل دقیق خود نصب شوند. همانگونه که قبلا نیز اشاره گردید محل دقیق براکت ها در نقشه های ریل گذاری که توسط شرکت ها آسانسور به تصویب رسیده مشخص می گردد. لازم به تذکر است حداکثر فاصله دو براکت 4/5 متر می باشدو حداقل یک براکت برای هر یک از شاخه ریل ها باید پیش بینی شود. همچنین آنها باید در یک فاصله مناسبی از آستانه درب طبقه قرار گیرند و از طرفی باید به طور  دقیق نسبت به یکدیگر در طول جاه شاقول و گونیا باشند. 

 

چهت ساده کردن نصب ریل امکان بکارگیری وسیع از انواع ابعاد ریل های مختلف در چاه آسانسورها، شرکت های مختلف چندین نوع براکت قابل تنظیم برای ریل کابین ارائه داده اند. روش نصب براکت ها و رعایت فاصله آنها از دیوار چاه آسانسور یا اسکلت فلزی آن گوناگون است.

 

براکت های وزنه های تعادل به دلیل ثابت بودن در محل نصب خود نیاز به تنظیم نیستند. لذا در کار اجرایی باید خیلی دقیق بود. ریل های وزنه تعادل در صورت نیاز به جابجایی توسط ورق های پر کننده ( لاتون ) تنظیم میشوند. 

در نصب ریل ها اغلب از براکت های نبشب مانند ورق فلزی نورد شده دارای سوراخ های کشویی ارویب استفاده می گردد. 

 

 

 

همانطوریکه پیش از این مطرح گردید محل براکت های کابین و وزنه تعادل از طریق نقشه ها مشخص می شود. در نقشه ها نوع براکت و فاصله براکت از براکت بعدی و مقدار فاصله ی آنها از دیوار پشتی چاه نشان داده می شود. 

فاصله ی براکت ها در چاه آسانسور یکی از اندازه هایی است که از نقشه می توان برداشت کرد. به عنوان یک قاعده کلی فاصله براکت ها از یکدیگر  حداقل 1/50 و حداکثر 2/5 متر در نظر گرفته میشود  که بسته به ظرفیت و اندازه ی ریل های آسانسور متغیر خواهد بود. 

 

در صورتیکه حین اجرا براکتی در محل اتصال دو ریل قرار گیرد، بهتر است براکت به زیر محل اتصال منتقل شود که در این وضعیت هیچ گونه تداخلی با محل اتصال پشت بند  ریل پیش نخواهد آمد. اصولا نقشه ریل گذاری ( در صورت وجود ) به شما می گوید در کجا می توانید از ریل 5 متری استفاده کنید و یک یا دو عدد از ریل ها باید با طول کوتاه استفاده شوند. 

 



 

 ریل ها : 

در ایران و اغلب کشورها عموما از شاخه ریل هایی به طول 5 متر استفاده می شود. در هنگام اجرا و ریل گذاری ها، طول اولین ریل طبق مقررات باید به گونه ای باشد که محل اتصال دو ریل به براکت ها برخورد نکرده و یا در زیر آنها قرار نگیرد. لذا در مواردی به دلیل عدم امکان جابجایی براکت ها لازم است در آغاز ریل گذاری در انتخاب طول ریل دقت شود و ممکن است شروع ریل گذاری با زیل های کوتاه تر طبق نقشه ریل گذاری شرکت فروشنده که از قبل پیش بینی کرده است یا حتی ریل به طول یک متری صورت گیرد. 

 

 

برای همین منظور شرکت های معتر آسانسوری پیش از عملیات اجرایی ، نقشه های ریل گذاری را که در آن محل دقیق براکت ها و فواصل آنها از یکدیگر و نیز محل پشت بند ریل و اتصال دو ریل مشخص شده در دسترس نصاب قرار می دهند و نصاب موظف است در زمان آهنکشی چاه موارد فوق را به کارفرماجهت اجرای دقیق سازه و کلاف بندی محل اتصال براکت ها منتقل نموده و در آن نیز نظارت داشته باشد. در صورت اجرا ریل ها مطابق نقشه ریل گذاری ضروری است چیدمان و جایگاه اتصال دو ریل متوالی قبلا کنترل شده و به ترتیب مشخص شده در نقشه اجرا گردند. 

 

قبل از اجرا ریلها باید آنها را توسط یک پارچه آغشته به روغن رقیق تمیز کرد و هر گونه زنگ زدگی و گرد و خاک را پاک کرد. همانگونه که در نقشه ریل گذاری اشاره شده نباید طول مجموع ریل ها از ارتفاع چاه بیشتر باشد. 

 

لذا باید از ریل های با اندازه های مناسب، استفاده کرد. در صورت استفاده از ریل بلندتر آخرین شاخه برش خواهد خورد و مقداری از ریل دور ریز خواهد شد.  از دیگر نکات مهم دقت در انتاقال ریل ها به داخل چاه به منظور جلوگیری از برخورد لبه های آن با دیواره چاه است که باید این موضوع در حمل و و نقل در نظر گرفته شود.

ریل ها توسط لقمه ها به براکت ها محکم می شوند. براکت ها این اطمینان را باید به آسانسور بدهند که ریل های آن در موقعیت خود بماند و باعث مشکلاتی در حرکت نرم انها نشوند. لقمه ها به دو دسته تقسیم می شوند، پرسی و قالبی  کلیه لقمه های ریل از جنس فولاد هستند. 

 

قبل از انتقال ریل ها به داخل چاه آسانسور باید هر یک از آنها از نظر پیچیدگی، تابیدگی و ضربه خوردگی کنترل کرده و در صورتی که تاب داشته باشد جدا  و عودت شوند. 

ریل ها باید خیلی شاقول و کونیا شده به طوری که اندازه دهانه زیل ها نسبت به یکدیگر نیز نباید کاملا دقیق باشند تا حرکت کابین بدون نوسان، ارتعاش، صدا یا ضربه باشد. در سرعت های بالا این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. حداکثر انحراف مجاز ریل ها نسبت به هم یک میلی متر است. 

 

راس هر یک از شاخه های ریل دارای فاق و زبانه است که در مواقع ارتباط ریل ها به یکدیگر، اتصال فاق یا زبانه یک ریل بعدی با یکدیگر درگیر شده و متصل می شوند. معمولا این زبانه ها نری و مادگی نیز می گویند. 

 

 

 

اصولا قبل از نصب ریل ها به روی یکدیگر، محل اتصال ریل ها را ( نر و مادگی) با فرچه فلزی تمیز کرده و در صورت ایتکه ضربه ای خورده باشند، محل اتصال ها را سوهان کاری می کنیم. 

 

محل اتصال ریل ها باید کاملا در یک امتداد باشد و هیچ گونه پله ای در آن نباشد. در صورت وجود هرگونه هپله در محل اتصال باعث ایجاد حرکاتی می شود که در کابین قابل درک خواهد بود، هر چند این تکان ها در حین حرکت کابین در یک زمان کوتاهی به وجود می آیند ولیکن باعث نارضایتی مسافر داخل کابین خواهد بود. 

 

محل اتصال ریل ها با عبور کفشک های کابین از روی آن ایجاد می شود متفاوت است.  برای عدم ایجاد پله در محل اتصال آنها از صفحات پشت بند فولادی ( صفحه تخت فولادی) استفاده می شود. 

 

برای همین منظور شرکت های معتر آسانسوری پیش از عملیات اجرایی ، نقشه های ریل گذاری را که در آن محل دقیق براکت ها و فواصل آنها از یکدیگر و نیز محل پشت بند ریل و اتصال دو ریل مشخص شده در دسترس نصاب قرار می دهند و نصاب موظف است در زمان آهنکشی چاه موارد فوق را به کارفرماجهت اجرای دقیق سازه و کلاف بندی محل اتصال براکت ها منتقل نموده و در آن نیز نظارت داشته باشد. در صورت اجرا ریل ها مطابق نقشه ریل گذاری ضروری است چیدمان و جایگاه اتصال دو ریل متوالی قبلا کنترل شده و به ترتیب مشخص شده در نقشه اجرا گردند. 

 

قبل از اجرا ریلها باید آنها را توسط یک پارچه آغشته به روغن رقیق تمیز کرد و هر گونه زنگ زدگی و گرد و خاک را پاک کرد. همانگونه که در نقشه ریل گذاری اشاره شده نباید طول مجموع ریل ها از ارتفاع چاه بیشتر باشد. 

 

لذا بایذ از ریل های با اندازه های مناسب، استفاده کرد. در صورت استفاده از ریل بلندتر آخرین شاخه برش خواهد خورد و مقداری از ریل دور ریز خواهد شد.  از دیگر نکات مهم دقت در انتاقال ریل ها به داخل چاه به منظور جلوگیری از برخورد لبه های آن با دیواره چاه است که باید این موضوع در حمل ونقل در نظر گرفته شود.

ریل ها توسط لقمه ها به براکت ها محکم می شوند. براکت ها این اطمینان را باید به آسانسور بدهند که ریل های آن در موقعیت خود بماند و باعث مشکلاتی در حرکت نرم انها نشوند. لقمه ها به دو دسته تقسیم می شوند، پرسی و قالبی  کلیه لقمه های ریل از جنس فولاد هستند. 

 

قبل از انتقال ریل ها به داخل چاه آسانسور باید هر یک از آنها از نظر پیچیدگی، تابیدگی و ضربه خوردگی کنترل کرده و در صورتی که تاب داشته باشد جدا  و عودت شوند. 

ریل ها باید خیلی شاقول و کونیا شده به طوری که اندازه دهانه زیل ها نسبت به یکدیگر نیز نباید کاملا دقیق باشند تا حرکت کابین بدون نوسان، ارتعاش، صدا یا ضربه باشد. در سرعت های بالا این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. حداکثر انحراف مجاز ریل ها نسبت به هم یک میلی متر است. 

 

راس هر یک ز شاخه های ریل دارای فاق و زبانه است که در مواقع ارتباط ریل ها به یکدیگر، اتصال فاق یا زبانه یک ریل بعدی با یکدیگر درگیر شده و متصل می شوند. معمولا این زبانه ها نری و مادگی نیز می گویند. 

 

اصولا قبل از نصب ریل ها به روی یکدیگر، محل اتصال ریل ها را ( نر و مادگی) با فرچه فلزی تمیز کرده و در صورت ایتکه ضربه ای خورده باشند، محل اتصال ها را سوهان کاری می کنیم. 

 

محل اتصال ریل ها باید کاملا در یک امتداد باشد و هیچ گونه پله ای در آن نباشد. در صورت وجود هرگونه هپله در محل اتصال باعث ایجاد حرکاتی می شود که در کابین قابل درک خواهد بود، هر چند این تکان ها در حین حرکت کابین در یک زمان کوتاهی به وجود می آیند ولیکن باعث نارضایتی مسافر داخل کابین خواهد بود. 

 

محل اتصال ریل ها با عبور کفشک های کابین از روی آن ایجاد می شود متفاوت است.  برای عدم ایجاد پله در محل اتصال آنها از صفحات پشت بند فولادی ( صفحه تخت فولادی) استفاده می شود. 

 

 

 

پشت صفحه پشت بند ریل ها کاملا صاف و صیقلی بوده و در محل کارخانه فرزکاری میشود. ابتدا و انتهای ریل نیز در محل نشیمن پشت بند ریل در کارخانه سنگ کاری یا فرزکاری می گردد و سطح مناسبی برای هر یک از زیل ها برای نشستن روی سطح پشت بند ایجاد می شود. ضخامت پشت بند ریل و قطر پیچ و مهره طبق استاندارد های ایمنی می باشد. 

 

همانگونه که قبلا نیز مطرح شد، ریل ها توسط لقمه ها به برکت ها پیچ و مهره می شوند به طوری که براکت ها کاملا وزن ریل ها را در جهت افق مهار کنند. از طرفی این لقمه ها اتصال غیر صحیح بوده و یا به دیگری در اثر فشار وارده از ساختمان ریل هادر محل اتصال به براکت شروع به خم شدن کنند که با استفاده از لقمه های مخصوص ( لغزشی) این مشکل رفع می گردد.  

در صورتی که لقمه های ریختگی برای نصب ریلها به براکت مورد استفاده قرار گرفته باشد، حدودا 1/6 میلی متر لقی بین آنها و سطح ریل ها برای اجازه حرکت ریل در مسیر عمودی در نظر گرفته می شود.