نصب وزنه تعادل آسانسور (1)

نصب وزنه تعادل :

1 - پیشرفت ابزارهای نصب موجب تغییر روش های نصابان در نحوه نصب قاب وزنه تعادل و ایجاد روش های نو شده است. همانگونه که این تغییر تفکر باعث بروز پدیده های جدید در روش اجرایی دیگر آیتم های آسانسور نیز گردیده است. 

بسیاری از کهنه کاران آسانسور در مورد اینکه از وزنه تعادل یا کابین در بالا یا پایین چاه سر هم بندی شده و نصب گردد دیدگاه خاص خود را دارند که تغییر دادن این دیدگاه ها سخت است و به تجربه آنها در طول سالی کاری خود برمیگردد. 

 

2 - بر حسب شرایط کار، میتواند محل نصب وزنه تعادل و کابین در داخل چاه تعیین کننده باشد. در مکانی که چرثقیل الکتریکی و یا دستی در دسترس باشد و یا محل کار و چاه آسانسور ارتفاع کمی داشته باشد معمولا کابین و وزنه تعادل به آسانی در داخل چاه آسانسور و یا حتی کنار آن در خارج از چاه سر هم بندی و مونتاژ می شوند و سپس در مراحل اجرایی یکی از انها تکمیل و توسط سیم بکسل و تسمه بالابر به بالای چاه کشیده می شود. 

 

3 - درشرایط عادی اجرای کار فرض بر این میگیریم که قرار است پس از اتمام کار اجرایی کابین در داخل چاه و انتقال آن به بالا، وزنه تعادلدر داخل چاه و در کف چاهک سرهم بندی شده وسپس سیم بکسل های تعلیق به آن متصل شوند. 

 

پس از انتقال کابین به پایین چاه همراز طراز با آخرین توقف، آن را توسط تیرهای مقاوم (الوار یا تیرآهن) مهار کنید. بعضی از شرکت های سازنده در دستورالعمل خود پیشنهاد می کنند برای ایمنی بیشتر یوک بالای کابین را توسط زنجیر به براکت ریل کابین از دو طرف ببندید. تعدادی از نصابان آسانسور با درگیر کردن لقمه های ترمز ایمنی (پاراشوت) به ریل های کابین آن را در طراز آخرین طبقه قفل کرده و سپس سیم بکسل بالابر را از روی یوک آزاد می کنند. 

این عمل برای مهار کردن کابین غیر مجاز بوده و ممکن است در اثر وزنه کابین لقمه ها از روی سطح ریل ها آزاد شوند که در نهایت خطر سقوط کابین به داخل چاهک وجود دارد که محتملا خطر جانی برای نصاب یا نصابان وجود خواهد داشت. 

لذا در این مرحله از کار باید نقشه اولیه طرح را مطالعه کرده و نوع مواد به کار رفته و وزنه های پر کننده در آن را بررسی می کنیم. ستون های نگهدارنده (الوارها) را که در طول مناسبی قبلا آماده شده اند، در داخل کف چاه سرپا کرده و مستقر می کنیم. 

 

تیرهای نگهدارنده جرثقیل دستی (عموما از جنس چوب هستند) را در محل مناسبی از چاه (هماهنگ با طول قاب وزنه تعادل) به طول مناسب ( به اندازه دهانه ریل های وزنه تعادل به اضافه 30 سانتی متر از دو طرف) بهبراکت ریل ها با سیم بکسل یا زنجیر می بندیم. بالابر را به تیر برق فوق می بندیم به طوریکه به سهولت امکان جابجایی قاب وزنه تعادل باشد. 

 

معمولا قاب وزنه تعادل (با جنس ناودانی) به صورت یکپارچه در کارخانه شرکت سازنده ساخته شده و به محل حمل می شود. پس از نصب قاب وزنه تعادل، کفشک ها و وزنه های پرکننده را به آن سوار می کنیم. 

 

4 - موقعیت و فواصل افقی قاب وزنه تعادل را نسبت به اتاق کابین قبل از شروع به سوار کردن و قرار دادن وزنه های پرکننده طبق طرح اولیه کنترل کنید. 

همانگونه که قبلا نیز بیان شده است و مطلع هستید در آسانسورهای امروزی وزنه تعادل باعث ایجاد کشش مورد نیاز در سیم بکسل های دو سوی فلکه کششی می شود تا موتور در حالت عادی کابین را جابجا کند. وزنه تعادل همچنین باعث ایجاد ایمنی می شود به نحوی که هنگام نشستن بر روی ضربه گیر در صورتی که کابین در جهت حرکت ره به بالا از کنترل خارج شده باشد، سیم بکسل های روی شیار فلکه کششی و سمت وزنه تعادل کشش خود را از دست داده و از آن سو مانع از ورود کابین به فضای بالاسری شده و از برخورد آن نیز به زیر سقف چاه جلوگیری می شود. 

 

5 - به علت اینکه در آسانسور کششی از سیم بکسل برای حرکت و ارتباط وزنه تعادل و کابین استفاده می شود، لذا هنگامی که کابین تراز سطح آخرین طبقه هم سطح می شود وزنه تعادل نیز در داخل چاه در حد فاصلی از روی ضربه گیر متوقف می گردد. 

 

6 - لدیهی ترین موضوع در آسانسور کششی این است که در صورت جمع نشتن وزنه تعادل به روی ضربه گیر خود و طی مسیر تا روی ضربه گیر و جمع شدگی آن (فنری یا روغنی) ، سیم بکسل های کابین (در بالاسری) کشش خود را از دست می دهند و کابین متوقف شده و به سقف چاه اصابت نمی کند. 

می توان به نوع دیگری بیان داشت که وزنه تعادل طی حرکت در این فاصله در چاهک باید همزمان با سیم بکسل های کابین کشش خود را از دست بدهد. این بدین معنی است که عمق چاهک صرف نظر از اینکه نوع ضربه گیر آن چه باشد ضمن رعایت فواصل لازم باید به گونه ای باشد که کابین به داخل فضای بالاسری چاه وارد نشود. 

همواره بایدعملیات سیم بکسل ریزی و همچنین نصب ضربه گیرها این موضوع را در ذهن خود داشته باشید که اندازه ها باید مطابق نقشه های طراحی شده باشند. 

 

7 - لازم است فاصله زیر وزنه تعادل تا کف چاهک توسط نصاب به طور دقیق محاسبه شود تا در شرایطی که از ستون های چوبی یا فلزی برای نگهداری قاب وزنه تعادل استفاده می شود، در زمان راه اندازی به هنگام برداشتن انها باعث شل شدن و یا کش آمدن سیم بکسل های سمت وزنه تعادل نشود. 

 

8 - شرکت عموما هنگام کار اجرایی، عملیات اجرایی خود را با نقشه هایی که توسط طراح تهیه می شود، دنبال می کنند. اصولا در نقشه اندازه فاصله قاب وزنه تعادل تا روی ضربه گیر در دو اندازه حداقل و حداکثر مشخث شده است. حداقل اندازه، بعدی است که طبق شرایط مندرج در مقررات محاسبه و بر اساس خصوصیات آسانسور تعیین می شود. 

حداکثر اندازه، بعدی است که مقدار افزایش طول سیم بکسل ها، این مقدار به ساختار سیم بکسل و طول آن در ساختمان بستگی دارد، در آن منظور شده است. پس از اطمینان از اینکه کار اجرایی قاب شاقول بوده و سیم بکسل ها بر روی آن متصل شد اند، نصاب اندازه ستون ها (الوار چوبی یا فلزی) را در زیر وزنه تعادل کوتاه می گیرد تا مقدار حداکثر فاصله تا روی ضربه گیر را تامین کند. 

 

9 - الوارهای نگهدارنده (ستون ها ) را به صورت عمودی روی کف چاه قرار دهید سپس قاب وزنه تعادل را روی آن قرار دهید. کنترل کنید که ستون ها تحمل وزن وزنه تعادل که به روی آنها قرار می گیرند را داشته باشند. 

 

10 - در صورتی که قاب وزنه تعادل در بیرون چاه سر هم بندی شده است، آن را به داخل چاهک منتقل کنید و سپس آن را در حد فاصل ریل ها قرار داده و روی ستون ها که در محل خود ثابت هستند، بنشانید. 

 

11 - کفشک ها را فورا نصب کنید این کار باعث ثابت شدن قاب وزنه تعادل شده و در این مرحله از کار می توان سیم بکسل یا تسمه بالابر را از روی قاب باز کرده و برداشت. در این بخش از کار گونیا بودن قاب وزنه تعادل مطمئن شوید.

 

12 - وزنه های پرکننده را به داخل قاب (ناودانی یا سپری) قرار دهید. در صورتی که قطعاتی مانند زنحیر جبران به قاب وزنه تعادل باید متصل شوند پس از قرار گرفتن وزنه های پر کننده این کارباید صورت بگیرد. 

 

13 - پس از آنکه نصب قاب (یوک) وزنه تعادل کاملا به اتمام رسید، برای سیم بکسل ریزی آماده خواهد بود. کابین آسانسور قبلا به طبقه آخر منتقل شده است. سیم بکسل ها می توانند به روی آن همراستا با شیارهای فلکه کششی موتور محرکه در موتورخانه سیم بکسل ریزی و اجرا شوند

 

نصب کفشک آسانسور

نصب کابین آسانسور :

قاب یوک کابین توسط کفشک هایی که در چهار گوشه آن سوار می شوند با ریل ها در تماس هستند و هدایت می شوند. 

 

 

پایه این کفشک ها به روی صفحه ای در انتهای یوک های بالا و پایین پیچ می شوند. 

کفشک ها صرف نظر از توزیع بار کابین به روی ریل ها، برای محفوظ ماندن یوک در امتداد آنها نیز مورزد استفاده قرا می گیرند. 

وظیفه ی دیگر یک کفشک مناسب که به طور صحیح نیز نصب شده است، حفظ موقعیت پاراشوت در وضعیت خود و جلوگیری از جابجایی آن در هنگام حرکت کابین خواهد بود. 

به طور کلی در هر یوک کابین از دو عدد کفشک در بالا و دو عدد در پایین در دو طرف هر یک از آنها استفاده می شود ولیکن در کابین آسانسور های پرسرعت می تواند این کفشک ها در هر یک از گوشه ها به صورت دوتایی بکار گرفته می شوند. 

 

در یوک کابین دو تایی ( double deck ) برای ایمنی و کنترل حرکت بیشتر از شش کفشک ( در میان ستون های عمودی یوک نیز از کفشک استفاده می شود) استفاده می شود. کفشم ها به هنگام نصب، دقیقا باید همراستا و شاقول با ستون های عمودی یوک قرار بگیرند. 

 

آها می توانند از نوع لغزشی یا غلطکی باشند. بدنه کفشک لفزشی از جنس چدنی است و توسط پایه اش به یوک پیچ و مهره می شود. این کفشک امکان حرکت نوسانی در محور خود را دارد. در محل تماس بین ریل و بدنه چدنی کفشک لغزشی از قطعات پلاستیکی که به صورت U شکل است، استفاده می شود. 

 

 

این قطعات از مواد پلاستیکی گوناگونی ساخته میشود . امروزه این قطعه ترکیبی از چند لایه پلاستیکی و سربی ساخته می شود تا بتواند ضربات را به راحتی خنثی کند. در کفشک لغزشی جهت کاهش اصطکاک از روغن کاری به روش موئینگی توسط فیلیته پارچه ای بهره گرفته می شود. 

 

حد فاصل کفشک لغزشی از روی سطح ریل حداکثر 2 میلی متر باشد. 

کفشک غلطکی دارای 3 چرخه است که بدنه این چرخ ها از جنس فولاد است . ر.ی آنها با روکش لاستیکی پوشیده است و هر یک از این چرخ ها به روی پایه چدنی سوار هستند. این کفشک ها همانند کفشک لغزشی به یوک بالا و پایین کابین نصب شده و توسط پیچ و مهره محکم می شوند. 

بسیاری از آنها به فنرهایی که به روی بازوهایی سوار هستند و قابلیت تنظیم فشار در هر یکح از چرخ ها را دارند، مجهزند. 

 

در آسانسورهای با ظرفیت زیاد کفشک های غلطکی که دارای 6 چرخ هستند مورد استفاده قرار می گیرند. 

این بازوها به توسط فنر فوق، فشار مناسب و مورد نیاز را به طور مداوم بین هر یک از چرخ ها و سطح ریل تامین می کنند به طوریکه به صورت خودکار مقدار مورد نیاز در (تماس ختصر) آن دائما حفظ شود. 

 

قطر چرخ کفشک غلطکی متناسب با سرعت و ظرفیت کابین انتخاب میشود. قابل توجه اینکه هر چقدر قطر چرخ بزرگ تر انتخاب شود حرکت کابین نرم تر خواهد بود. 

 

نصب کابین و وزنه تعادل

1 - مقدمه 

کابین و وزنه تعادل از قطعات مهم انواع آسانسورها هستند که انتخاب آن ها بر حسب کاربری آسانسور و نصب دقیق آنها تاثیر زیادی در حرکت مطمئن و نیز کیفیت بهره برداری می گذارد و از نظر ایمنی مسافرین و نیز مصرف انرژی موثر خواهد بود. 

 

2 - کابین :

بخشی از آسانسور است که بار توسط آن جابجا می شود. 

کابین آسانسورها به دو دسته عمده مسافربر و باربر تقسیم می شوند. هر یک از آنها دارای انواعی عستند که از کابین لوکس مسافربر شروع و به کابین های باربر مجهز به مونوریل و قلاب گوشت و خاص می رسد. 

 

2.1 - کابین آسانسور دارای قاب فولادی است که از تیر افقی فولادی بالا (یوک بالا) و تیر افقی (یوک پایین) که بر روی آن تجهیزات ترمز ایمنی (پاراشوت) در دو طرف قاب کابین نصب می گردند و ستون های عمودی که تیرهای پایین و بالای قاب را به هم مرتبط می سازند و قاب کابین را تکمیل می کنند، تشکیل میشودند. 

 

 

 

در کابین هایی که از ظرفیت زیادی برخوردار هستند، جهت توزیع بار و کاهش مقطع ریل های آسانسور ، تولیدکنندگان در بعضی از مدل های تولیدی خود از دو قاب فولادی در کابین استفاده می کنند. نکته خیلی مهم و اساسی در ساخت این نوع کابین حد فاصل بین این قاب ها ( دو ریل مجاور) از مرکز ثقل و از یکدیگر است.

عموما سعی بر این است فاصله دو قاب کنار هم بیش از یک متر نگردد. در غیر این صورت هنگام بارگیری یا تخلیه عدم توزیع یکنواخت بار باعث درگیری و قفل شدن کفشک کابین با ریل ها شده و کابین نمی تواند به طور صحیحی حرکت کند. 

 

به عنوان یک دستورالعملکلی قاب کابین در محل پروژه سرهم بندی می شود، هر چند بعضی از شرکت های آسانسوری آن را به صورت آماده از کارخانه به محل حمل می کنند. 

 

کابین همچنین دارای کف است که غالبا به روی تیر (یوک) پایین به همراه لرزه گیر درون آن قرار گرفته و سوار می شود. 

 

 

صفحات دیوار اتاق کابین به روی کف و به یکدیگر نصب می شوند و پس از تنظیم نهایی و شاقول کردن آنها با ستو های عمودی قاب یوک کابین به همراه لرزه گیر آنها پیچ و مهره شده و در نهایت در محل خود محکم و ثابت می شوند. 

 

 

در انتهای عملیات اجرایی و سرهم بندی اتاق کابین، سقف آن در محل خود قرار گرفته و نصب می شود و مکانیزم درب نیز به آن سوار می گردد. 

 

 

هنگامی که کابین در حال ساخت و تکمیل شدن است در صورتی که نیاز به جایجایی آن در داخل چاه باشد ورودی آن باید توسط درب کابین مسدود شود. 

چراغ های روشنایی ، تهویه ، صفحه شستی ها ، دستگیره و بقیه تجهیزات پس از تکمیل کار دیواره ها و تزئینات روی آن ها نصب می شوند. 

لازم به ذکر است اخیرا تعدادی از شرکت های آسانسور جهت زیبایی بیشتر محل شستی های داخل کابین را مستقیما روی صفحه تمام شده آن پانچ کرده و جاسازی می کنند و در کابین ها صفحه شستی ها حذف شده است. 

 

هر چند این روش زمان زیادی را در ساخت کابین به خود اختصاص می دهد ولیکن کابین از زیبایی بیشتری برخوردار شده چرا که صفحه جداگانه از جنس و طرح دیگری برای شستی نخواهد بود.

 

 

2.2 -  در آسانسورهای کششی، سیم بکسل ها توسط سربکسل ها یابه واسطه فلکه هرزگرد که به تیر یوک بالای کابین متصل می شوند و آن را به تعلیق در می آورد، کابین را به حرکت می اندازند. 

 

سربکسل ها به صفحه ای که ضخیم که در آن سوراخ هایی به تعداد سیم بکسل ها تعبیه شده است به تیر یوک بالا متصل می شوند. در سیستم تعلیق 2:1 سیم بکسل ها با فلکه های هرزگرد ( یا فلکه های هرزگرد) که روی یوک بالا سوار شده است به کابین متصل می شوند. سیم بکسل گاورنر به اهرم ترمز ایمنی که روی یوک بالا سوار است، بسته می شوند. 

 

 

محل اهرم فوق ، بسته به نوع قاب یوک کابین می تواند در حل دیگری پیش بینی شود. سیم بکسل یا زنجیر جبران به تیر افقی یوک کابین پایین متصل می شود. 

 

 

 

تراول کابل  و کمان تحریک کننده میکروسوویچ های حد داخل چاه طبق جزئیات نقشه ساخت آن نیز به روی قاب کابین متصل می شوند. 

 

 

 

لازم به یادآوری است که بخشی از تجهیزات به یک پایین کابین سوار می شوند و به طور مستقیم به دیواره اتاق کابین متصل نیستند زیرا ضمن اینکهخ در این روش محل اتصال از استحکام لازم برخوردار  خواهد بود از طرفی باعث تولید صدا در کابین نشده و در حین حرکت ، کابین شرایط بی صداتری خواهد داشت. 

 

نصب آستانه (سیل) درب طبقات :

در طی مراحل اجرایی نصب آستانه (سیل) فرض بر این است که عملیات اجرایی توسط سطح متحرک صورت می پذیرد و کلیه اندازه گیری ها دقیق است و می تواند در اجرا ممورد استفاده قرار گیرد. در صورتی که نصب آستانه درب های طبقات  با استفاده از داربست و تخته های زیرپا در طول چاه آسانسور  ادامه پیدا کند باید کلیه مراحل نصب توسط شابلون ساخته شده با توجه به ابعاد آسانسور پیگیری و اجرا شوند. 

 

- آستانه درب توسط بست و نگهدارنده های خاص خود که به شکل های مختلف توسط سازندگان درب ها طراحی و ساخته می شوند به نبشی فلزی که توسط جوشکاری یا انکربولت به سازه قبلا اتصال و محکم شده است، سوار و نصب می گردد. 

 

 

در این روش سوراخ های آستانه در امتداد سوراخ هایی که در نبشی پیش بینی شده است قرار گرفته و پیچ و مهره میشوند. لازم است در ابتدای کارز پیچ و مهره ها آزادنه و شل بسته شوند تا در صورت لزوم قابلیت تنظیم داشته باشند. در برخی از اوقات برای شاقول و تراز آستانه از ورق های تنظیم کننده (لاتون) استفاده می گردد. 

در  بعضی از درب های طبقه، آستانه روی کف طبقه قرار می گیرد که در این حالت دیگر نیاز به نبشی فلزی نخواهد بود و نگهدارنده استانه به سازه متصل می گردد.

 

از نکات مهم در نصب درب ها، رقوم کف تمام شده ظبقات است که ارائه این اندازه ها و فاصله کف تا کف طبقات از وظایف کارفرما است. 

از نکته های مهم در نصب درب ها ، هماهنگی با ریل هاست که بر این اساس نصب درب ها با اشکالات کمتری مواجه خواهد شد. 

لازم به تذکر است که پیچ های نگهدارنده سیل درب طبقات با ملات و مصالح ساختمانی درگیر نشده زیرا باعث خوردگی شده و ضمن اینکه در صورت نیاز به باز کردن انها ممکن است با مشکلاتی مواجه گردد. 

 

- قبل از اجرا و نصب آستانه، شابلون نصب باید ساخته شده و اماده باشد. سپس در محل خود در مقابل ریل ها قرار گرفته و با گذاشتن علامت روی لبه کف مرکز آستانه و مرکز بازشو درب و تخته افقی شابلون نشان گذاری می شود. با گذاشتن نشاه مرکز آستانه روی نبشی نگهدارنده علامت مرکز آستانه را مرکز بازشو درب مطابقت داده، و شپش آنها را به پیچ و مهره به یکدیگر ببندید. 

قابل توجه اینکه در درب های کنار بازشو (تلسکوپی) لازم است مقدار خارج از مرکزی دهانه ریل کابین با درب طبق محاسبه  و در اجرا و نصب درب رعایت گردد. 

 

لازم به توضیح است که : 

سوراخ های روی نبشی زیر آستانه و خود آستانه به صورت شکاف های باریکی هستند که اجازه می دهند آستانه به راحتی جلو و عقب حرکت کرده و قابلیت تنظیم داشته باشد. در این بخش از کارز کنترل طراز بودن سطح آستانه از دو طرف آن و فاصله آن از ریل های کابین باید صورت بگیرد. این کنترل ها برای کارکد مطلوب درب کابین با درب طبقه و هماهنگی آنها با یکدیگر از اهمیت زیادی برخوردار است. 

 

بعضی از نصابان جهت جلوگیری از حرکت آستانه درب طبقه به هنگام اجرای کارهای ساختمانی به کمک نگهدارنده های افقی که در محل ساخته می شوند انها را به ریل ها متصل می کنند. 

نصب درب تمام اتوماتیک آسانسور

نصب درب تمام اتوماتیک : 

روش های کختلفی توسط نصابان آسانسور برای نصب درب ارائه شده است و عملیات اجرایی می تواند به روش های متفاوت دنبال شود. لیکن کالیه روش ها باید با این اصل برسند که محور آستانه (سیل) نصب شده در درب های تمام اتوماتیک (زیر قاب چارچوب درب در درب های لولایی) هم محور با امتداد ریل های کابین برابر با مقادر موجود در نقشه طراحی شده باشد و لذا این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است، بخصوص در آسانسورهایی که درب طبقه و کابین توسط یک نیروی محرکه مشترک باز و بسته می شوند. (درب تمام اتوماتیک).

 

در بعضی از روش های نصب درب طبقه از کابین آسانسور یا سطح متحرک (کابین مجازی) که هنگام اجرای کار فعال هستند، برای نصب و کنترل آن استفاده می گردد. 

روش یاد شده بیشتر در ساختمان های بلند مرتبه  و برج های مخابراتی مورد استفاده قرار می گیرد. در تعدادی از روش ها شابلون های خاص که فواصل سیل درب طبقه با ریل ها  ذر آن تنظیم می شود برای همراستا سیل درب با ریل مورد استقاده قرار می گیرد. 

 

همانطوریکه در شکل زیر نشان می دهد فاصله دو سیل درب طبقه و کابین مجازی با یک قطعه به صفحات 35 میلی متری به صورت سرتاسری کنترل می گردد. در این روش حتما ریل ها باید شاقول و همراستا اجرا شده باشند و از شلقول بودن آنها قبل از اجرا درب های طبقه مطمئن شویم . 

 

 

همانطوریکه اشاره شد، عموما برای نصب آستانه (سیل) درب های طبقات بعد از نصب ریل ها  و شاقول کردن آنها شابلون های خاصکه به موازات امتداد محور ریل ها نصب می شوند و مورد استفاده قرار می گیرند.  در بعضی از ساختمان ها ممکن است کارهای اجرایی ساختمان باعث گردند درب های طبقات زودتر از موعد نصب شوند که اجرای دقیق این کار مستلزم هماهنگی بیشتر نصابان با معمار ، کارفرما و پیمان کار ساختمانی است. 

 

در این صورت آستانه (سیل) درب اولین توقف و آخرین توقف  نصب شده و بقیه درب های طبقات را توسط شاقول نسبت به یکدیگر همراستا کرده و نصب می کنند. در این حالت حتی ممکن است ریل های کابین نیز دیرتر از آستانه ها (سیل) نصب گردند. 

 

در حالت عادی نصب در طبقه آسانسور از آستانه (سیل) آغاز می گردد.

معمولا ترتیب مراحل اجرایی کار به شرح زیر است : 

1. نصب آستانه (سیل) 

2. نصب نگهدارنده های عمودی (Trust) ، سردرب (Header) و قاب دور درب ( Buck) 

3. نصب درب یا درب های طبقه 

4. نصب قفل (اینترلاک) و نیروی محرکه 

5. نصب قفل فولادی محافظ زیر سیل درب طبقه (Facica) 

6. موقعیت آستانه (سیل) 

 

 

- روش تنظیم موقعیت دقیق سیل هر طبقه : 

1. سیل را موازی لبه جلوی صفحه متحرک قرار دهید. ( در صورتیکه صفحه متحرک در دسترس نباشد شابلون چوبی بکار ببرید)

 

- شابلون چوبی سیل دربب را می توان به روش زیر ساخت : 

ابتدا چوبی که صاف، تمیز و سبک است را فراهم می کنیم . البته به دلیل سبمی توصیه می شود از تخته چوبی برای ساخت شابلون استفاده کرد ولی امروزه حتی نبشی فلزی برای ساخت شابلون استفاده می شود. 

یک تکه از چوب تقریبا هم اندازه آستانه (سیل) درب که دارای یک لبه صاف باشد، ببرید. لبه آن باید بعدا با آستانه (سیل) درب کاملا در تماس قرا گیرد.  دو عدد تیر چوبی به طول 5 سانتی بیشتر از فاصله طولی مرکز ریل های کابین از لبه آستانه بسازید. 

شپس به اندازه عمق تیغه ریل ، عرض تخته چوبی را بریده و سطح لبه آن را به سطح ریل بچسبانید ، به طوریکه با سطح ریل زاویه 90 درجه بسازد. 

شپس دو تیر فوق را به موازات هم به فاصله دهانه ریل با کسر 1 سانتی متر از طول آنها توسط یک تخته به یکدیگر اتصال دهید. تخته ها را به یکدیگر اوسط میخ بند و بست محکم کنید. با توجه به علامت گذاری مرکز درب ورودی درب کابین به روی تخته افقی مجاور آستانه، باید با مرکز آستانه درب طبقه پس از نصب آن مطابقت نماید. 

 

در آسانوسرهای گروهی برای هر یک از آسانسورها شابلونی همانند روش شرح داده شده بسازید و برای جلوگیری خطا هر یک را شماره گذاری کنید. 

نصب  آستانه درب طبقه به صورت دقیق و صحیح توسط شابلون از اهمیت زیادی برخوردار است. 

ضروری است که کلیه روقوم سطح کف طبقات در دسترس باشند و آنها قبل از شروع به کار از ناظران یا سازندگان ساختمان اخذ شوند. در غیر این صورت نصب سیل و دوغاب ریزی و کف سازی اطران آن با مشکلاتی همراه خواهد بود و تغییرات جابجایی  گران و پر هزینه خواهد شد. 

 

 

نصب درب طبقه آسانسور

نصب درب طبقه 

1. نصب درب لولایی : 

پخش و حمل درب ها به طبقات باید با دقت انجام شود به طوری که ضربه نخورده و تاب برندارند. عموما برای قرار دادن چارچوب درب لولایی و محل نشیمن آنها در کف طبقات نبشی نمره 5 به کار گرفته می شود. در اجرا برای درب های سنگین تر متناسب با وزن آنها  از نبشی قوی تر یا از پروفیل ناودانی استفاده می شود. 

 

- ابتدا درب را روی نبشی قرار دهید و بعد از استقرار آن فواصل آن را با ریل های کابین و همچنین سیم شاقول هایی که در دو سمت از سقف در فاصله حدودا 2/5 سانتی متر از لبه درب (چارچوب) آویزان هستند کنترل کنید. 

 

پس از اطمینان از شاقول بودن چارچوب درب آن را توسط عملیات جوشکاری  (نقطه جوش) به نبشی جوش دهید. ( لنگه درب در این موقع باز باشد). 

 

تعدادی از نصابان، با انداختن سیم شاقول در داخل چارچوب با ریسمان کوتاه ان را کنترل کرده و در همین حین نبشی بالایی را نیز به همراه شاقول کردن درب در محل خود محکم می کنند. 

 

- برای کنترل بیشتر می توان فواصل چارچوب را در دو جهت بالا و پایین با ریل ها اندازه گیری کرده و ضمنا پس از جوشکاری قاب چارچوب را به صورت ضربدری کنترل و از عدم دویدگی آن مطمئن شد. 

 

 

- در این مرحله چارچوب درب از کنار به نبشی های بالا و پایین جوش شده و توسط دستک ها به سازه داخل دیوار محکم شود. 

 

- پس از تکمیل کارهای اجرایی ضمن بستن لنگه درب آن را با پوشش مناسبی محافظت کنید. 

 

- قفل درب آسانسور  باید به طور مطمئن درب ورودی را قفل کند، در صورتی که مدار برقی درب باز باشد، درب آسانسور  باز می شود و نیروی ضربه ثقل نباید باعث باز شدن قفل شود، در صورت ورود آب به داخل قفل ها اتصال کوتاه ایجاد نشده و عبور جریان زیاد باعث ایجاد جرقه و جوش خوردن محل اتصال ها می شود. 

سوار و نصب ریل ها 

1. صفحه پشت بند ریل را به یک سر آن با 3 عدد پیچ و مهره توسط دست ببندید و سپس از یک سوراخ باقی مانده برای بالا کشیدن آن در داخل چاه توسط قلاب و چرثقیل استفده کنید. 

برای اولین ریل نیازی به بستن صفحه پشت بند ریل نیست ولی در صورت استفاده از براکت پایه آن را به ریل ببندید.

 

 

در این جا باید متذکر شد که هرگونه جوشکاری در محل اتصال دو شاخه ریل مجاز نیست و حتما باید از پشت بند ریل برای ارتباط دو شاخه ریل استفاده شود. 

ریل ها را به ترتیب به داخل چاه آسانسور هدایت کرده و آن هارا بر پاکنید. قابل توجه اینکه به هنگام بالا کشیدن ریل ها (توسط جرثقیل) پشت بند ریل به سمت پایین باشد.

 

 

 

در حالت عادی شروع به کار نصب هر یک از ریل ها میتواند از یک سمت با اتهای زبانه آن و در ریل مقابل با انتهای شکاف (فاق) باشد. با این روش در هنگامی که انتهای یک ریل (آخرین شاخه ریل در فضای بالاسری چاه) نیاز به برش داشته باشد مقدار ریل اضافی در انتهای دیگر مصرف می شود و در نتیجه مقدار ریل به هدر رفته کمتر خواهد شد. 

از جدول ریل گذاری میتوان دقیق مقدار طول ریل آغازگر (ریل شاقول) را تعیین کرد و در این صورت هیچ گونه تداخلی بین محل اتصال آنها با براکت نخواهد بود. صرف نظر از روش اجرایی بکار گرفته برای نصب ریل و براکت های داخل چاه، صفحات پشت بند هر شاخه از ریل باید همان طوری که ذکر شد قبل از انتقال به داخل چاه نصب شده باشند. 

 

نوجه داشته باشید در هنگام ریل گذازی به هیچ عنوان پیچ های پشت بند ریل ها ، تا قبل از شاقول کردن و فیلر گیری نهایی کاملا سفت نگردند. 

این مرحله از کار (نصب ریل یا حتی نصب براکت ها) متناسب با ارتفاع ساختمان می تواند با استفاده از بالابر خاص، کابین مجازی، اجرای داربست و تخته های الوار که در داخل چاه قرار می گیرند، صورت می گیرد. 

 

امروزه بیشتر نصابان از روشی که کمترین زمان را نیاز داشته باشد که عموما اجرای داربست یا سکوی متحرک است استفاده می کنند. در ساختمان های بلند مرتبه  ( به ارتفاع بیش از 60 متر ) کار اجرایی به کمک سکوی متحرک و یا کابین های مجازی صورت می گیرد. قابل توجه است کابین مجازی هنگامی مورد استفاده قرار می گیرد که همزمان اجرا براکت ها با ریل گذاری باشد و اولین ریل با طول 5 متر با براکت های مربوطه اجرا می شود. 

 

همانطور که قبلا نیز اشاره شد کابیم مجازی در واقع همان کابین آسانسور ساختمان است که موقتا برای جابجایی و محل کالا و نصب ریل ها مورد استفاده نصابان قرار می گیرد. برای ایمنی سیستم ذر این صورت باید سیستم ترمز ایمنی و پاراشوت آن نیز در این مرحله از کارنصب شده تکمیل گردد. 

 

با استفاده از سکوی متحرک توسط چرثقیل سقفی یا جرقیل هایی که دارای پاراشوت هستند در طول چاه جابجایی صورت می گیرد. در این روش ریل ها همزمان با نصب با یکدیگر نیز شاقول می گردند. با شاقول شدن یک ریل با استفاده از شابلون های خاص اندازه گیری دهانه ریل ها، ریل های مقابل نیز شاقول و به طور موازی و عمودا اجرا می شوند. 

 

 

- شاقول کردن ریل ها : 

بعد از برپا کردن و نصب ریل ها آنها باید بگونه ای شاقول باشند تا شرایط زیر تامین شوند : 

 

1. محور امتداد دهانه دو ریل به موازات محور آستانه (سیل) درب طبقه باشد. 

 

2. ضمنا هر ریل خود باید : 

 

- شاقول و ساعت باشد

- گونیا و همراستا با دیگری باشد. 

- هم قد و هم اندازه با ریل مقابل باشد. 

 

یکی از روش های کنترل شاقول بودن ریل های اجرا شده، استفاده از بست های خاص ریل (گیره ریل) است که در بالاترین نقطه از یک مجموعه ریل نصب شده سپس سیم شاقول از آن بلافاصله یک یا دو سانتی متر نوک ریل آویزان می گردد. سپس در محل اتصال ریل ها به یکدیگر ( پشت بند ریل) توسط یک شاخص (گیج) فواصل کنترل می شود. 

 

در صورت نیاز به تنظیم امتداد ریل ها در صورتی که براکت ها به سازه ساختمان توسط پیچ و مهره متصل شده باشند با جابجا کردن انها و یا در صورت عدم امکان جابجایی براکت ها با اضافه کردن ورق های پر کننده ( لاتون) بین براکت و پشت ریل انحراف افقی آنها را نسبت به سیم شاقول تصحیح می کنیم . 

ورق های پر کننده که برای تصحیح در پشت ریل قرار می گیرند در ضخامت های مختلف در دسترس هستند. حتی میتوان با زیاد یا کم کردن تعداد این ورقه های پر کننده، امتداد و فاصله دهانه ریل ها و نیز قرار گرفتن دقیق ریل ها رو به روی هم (ساعت کردن ریل ها) را تامین کرد. 

 

ورق های پر کننده را می توان حتی از وسط دو نیم کرده و برای جابجایی و پیچیدگی ریل ها استفاده نمود. البته با این روش حتی در صورت خطای زیاد زیل ها میتوان کاملا آنها را شاقول کرد. در صورت اینکه خطای هم راستای ریل ها بیش از اندازه باشد به جای به کارگیری از ورق های پر کننده لازم است براکت های پایین و بالای چاه را مجددا کنترل کرد. در صورت نیاز به جابجایی براکت ها باید نسبت به رفع نقص اقدام نمودو یا حتی الامکان ریل ها را نسبت به موقعیتشان جاجا کرد. 

 

در صورت نیاز به جابجایی براکت ها می توان از چکش لاستیکی استفاده کرد. قابل توجه اینکه در صورتی که فشردگی و جابجایی ریل (در ساختمان های بلند مرتبه) باعث شکستن و جابجایی لقمه ها شود باید آنها را تعویض و در محل خود تنطیم کرد. برای تصحیح موقعیت لقمه ها هیچگاه از ضربات چکش استفاده نشود. 

 

به این نکته مهم باید توجه کرد که نصب صحیح و دقیق براکت ها تاثیر زیادی بر نصب دقیق ریل خواهد گذاشت. در صورت نیاز به جابجایی بیش از اندازه ریل و ایجاد فاصله زیاد بین ریل و براکت در هنگام نصب ریل ها از لاتون تسمه های ضخیم تر نیز استفاده می شود. 

 

 

- اندازه گیری فاصله دهانه ریل ها : 

وسیله اندازه گیری فاصله دهانه ریلها اختصارا به (DBG) یا ساعت ریل معروف است و ضمن کنترل اندازه دهانه ریل در طول چاه با این وسیله میتوان در یک راستا بودن ریل های مقابل (که اصطلاحا ساعت کردن می نامند) را نیز نسبت به هم کنترل نمود. این وسیله اندازه گیری یا به صورت آماده استفاده می شود و یا در محل با مجموعه ای از قطعات (عموما از جنس آلومینومی) متنایب با طول دهانه ریل به روش ها و شکل های مختلف ساخته می شود. 

 

با این روش همراستایی و در یک خط بودن ریل ها کنترل می شو. در صورت نیاز به جابجایی براکت ها جهت رفع نقص احتمالی و یا در وصرت عدم امکان جابجایی به دلیل جوشکاری یا پیچ و مهره شدن انها به سازه چاه یا اهن کشی آسانسور از ورق های پر کننده استفاده می گردد. به شکل زیر که نحوه کنترل دهانه ریل های کابین توسط DBG ساخته شده در محل را به صورت نمونه نشان می دهد توجه کنید. 

 

 

عموما نصابان در ایران با استفاده از ساعت ریل که در محل نصب ساخته می شود و سیم شاقول که به فاصله یک سانتی متری از جلوی ریل یا از کنار به موازات نوک آن آویزان می شود و نیز با کمک گونیا و تراز، زیل ها را بدون خطا و کاملا موازی به طور عمودی نصب می کنند. 

روش نصب براکت ها : 

هر دو براکت کابین و وزنه تعادل شبیه هم نصب می شوند. پیش از انکه براکت ها شروع به نصب شوند، محل سیم های شاقول را باید مطابق با اندازه ها و ابعاد موجود در نقشه مجددا کنترل کنید. 

 

- مراحل اجرایی کار : 

1. اولین براکت ها در محل خود به طوری تنظیم کنید که سیم شاقول عبوری از مرکز هر یک از براکت ها ( محل علامت گذاری شده روی براکت ) با محور دهانه ریل ها تلاقی کند. فاصله افقی دو براکت از یکدیگر خواهد : DBG = 2H و H = ارتفاع ریل .

قابل توجه این که اولین براکت در دو ریل دو طرف در داخل چاهک عموما در 45 سانتی متری از سطح تراز کف چاه آسانسور ( حداقل 50 و حداکثر 70 سانتی متر ) نصب می شوند. 

 

2. قبل از اینکه براکت ها در محل خود محکم کنید ( پیچ و مهره یا جوشکاری ) از شاقول و گونیا بودن آن ها مطمئن شوید.  در صورت نیاز از لاتون استفاده کنید. 

 

3. بالاترین براکت را نیز همانند براکت پاینی ( ردیف های یک و دو ) نصب کنید. برای سهولت کار تعدادی از نصابان به صورت بالعکس از برکت های بالا توسط سیم شاقول کار را آغاز و سپس براکت های داخلی چاهک را با این سیم شاقول تنظیم و نصب می کنند. 

 

در صورتی که از کف متحرک ( کابین مجازی ) برای نصب براکت ها استفاده میکنید عمل دقیق تر این است که همزمان با نصب براکت ، ریل نیز تنظیم و نصب شود. فاصله آخرین براکت از انتهای چاه نباید بیش از 20 سانتی متر بیشتر شود. ضمنا هنگامی که وزنه تعادل روی ضربه گیر خود بنشیند کفشک های بالای کابین از آخرین براکت ها نگذرند. 

 

4. براکت های میانی را با سیم های شاقول تنظیم و گونیا کنید و در انتهای کار در صورت مطمئن شدن از شاقول بودن کلیه براکت ها به اسکلت فلزی جوشکاری و یا پیچ و مهره نموده و یا به دیوار بتنی چاه بولت کنید. طول درز جوش و تعداد پاس های جوشکاری متناسب با ضخامت و حنس براکت و ظرفیت آسانسور خواهد بود. 

پیشنهاد می شود کلیه انکربولت ها پس از نصب توسط ضربه چکش کنترل شده و در صورت شل بودن محکم شوند.  همه انکربولت ها در داخل خود ساچمه مخروطی شکل دارند که پس از نصب انها توسط سمبه مخصوص  و چکش محکم می شوند. 

 

 - آماده سازی ریل ها برای نصب 

با توجه به اهمیت اجرا صحیح ریل آسانسور و جلوگیری از مشکلات بعدی در کار انها که عموما شرایط نامساعد محل و نگهداری غیر اصولی انها که باعث تاب خوردن ریل ها می شود، باید نکاتی را مد نظر قرار داد.  در هنگام بلند کردن ریل ویا دسته ریل ها باید فاصله محل اتصال بالابر به دقت تعیین شود و یا ریل ها توسط کفی های مناسب جابجا شوند.

در دپو کردن ریل ها ، از قطعات الوار چوبی به عنوان پایه و زیر سری در فواصل مناسب استفاده می شود. 

 

الف) تمیز کاری و کنترل چشمی :

در صورتی که سطح ریل زنگ زده و یا کثیف باشد (خاکی یا چربی) باعث افت عملکرد ترمز پاراشوت می گردد. تمیزی سطح ریل ها باعث کارکرد بهینه ترمز اضطراری و کیفیت حرکت کابین خواهد شد. برای این کار ابتدا سطح ریل را با کاردک تمیز کرده و سپس با قلم مو به روی سطح ریل روغن سبکی مالیده می شود. مواد اضافی روی ان خیس خورده و حل می شود. سپس بعد از گذشت 10 دقیقه روغن یا مواد حلال با پارچه ای تمیز می شود. انتهای کار مجددا سطح ریل با پارچه ای آغشته به روغن چرب می شود.

 

1. سطح ماشین کار شده و صفحه پشت بند ریل را تمیز کنید. قبل از اجرا و بستن پشت بند ریل ها، انها را از نظر ضربه خوردگی کنترل کنید. 

 

2. فاق و زبانه هر یک شاخه های ریل را کنترل کنید. 

 

3. در صورت وجود هرگونه برآمدگی در فاق وزبانه که باعث جلوگیری از اتصال ریل ها به یکدیگر می شود این برآمدگی را با فرچه سیمی و یا سوهان کاری رفع کنید. 

 

4. انحنا و خم ریل ها را توسط نخی که کشیده شده است در طول هر یک از شاخه های ریل کنترل کنید. طول و عرض ریل را از نظر هرگونه صدمه دیدگی در هنگام حمل و نقل یا انبارداری بازدید و کنترل کنید. 

 

نصب براکت ها

1 - نصب براکت ها بر روی سازه آهنی :  

عموما برای نصب براکت بر روی تیر افقی آهن کشی که داخل چاه آسانسور صرفا برای آن در نظر گرفته می شود مستقیما از طریق جوشکاری به سازه فلزی یل پیچ و مهره کردن آن استفاده می گردد. 

به کار گیری از روش جوشکاری در اتصال براکت به تیرهای فلزی افقی یا دیگر سط.ح فلزی یک روش عملی و مناسب است. در جوشکاری همواره باید جوشکاران حرفه ای که در این کار مجوزهای معتبر دارند استفاده می شود و عملیات جوشکاری باید به صورت صحیح و دقیق صورت گیرد. 

 

لازم به تذکر است طبق استاندارد DIN8560 جوشکار باید دارای مجور جوشکاری اسکلت باشد. برای انجام عملیات جوشکاری اسکلت و سایر قطعات فلزی در کارگاه آسانسور، به کارگیری جوشکار لوله و مخازن تحت فشار مجاز نیست. 

در سازه های بزرگ قبل از اجرا اسکلت فلزی محل سوراخ در اسکلت تعبیه شده و براکت ها تنها با پیچ و مهره محکم می شوند. 

 

سوراخ کاری جان تیر فلزی توسط ابزار مخصوص و ریل کاری صورت می گیرد و استفاده از روش های  حرارتی به دلیل تخریب فلز در محل حرارت ئهی آن و ایجاد سوراخ که کاملا دایره نخواهد بود، ممنوع است. 

 

در صورت استفاده از تیرهای افقی در بین دو آسانسور مجاور در چاه مشترک برای نصب براکت مستقل هر یک از آنها یا نصب براکت مشترک ( شکل U ) باید از نظر سازه بررسی های لازم ر صورت گیرد تا در اثر  نیروی زیاد و بیش از اندازه در محل اتصال خم نگردد. 

 

در صورت جوشکاری این براکت ها در تیرهای افقی حتما دقت شود براکت روی سطح بالای تیر ( فلنچ ) بشیند و در هر صورت براکت در زیر تیر افقی محکم ( جوشکاری یا پیچ و مهره ) نشود. 

 

 

2 - نصب براکت بر روی سازه بتنی : 

نصب براکت ها بر روی سازه بتنی به روش های متفاوتی صورت می گیرد. اصولا نصب براکت ها به سازه های ساختمانی به خصوص دیوار بتنی باید تحت نظر مهندس ساختمان صورت بگیرد و هرگونه تغییر در محوه نصب و یا روش ان مورد تایید او قرار بگیرد. 

 

- یکی از روش ها برای نصب براکت بر روی دیوارهای بتنی چاه آسانسور  استفاده از انکربولت و مهار آنها با پیچ و مهره است. ابتدا سوراخ کاری دیوار بتنی و تخلیه پودر بتن از محل سوراخ کاری شده انجام می شود، سپس انکربولت بر روی آن کار گذاشته شده و پس از آن براکت در محل نصب می شود و به ساختمان متصل می گردد. البته انکربولت در آسانسور با بار متوسط و سنگین بدون ملاحظات خاص مورد استفاده قرار نمی گیرد.

 

در هنگام نصب براکت توسط انکربولت ممکن است در حین سوراخ کاری دیوار بتنی در محل نصب ، انکربولت به میلگردهای دیوار مسلح برخورد نماید. در این صورت براکت را میتوان حداکثر 10 سانتی متر به سمت بالا یا پایین در امتداد ریل و یا حداکثر 1 تا 2 سانتی متر به چپ یا راست جابجا کرد. 

 

- روش دیگر به کارگیری بولت و یا ملیه تمام رزوه شده در بتن است. در این روش از دو عدد صفحه در دو طرف دیوار استفاده می شود، صفحات به یکدیگر پیچ و مهره شده و مهار می گردند و سپس براکتبه این صفحات جوشکاری یا پیچ و مهره می شود. البته می توان از میله تمام رزوه شده نیز برای پایه های براکت استفاده کرد که در این صورت براکت نیازی به لاتون گیری نخواهد داشت. 

 

 

- از روش های دیگر پیش بینی دقیق صفحه فلزی در بتن در محل عبور ریل و محل نصب براکت قبل از بتن ریزی دیوار اطراف چاه آسانسور است. در این روش صفحه و میل مهار ان تابع ضخامت دیوار بتنی است که در بتن کار گذاشته می شود. طول میل مهار حداقل باید 10 سانتی متر باشد. در صورت امکان اجرای میل مهار با طول بیشتر حداقل از میل مهار 12/5 سانتی متر استفاده می شود. 

بر اساس مقررات حداقل یک براکت در طول هر شاه از ریل برای محکم شدن به ساختمان و یا آهنکشی آسانسور در نظر گرفه می شود. 

 

لقمه ریل

( بست ) لقمه ریل : 

بست یا لقمه های ریل کابین و وزنه تعادل تابع نوع آسانسور و طول ریل هستند. پس از گذشت سال ها از نصب ریل ها و اجرای آسانسور حتی در صورت نشست ساختمان و تحت خمش قرار گرفتن ریل ها ، بست ریل کماکان باید ثابت و در جای خ.د باقی بماند و صدمه نبیند. خمش ریل می تواند حتی در اثر تغییر درجه حرارت و انبساط طولی صورت بگیرد که در این وضعیت نیز نباید بست ریل تحت تاثیر نیروهای وارده بر آن در اثر حرکت ریل قرار گیرد. 

 

کاملا سطح لقمه باید روی براکت بنشیند و در غیر این صورت باید نسبت به کنترل و اصلاح وضعیت اجرایی براکت یا ریل اقدام کرد. جوشکاری کناره های لقمه به سطح براکت ممنوع است. عموما در ریل های با طول کمتر از 40 متر بست از نوع ریختگی و در طول های بیش از 40 متر از نوع فنری استفاده میشود. 

 

 

 

گشتاور مهره های اتصال لقمه های نگهدارنده ی ریل 

مقدار گشتاور	نوع ریل	نوع لقمه
25	Τ50/Α , Τ70 - 1/Α	Α11
50	Τ90/Β	Α13
120	Τ12/Β , Τ127-2/Β , Τ140-1/Β	Α17

 

در ساختمان های بیش از 40 متر برای اینکه ریل در معرض جریان های باد داخل ساختمان ( اثر دودکشی ) یا حرکت ان در اثر نشست مصالح و بتن و یا در معرض نیروهایی که به دلیل جابجایی بار سنگین کابین یا تغییر درجه حرارت محیط به آن وارد می شود، قرار نگیرد و در داخل بست خود سر خورده و به صورت عمودی جابجا شود باید از  بست خاص که عموما به آنها بست فنری گفته می شود، استفاده شود. 

این نوع بست ها توسط سازندگان اسانسور در نوع و شکل های مختلفی تولید و به بازار عرضه میشود. 

 

ساختمان های بلند مرتبه که در زمان های زلزله خیز بنا میشود و نیز برج های مخابراتی که حرکت افقی شافت آنها ( اسانسورها را داخل آنها جابجا و حرکت می کنند ) در حال نوسان و ارتعاشات مداوم هستند، و از طرفی به دلیل  ویژگی کاهش مدام حجم بتن در آنها ( در آغاز بیشترین مقدار و سپس به مرور این کاهش یافته از کمتریم مقدار برخوردار است ) و احتمال تحت خمش قرار گرفتن ریل ها ( به دلیل آزاد بودن سر و ته ریل در داخل چاه حداکثر فشار نیروی اصطکاکی در براکت های میانی چاه صورت می گیرد) برای کاهش اثر نیروی اصطکاکی باید از لقمه های در آسانسور مورد استفاده قرار گیرد که از اصطکاک کمتری برخوردار باشند. 

 

امروزه از مجموعه براکت های خاصی مورد استفاده قرار می گیرد و شامل قطعاتی است که سطح تماس پشت ریل با براکت و لبه های لقمه های براکت کمترین مقدار تماس را دارند و کمترین اصطکاک را دارند. 

 

 

در نوعی از این براکت ها در محل تماس با پشت ریل از قطعه که سطح مقطع آن بخشی از دایره است، استفاده می شود و به دلیل سطح تماس کم آن با پشت ریل و شکل انحنا ان ریل به راحتی در محور طولی حرکت کرده و ضمنا در روی آن امکان چرهش و تاب خوردن ( همانند لولا ) را دارد.