آسانسور در ساختمان های بلند چگونه است ؟
با توسعه شهرها و پیشرفت دانش بشری در ساخت و بنای ساختمان های بلند، اسکان ساکنین در این ساختمان ها با رشد روزافزونی رو به رو گردید. ساخت ساختمان های بلند این موضوع را ثابت کرد که هیچ محدودیت فنی دز طراحی و ساعت این نوع ساختمان ها وجود ندارد ، کارکرد و جریان حرکت آسانسورها و انتقال ساکنین و مراجعه کنندگان در این ساختمان ها به مثابه جریان خون و انتقال اکسیژن و مواد غذایی در کالبد انسان است ساخت و طراحی آسانسورها با مشکلاتی از جمله از نظر تاثیر فیزیولوژی ، روانی به مسافرین و یا محدودیت اقتصادی در این نوع ساختمان ها رو به روست . یکی از این محدودیت‌ها فضای اشغالی توسط چاه و تجهیزات آسانسوری است . ساختمان بلند با توجه به شرایط اقلیمی و منطقه ای هر شهر تعریف خاص خود را داشته و تعاریف مختلفی دارد.
در یک شهر کوچک ساختمانی به ارتفاع ۶ طبقه ساختمان بلند محسوب شده و از سوی در یک شهر بزرگ ساختمان بلند به ساختمان های بیش از ۶۰ طبقه اطلاق میشود.
یکی از محدودیت هایی که تاثیر در ملاک طبقه بندی ساختمان ها به ساختمان بلند و غیره میشود، ارتفاع نردبان سازمان آتش نشانی و امکان اطفاء حریق توسط ماموران آتش نشانی در ساختمان های بلند است.
در اکثر کشورها ساختمانی به ارتفاع بیش از ۲۱ متر جز ساختمان های مرتفع محسوب میشود همانطوریکه در بخش‌های قبل نیز مطرح شد زمان انتظار مسافر در طبقه ی اصلی ساختمان در مدت ۵ دقیقه بحرانی متناسب با نوع کاربری و ترافیک آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. زمان انتظار در ساختمانی مسکونی حداکثر ۶۰ ثانیه و ساختمان های اداری ۳۰ ثانیه است ، در ساختمان های بلند استفاده ار کابین بزرگ به دلیل طولانی بودن مسیر حرکت کابین و تعداد زیاد توقف ها و زمان سوار و پیاده شدن مسافرین باعث نارضایتی مسافرین در طول حرکت کابین در ساختمان شده و مدت زمانی که مسافرین در داخل کابین حبس می‌شوند بیش از اندازه خواهد بود که این زمان نباید بیش از دقیقه باشد که برای رفع حل این معضل در ساختمان‌های بلند طبقات ساختمان چند بخش تقسیم شده و بریا هر یک از آنها آسانسوری با ظرفیت و سرعت های متفاوت در نظر گرفته میشود و هر یک از بخش های جداگانه شامل ۱۵ تا ۲۰ طبقه پیش بینی شده که همه آن ها از طبقه ی همکف مسافر یا بار را جابجا می‌کنند. به طور مثال در صورتی که ساختمانی اداری ۴۵ طبقه باشد ساختمان به سه بخش تقسیم میگردد که هر بخشراز ساختمان شامل ۱۵ طبقه بوده که به ترتیب از طبقات همکف تا طبقه ۱۵ و دیگری از طبقه همکف به طبقات ۱۶ تا ۳۰ و نیز دسته دیگر از طبقه همکف به طبقات ۳۱ تا ۴۵ را سرویس می‌دهند .
کلیه مسافرین از طبقه ی همکف اصلی به طبقه ی همکف مجازی (sky lobby) توسط آسانسورهای سریع السیر منتقل شده و در آنجا با تعویض آسانسور خود به طبقه مورد نظر خود دسترسی پیدا می‌کنند البته این طرح با مشکلاتی نیز مواجه است از جلمه می‌توان به تعویض آسانسور توسط مسافرین در طبقه (sky looby) و صرف زمان زیاد از مسافر در طول مسیر حرکت تا رسیدن به مقصد نهایی طراح ساختمان باید تمهیداتی برای کاهش مشکلات روحی ، روانی مسافر در نظر بگیرد از جمله می‌توان به سرگرم کردن مسافرین در هنگام تعویض آسانسور سریع السیر با آسانسور طبقه مربوطه در طبقه همکف (sky lobby) که می‌تواند طراحی فروشگاه ها و مراکز تفریحی و غیره نام برد از مزیت های عمده استفاده از طبقات همکف مجازی (sky lobby) که در ساختمان های بلند به کاهش تعداد چاه های آسانسور و نیز کاهش سرعت آسانسور اشاره کرد.
در تعدادی از آسانسورهای سریع السیر به منظور کاهش زمان انتقال مسافرین از طبقه همکف اصلی به طبقه همکف مجازی به کارگیری کابین های دو قلو در آنهاست که همزمان در دو طبقه مسافرین به آن سوار و یا پیاده می‌شوند معمولا یکی از طبقات همکف اصلی مستقیما به درب ورودی دسترسی داشته و برای دسترسی به کابین دو قلو مسافرین از پله های معمولی و یا پله برقی استفاده می‌کنند.
برای کاهش زمان انتظار و افزایش ظرفیت جابجایی آسانسورها و انتقال مسافرین از طبقه ی همکف اصلی به طبقه ی همکف مجازی که دراین مسیر دارای دو توقف بیشتر نیست از آسانسورهای سریع السیر با کابین دوتایی (double deck) استفاده میشود که همزمان از دو طبقه همکف مسافرین به آن سوار و با از آن پیاده می‌شوند ، معمولا برای دسترسی افراد به کابین آسانسورها از پله عمومی و پله برقی استفاده میگردد.
آسانسورها با کابین دوتایی دارای مزیت و معایبی است از مزیت‌های آن می‌توان به کاهش تعداد چاه آسانسور در ساختمان تا حدود ۳۰٪ نسبت به طراحی ساختمان با آسانسورهای تک کابین را نام برد.
