کف سازی اتاق کابین آسانسور : 

1- یکی از عواملی که تزئینات ظاهری داخل کابین را تحت تاثیر قرار می دهد، نوع مصالح به کار رفته و رنگ آمیزی  کف آن است. در کف کابین از مصالح متنوعی استفاده می شود، از مصالح ارزان قیمتی چون کف پوش لاستیکی گرفته تا سنگ های مصنوعی با طرح متنوع گران تر که بستگی به سلیقه کارفرما یا معمار پروژه دارد. 

کف پوش لاستیکی و یا وینیلی عموما روی کف چوبی که قبلا با سمباده کشی صاف شده است، نصب می شود. زیر سازی کف چوبی باید کاملا تراز شده و کلیه روزنه های موجود در سطح آن با مواد پرکننده مانند چسب پر شود. نقاط اتصال (درز بین کف پوش ها) آنها نباید همپوشانی داشته باشند، احتمالادر صورت وجود حباب زیر کفپوش یا باد کردن آن از اتو غلطکی برای رفع آن استفاده می شود. 

 

در صورتی که بر اساس طرح شرکت سازنده لازم باشد با چیدمان کفپوش متنوع، نقشه ای در کف اتاق کابین ایجاد گردد بایدقبلا انواع کفپوش ها را از لحاظ رنگ و ابعاد مطالعه و بررسی نموده و آنها را در محل نصب روی کف اتاق مطابق نقشه طرح ریزی و نصب کرد. 

در صورت استفاده از نوارهای مرزی (برنز یا استیل) در محل اتصال کفپوش ها پس از اینکه طرح چیدمان مشخص شد و کفپوش ها اجرا گردیدند نوارهای فوق اجرا و و در محل محکم می شوند. 

 

یکی از امتیازات استفاده از این نوارها پوشاندن لبه های زشت محل اتصال کفپوش هاست. 

 

2 - روش استفاده از کاشی سرامیک در کف کابین همانند بکارگیری کفپوش لاستیکی است. برای محکم کردن کاشی سرامیک روی زیرسازی چوبی در کف کابین از چسب های مخصوص یا لایه سیمان نازکی استفاده می شود. دقت شود تا زیر سازی کف اتاق کابین کاملا تراز و محکم باشد. 

 

3 - امروزه استفاده از موازد مصنوعی مثل کف پوش وینیلی ضد خش با کیفیت عالی و بادوام زیاد در طیف وسیعی که امکانانتخاب متنوعی را به وجود آورد در کف اتاق های کابین آسانوسورهای حمل مسافر بسیار معمول شدهاست. 

 

برای نصب این کفپوش ها باید از دستورات تولید کننده در زیر سازی آن پیروی شود. برای تمیز کردن آنها از پاک کننده های خنثی که تاثیری بر آنها نگذارد بکار گرفته می شود. 

 

4 - در کف سازی اتاق کابین میتوان از نوعی سنگ طبیعی یا مصنوعی استفاده کرد. در کابین های کوچیک تر از سنگ یکپارچه بکار گرفته می شود. در کابین های بزرگ به دلیل عدم امکان استفاده از سنگ های یکپارچه بزرگ، سعی سازندگان بر این است که قطعات سنگ های کنار هم به اندازه ای باشند که کف کابین درز کمتری به خود ببیند. در فضاهای بهداشتی و بیمارستانی عموما از سنگ یکپارچه استفاده می شود که برای این منظور می توان از سنگ های مصنوعی استفاده کرد. 

 

اصولا در بیمارستان ها به دلیل مننترل موارد بهداشتی در هنگام نظافت کابین، سنگ مورد استفاده ترجیحا از رنگ یکدست سفید (روشن) میباشد. در صورت استفاده از سنگ در کابین ، دقت شود زیر سازی آن کاملا تراز و مکم باشد. 

 

5 - پس از تکمیل اتاق کابین و نصب دیوارهای آن، صفحه نگهدارنده مکانیزم سر درب کابین  در بالای ورودی روی دیوارهای جلویی (جلوبندی) از دو طرف نصب می شود. 

پس از کنترل مجدد فواصل دیوارهای جلوی کابین نسبت به مرکز درب ورودی آن و شاقول بودن آن نسبت به کف، صفحه نگهدارنده فوق الذکر را به روی آنها پیچ و مهره کنید. لازم است به این نکته اشاره کرد در صورت نیاز، به هنگام نگهدارنده مکانیزم سر درب، پیچ و مهره های لرزه گیر ستون ها بین کابین ستون ها را شل کرده و مجددا پس از نصب نگهدارنده آنها را محکم کنید. 

 

6 - آستانه درب ورودی کابین به لبه خارجی کابین متصل می شود. 

آستانه درب ورودی به روی جلوبندی و پایه آستانه با پیچ و مهره های خاص خود متصل شده و در محل خود محکم می شود. جلوبندی توسط یک پایه ی نگهدارنده آن به زیر کفی کابین متصل شده و ساپورت می شود. 

جلوبندی آستانه درب ورودیباید کاملا به موازات محور ریل ها نصب شود و ارتفاع به گونه ای باشد که سطح روی استانه آن با سطح روی کف کابین همتراز باشد. در صورت نیاز از لاتون استفاده شود. 

 

7 - طبق استاندارد جهت حفاظت افراد کابین به هنگام خروج و تخلیه از آن، به هنگامی که کابین در بین طبقات قرار گیرد و امکان جابجایی و همطراز شدن آن با کف طبقه نباشد، صفحه ای با ارتفاع 75 سانتی متر زیر کابین پیش بینی شده است و در این وضعیت حداکثر لبه ان از کف 20 سانتی متر خواهد بود مانع از سقوط فرد به داخل چاه خواهد شد. 

 

 

 

8 - هنگام تکمیل کار نصب تجهیزات کابین و درب آن و همچنین میل های مهارکننده (بادبندها) و قرقره ضد پیچش در کف چاهک، باید یک بازرسی نهایی به عمل آورید تا مطمئن شوید که تمام پیچ و مهره ها و پین ها در محل خود نصب و محکم شده اند.