ملاحظات خاص ترافیکی با توجه به نوع ساختمان چیست؟
۱. ساختمان های مسکونی :
ترافیک آسانسور با توجه به نوع ساختمان محاسبه میشود . ظرفیت و تعداد آسانسورها ، یک تصمیم اساسی در طراحی ساختمان است و هر گونه اشتباه ممکن است منجر به کاهش رضایت مسافرین و تعداد زمان های طولانی انتظار شود و یا فضای مفید ساختمان را کاهش دهد که نتیجه ی هر دو ، ضرر اقتصادی است.
مسئولیت تعیین ظرفیت و تعداد آسانسورها با مهندس طراح (معمار) است و طراح شخصا و یا توسط مشاوران باید آسانسور مناسب را طراحی کند. میزان در خواست برای جابجایی عمودی در آپارتمان ها ، تابع رفت و آمد روزانه ساکن است، خروج در صبح برای شروع به کار، ورود در بعد اظهر پس از پایان کار، جابجایی سنگین برای آسانسورها ایجاد می‌کند. اوایل و اواخر شب نیز این جابجایی بسیار سنگین است.
در پروژه های آپارتمانی که ساکنان آن را خانواده ها تشکیل می‌دهند، رفع نیاز های بچه ها و خریدهای روزانه در جابجایی نفرات موثر است. جابجایی عمودی قبل از ظهر که افراد و برای خرید از خانه خارج می‌شوند و همچنین بعد از ظهر که بچه ها از مدرسه برمی‌گردند و برای بازی از آپارتمان خارج می‌شوند، جابجایی سنگینی پیش بینی میشود. بر اساس بررسی های آماری ، آسانسور باید قادر به جابجایی ۵ تا ۷ درصد جمعیت کل ساختمان در آپارتمان های گران قیمت و ۶ تا ۷ درصد جمعیت آپارتمان ارزان قیمت دز مدت ۵ دقیقه بحرانی باشد.
با مشخص شدن نوع آسانسور و با تعیین افراد آن، متعاقبا دیگر ابعاد مورد لزوم تعیین میشود. تعیین ابعاد و مساحت کابین آسانسورها به ترتیبی که مسافران به راحتی در داخل آن قرار می‌گیرند بسیار حائز اهمیت است.
هزینه های سرمایه گذاری مستقیم و غیر مستقیم بستگی تام به انتحاب محل و شکل و مساحت کابین آسانسور دارد. انتخاب نادرست انها باعث خسارت مالی و اتلاف وقت ساکنان شده و به ارزش و اعتبار ساختمان خدشه وارد می‌کند. در ساختمان های مسکونی حهت جلوگیری از اتلاف وقت مسافران پیشنهاد می‌گردد کلیه آسانسورها تا طبقات پارکینگ مراجعه کند. جهت برآورد مسافرین مراجعه کننده به آسانسور در پارکینگ به ازای هر خودرو ۱/۲ نفر در نظر گرفته میشود.
۲. بیمارستان ها :
بیمارستان ها عموما در ۲ تا ۳ طبقه و بیشتر بنا می‌شوند . در مراکز شهرها با شطح بنای کم و در ارتفاع زیاد طراحی و ساخته می‌شوند. از اهم مواردی که باید در طراحی بیمارستان مد نظر قرار گیرد ، عرض راهروهای که باید با ابعاد تخت ها و تحولی های حمل مواد و وسایل متناسب باشد که به هنگام فعالیت آنها مشکلاتی با تردد نفرات به وجود نیاید.
آسانسورها در بیمارستان های مرتفع از ابزار حیاتی در جریان جابجایی مناسب عمومی هستند و باید به طور مناسب انتخاب و در محل صحیحی مستقر شوند. آسانسورها به جز جابجایی مناسب مسافرین باید بتواند در ساختمان تخت بیمار را از طبقه ای به طبقه ای دیگر جابجا کنند. یک طراح آسانسور (کارشناس ترافیک اسانسور) باید از نحوه و طرز کار یک بیمارستان و همچنین حرکت و ارتباط بخش های آن با یکدیگر اطلاع کافی داشته باشد.
آسانسورها در بیمارستان ها دارای دو نوع کارکرد عمده هستند :
۱. آسانسورهای حمل بیمار که در این آسانسور ها و تحولی های مواد یا وسایل جابجا می‌شوند
۲. آسانسورهای حمل کارکنان و عیادت کنندگان
این دو جریان جابجایی نباید با یکدیگر تداخل کنند و آسانسور آنها از هم مجزا باشد زیرا به هنگام احضار آسانسور توسط کارکنان و یا عیادت کنندگانممکن است برای بیمار اورژانسی که در داخل کابین در حال جابجایی است مشکلاتی پیش آید. ضمنا بیمارانی که از بیرون برای مداوا (غیر اوژانسی) به بیمارستان مراجعه می‌کنند جهت عدم تداخل ترافیک و مسیر تردد آنها آسانسورهای آنها باید از دیگر آسانسورها که عموما در مجمعه درمانگاه‌است جداگانه باشد. انتقال بیمار در یک آسانسور باید به صورت آرام و حرکت آن در توقف و شروع به حرکت مجدد به صورت نرم بوده و شتاب گیری و تکان های کابین (تغییرات شتاب) تا به کمترین حد خود برسد. معمولا حداکثر سرعت کابین بیمار بر ۱ متر بر ثانیه و مقدار شتاب ۰/۵ متر بر مجذور ثانیه میباشد . حرکت درب ها باید به گونه ای باشد که امکان خروج آرام و ایمن مسافرین از داخل کابین به بیرون و یا به داخل فراهم آید. سیستم ایمنی مانع بسته شدن درب هنگام وجود مانع در بین چارچوب و درب کابین از نوع الکتریکی باشد حتی آ برخورد درب به صورت ضعیف به بیمار و تخت آن و به ترولی های حمل بار جلوگیری گردد.
آسانسور بیمارستان
