آسانسورهای ویژه افراد ناتوان جسمی و حرکتی چگونه است؟
در ساختمان های چند طبقه ، آسانسورهای ویژه برای معلولین برای جابجایی افراد ناتوان و سایر کسانی که دارای مشکلات حرکتی هستند نیز مورد استفاده قرار میگیرند.
به طور کلی استاندارد EN81 سه سطح دسترسی را برای آسانسورهای فوق تعریف میکند که مهمترین تفاوت آنها در ارتباط با ابعاد کابین و عرض مورد نیاز برای ورودی آسانسور می باشد.
حداقل ابعاد لازم کابین برای استفاده یک ویلچر سوار عبارت است از ۱۰۰۰×۱۲۵۰ میلیمتر (عمق ضرب در عرض) با ورودی حداقل ۸۰۰mm .
در ساختمان های عمومی لازم است فضای کافی برای فرد همراه ویلچر سوار نیز وجود داشته باشد، بنابراین ابعاد آن عبارت است از ۱۰۰X۱۴۰۰ میلی متر (عمق ضرب در عرض) با ورودی حداقل ۹۰۰ میلی متر .
ابعاد کابین در ساختمان های ویژه باید به نحوی در نظر گرفته شود که امکان نگهداری ویلچر سوار به همراه افراد دیگر نیز وجود داشته باشد و ویلچر سوار بتواند در آن تغییر جهت بدهد.
حداقل ابعاد مورد نیاز کابین در این حالت عبارت است از ۱۴۰۰×۲۰۰۰ میلی متر (عمق ضرب در عرض) با ورودی حداقل ۱۰۰۰ میلی متر.
کابین آسانسور باید دقیقا به هنگام توقف با سطح پاگرد راه پله هم تراز شود. دقت توقف در محدوده کمتر یا بیشتر از ۱۰ میلی متر و دقت در هنگام سوار یا پیاده شدن مسافر کمتر یا بیشتر از ۲۰ میلی متر باشد. درب ها باید به آرامی بسته شوند، سرعت بسته شدن درب در منازل مسکونی ۰/۳ متر بر ثانیه میباشد. در آسانسورهایی که برای استفاده یک ویلچر سوار و یک شخص همراه آن استفاده میشود، لازم است یک آینه در جلوی درب ورودی (دو درب تونلی بر روی دیوار کناری) نصب گردد.
ارتفاع شستی ها حداقل ۹۰ سانتی متر و حداکثر ۱۲۰ سانتی متر انتخاب میشود. در ساختمان هایی که ویلچر سوار بدون همراه زندگی میکند، ارتفاع شستی ها نباید بیشتر از ۱۲۰ سانتی متر باشد. شماره طبقات باید به طور واضح در پاگردها مشخص باشد . لازم است فضای کافی به ابعاد حداقل ۱۵۰۰×۱۵۰۰ میلیمتر در مقابل هر کدام از درب های آسانسور برای چرخش ویلچر میسر باشد و از گذاشتن موانع در جلوی درب آسانسور خودداری شود. شستی احضار طبقات در کنار درب آسانسور در ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۱۰۰ میلی متر ی از کف طبقه نصب شوند.