ترولی حمل می‌کنند، لذا وزن دو نفر به همراه ترولی و بارهای در دستشان حدودا ۲۲۵ کیلوگرم (۳×۷۵+۱۰) کیلوگرم خواهد بود.
سطح اشغال فوق توسط ترولی در طراحی آسانسور فرودگاه باید مد نظر قرار گیرد. این اشتباه خواهد که فرض کینم کلیه فضای داخل کابین آسانسور در جریان جابجایی مسافرین در فرودگاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال فرض کنید یککابین ۵۰ نفره در فرودگاه پیش بینی شده باشد، در جدول ظرفیت کابین مطابق استاندارد EN81 سطح کابین این تعداد نفرات ۶،۱۸ متر مربع خواهد بود. در صورتی که مقدار سطحی که هر نفر اشغال می‌کند ۰/۲۸ متر مربع فرض کنیم ، تعداد نفرات گنجایش اسن کابین ۲۳/۵ نفر خواهد بود که معادل ۱۷۶۶/۵ کیلوگرم که حدودا ۴۷٪ سطح و مقدار ظرفیت آسانسور فرض شده ، خواهد بود. در صورتی که دو نفر مسافر با ترولی همراه آن ۰/۹۸ متر مربع (معادل ۵ نفر) فضا اشغال کنند. آسانسور ۵ نفره فوق ۱۳/۸۵ نفر ۶/۹ ترولی تکمیل خواهد شد. بنابراین می‌بینید که آسانسور هیچگاه به ظرفیت کافی خود نمیسرد و لذا همواره باید آسانسورها را در فرودگاه بزرگتر و یا تعداد آنها را بیشتر گرفت.
یکی از راه حل های جابجایی مسافرین در فرودگاه استفاده از سطح شیب دار بین طبقات است. در هر صورت از عمده وسایلی که برای جابجایی مسافران فرودگاه ها پیش بینی می‌شوند آسانسور خواهد بود، آسانسورها باید توانایی سرویس دهی خوبی را داشته باشند و برای انتقال اسباب و اثاثیه در طبقات فعال باشند. حداقل آسانسور پیش بینی شده در فرواه ها جهت گنجایش تحولی بیشتر ۲۰۰۰ کیلوگرم است.
سیستم های کنترلی آسانسور فرودگاه باید به نحوی انتخاب شوند که مدت زمان بسته شدن درب کابین به نحوی باشد که درب به روی مسافر یا ترابی بسته نشود ، این موضوع در ترافیک آسانسور تاثیر خواهد داشت که با توجه به این نکته باید تعداد ، اندازه کابین و سرعت آسانسور به صورت مناسب انتخاب گردد. مراجعه کنندگان به فرودگاه ممکن است با محل استقرار آسانسور آشنایی نداشته باشند لازم است که از علائم هشداردهنده و راهنما برای هدایت مسافرین در محل های مناسب استفاده شود.
سیستم کنترلی آسانسور
