آسانسور های زوج و فرد چگونه است ؟
در تقسیم بندی آسانسورهای ساختمان به سرویس دهی در طبقات زوج و فرد، آسانسورها در طول کل ساختمان حرکت کرده و جابجا می‌شوند و به طوریکه هر یک از آسانسورهای در نظر گرفته شده در طبقات می‌توانند ضمن مراجعه به طبقه همکف تنها به طبقات زوج و فرد دسترسی داشته و سرویس دهند.
این نوع تقسیم بندی آسانسورها در ساختمان های عمومی و اداری به کار گرفته میشود. به طور مثال در صورتی که ساختمانی دارای ۱۶ طبقه با دو آسانسور باشد، یکی از آسانسورها به طبقات (G,1,3,5 7,9 11,13,15) و دیگری به طبقات زوج (G,2,4,6,8,10,12,14,16) سرویس می‌دهند.
تاثیر این تقسیم بندی ، در آسانسورها در کاهش تعداد طبقات سرویس دهی باعث کاهش توقف‌های کابین در هر بخش (طبقات زوج و فرد) خواهد بود و ضمنا تاثیر در کاهش هزینه های اولیه آسانسوز خواهد گذاشت زیرا تعداد درب های ورودی در طبقات کاهش می یابد.
از طرفی این تقسیم بندی در سرویس دهی آسانسورهای آسانسورهای کنار یکدیگر هستند تاثیر گذاشته و خواهد کاست ، زیرا در طبقه اصلی تنها تعدادی محدود از آسانسورها پاسخگوی مسافری خوهد بود که به قصد خود مراجعه می‌کنند و در صورتی که مسافر انتخاب آسانسور خود دچار اشتباهی شود و در طبقه های دیگر به جز مقصد خود پیاده شود باید یا از طریق پله های دسترسی به صورت پیاده به طبقه ی مورد نظر خود مراجعه کنند و یا در غیر اینصورت از طریق همان آسانسور به طبقه ی اصلی مراجعه و مجددا منتظر اسانسور بعدی باشد.
تا به طبقه زوج و فرد در یک مجموعه ای در حال کار هستند حدودا ۷۰٪ بیش از آسانسورهای که به‌صورت گروهی کار می‌کنند فعال هستند و همین خاطر است خیلی از طراحان با توجه به مشکلات مطروحه فوق این روش را توصیه نمی‌کنند.
سیستم های فراخوانی (مانور) یا سرویس دهی آسانسور:
۱. جمع کن رو به بالا (Up Collective)
۲. جمع کن رو به پایین (Down Collective)
ادامه این مبحث را میتوانید در قسمت سیستم های فراخوانی یا سرویس دهی آسانسور مطالعه نمایید.
