سیستم های کنترل سرعت VVVF

مقدمه  

روش های کنترل سرعت در این صنعت از زمان های گذشته به روش های مختلفی مانند واردلئونارد در موتورهای DC  و یا ACVV در موتورهای دو سرعته و ... مورد استفاده قرار گرفته است ، اما امروزه یکی از رایج ترین روش های کنترل سرعت، استفاده از درایوهای VVVF است . 

 

موتورهای 3 فاز به دلیل ساختمان ساده تر نیاز کمتر به سرویس و نگهداری و قیمت ارزان تر نسبت به موتورهای DC به تدریج جایگزین آنها شده، همچنین با پیشرفت فناوری نیمه هادی های قدرت مانند TRIAC و IGBT امکان کنترل سرعت و گشتاور موتورهای 3 فاز به هزینه بسیار پایین فراهم آمده است. 

با توحه به دلایل بالا، امروزه در صنعت آسانسور درایوهای VVVF جایگاه ویژه ای پیدا نموده ، به تدریج جایگزین سیستم های کنترل دو سرعته قبلی می شوند. 

 

1. درایو VVVF :

به زبان ساده تر یک درایو VVVF دستکاهی است که بین شبکه برق و موتور 3 فاز آسانسور قرار گرفته، پس از دریافت توان الکتریکی از شبکه و تنظیم ولتاژ و فرکانس خروجی خود، سرعت و گشتاور موتور را به گونه ای تنظیم می نماید که همواره حرکت کابین، به بهترین شکل ممکن انجام می پذیرد. 

 

شایان ذکر است که درایو VVVF توسط شرکت های گوناگونی تولید شده، هر کدام دارای مزایا و محدودیت های مختلفی می باشند. این درایو علاوه بر نرم کردن حرکت موتور ( کابین ) مزایای دیگری دارد. 

 

 

- ویژگی های دو سرعته 

-  مزایا:

1. سادگی مدار الکتریکی

2. سهولت در خدمات پس از فروش 

3. قیمت ارزان 

 

- محدودیت ها 

1. ضربه هنگام استارت و دور اندازی 

2. مصرف برق زیاد 

3. پله بودن تغییرات سرعت 

4. دارای دو سرعت محدود 

5. عدم استفاده از این روش در سرعت های بالا 

6. بیکار بودن بخشی از موتور در نتیجه :  

  - گران شدن موتور 

  - حجم و وزن بالاتر موتور 

 

 

- مزایای استفاده از VVVF 

حرکت نرم و بدون ضربه 

از مهمترین مزایای یک درایو کنترل سرعت، نرم کردن حرکت کابین آسانسور و حذف شوک های های لحظه استارت و توقف می باشد. 

همانگونه که در منحنی حرکت یک آسانسور دو سرعته مشاهده می شود با اتصال برق 3 فاز ورودی به موتور در لحظه استارت، در مدت زمان کمتر از 0/5 ثانیه، سرعت موتور از صفر به یک متر بر ثانیه رسیده، این مسئله موجب پدید آمدن شتاب اولیه قایل توجهی گردد، البته وجود فلایویل در انتهای موتور که در واقع یک وزنه سنگین است و اینرسی ساکن ایجاد نماید - باعث کاهش این شتاب شده اما همچنان شوک ناشی از تغییرات سرعت، زیاد و محسوس می باشد. 

 

زمان استارت در آسانسور مجهز به درایو VVVF تا حدود 2 ثانیه افزایش یافته این مسئله باعث کاهش شتاب استارت و افزایش نرمی حرکت کابین می شود البته بنا به کاربری آسانسور (نفربر ، بابر ، بیماربر و ... ) این زمان توسط پارامترهای مربوطه در درایو، قابل تنظیم بوده ، زیادتر یا کمتر شده، تا مدت زمان زیادی در این بخش از منحنی حرکت تلف نشود، اما در آسانسورهای بیماربر یا هتل ها و ساختمان های مسکونی کم ترافیک ، این زمان بیشتر شده تا راه اندازی نرم تر و حرکت دلپذیرتری به وجود بیاید. 

 

نکته دیگر که موجب شوک اولیه بیشتر در آسانسورهای دو سرعته می شود، این است که برق فعال کننده ترمز مکانیکی موتور ، از کنتاکتورهای اصلی تامین شده ، موتور و ترمز به طور همزمان تحریک می شوند، در نتیجه هنگام استارت موتور ، ترمز به علت تاخیر مکانیکی - دیرتر باز شده، این امر  سبب میشود شوک در هنگام استارت افزایش یافته ، سفت بودن فنر های ترمز مکانیکی موتور، این مشکل را تشدید می کند. 

 

در صورتی که در آسانسورهای مجهز به درایو ، برق ترمز مکانیکی موتور از یک کنتاکتور مستقل که توسط درایو فرمان داده می شود - تامین شده ، در نتیجه ترمز مکانیکی در ابتدا پیش از حرکت موتور باز می شود. در ضمن برای جلوگیری از حرکت معکوس موتور (  در لحظه استارت) درایو با ترزیق جریان dc مناسب به سیم پیچ های موتور ، یک ترمز مغناطیسی ایجاد کرده از حرکت روتور آن جلوگیری می نماید، برای شروع حرکت ، این ترمز مغناطیسی به تدریج کاهش یافته ، افزایش فرکانس اعمالی به موتور ، استارت بسیار نرمی را ایجاد می کند. 

 

در موتورهای دو سرعته در لحظه دور اندازی  کم شدن سرعت از یک متر بر ثانیه  به 0/25 متر بر ثانیه در زمان کوتاهی افاق می افتد، این مسئله موجب بروز شوک در کابین شده ، بنا به مدل موتور و گیربکس مقدار آن کم و زیاد می شود. 

 

اما در آسانسورهای مجهز به درایو ، کاهش سرعت با استفاده از پارامترهای قابل تنظیم شتاب منفی متناسب با کاربری آسانسور، قایل تنظیم خواهد بود. 

قابل ذکر است که در آسانسورهای دو سرعته ، معمولا از فاصله حدود 90 سانتی متر مانده به طبقه مقصد، کاهش سرعت ( دوراندازی) انجام می پذیرد، بدین معنی که کاهش سرعت به میزان 0/75 متر  بر ثانیه در طی مسافت حدود 40 سانتی متر رخ می دهد. اما در آسانسورهای مجهز به درایو ( با سرعت 1 متر بر ثانیه) از فاصله حدود 180 سانتی متری کاهش سرعت آغاز شده ، سرعت تا حدود 0/1 متر بر ثانیه کاهش می یابد، در نتیجه کاهش سرعت 0/9 متر بر ثانیه در طی مسافت حدود 130 سانتی متر اتفاق می افتد، شتاب منفی خیلی کمتری را به مسافر تحمیل می کند. 

 

در یک آسانسور 2 سرعته ، در لحظه توقف - که بدترین شوک حرکتی در آسانسور مربوط به این قسمت از حرکت می باشد، با قطع کنتاکتور های اصلی ، سرعت توسط ترمز مکانیکی در طی مسافت حدود 10 سانتی متر از 0/25 متر بر ثانیه ( دور کند) به صفر  رسیده، کابین متوقف می شود و برای ایجاد توقف دقیق در تراز طبقه ، نیاز به سفت تر بودن ترمز مکانیکی بوده ، که منجر به شوک بیشتر توقف در کابین می شود. 

 

اما در یک آسانسور مجهز به درایو ، با رسیدن کابین به تراز طبقه ،  حدود  15 سانتی متر از  هر طرف، سرعت از 0/1 کتر بر ثانیه با کاسته شدن از فرکانس خروجی درایو به تدریج کم شده پس از رسیدن به سرعت صفر ( توقف کامل) ترمز مکانیکی بسته شده ، بدون هیچ گونه شوکی متوقف می شود، به عبارت دیگر در این در این حالت ترمز مکانیکی در توقف کابین در تراز طبقه مقصد نقشی ندارد. 

 

تجهیزات الکتریکی آسانسور هیدرولیکی

سایر تجهیزات الکتریکی آسانسور هیدرولیکی : 

 

1- تابلوی فرمان یک آسانسور هیدرولیکی 

پس از شناخت قطعات و اجزای الکتریکی یک سیستم هیدرولیکی، تشریح عملکرد تابلو فرمان ، تصویر روشن تری از هماهنگی بین اجزا را به نمایس می گذارد. 

تابلو فرمان یک آسانسور هیدرولیکی با دریافت . ثبت سرویس های درخواستی، نیروی محرکه موجود در سیستم را برای انجام درخواست ها  در سایه ایمنی بکار می گیرد. همانند سایر آسانسورها، درخواست ها از طریق شستی های احضار طبقات  و کابین به برد مرکزی منتقل می شود. پس از ثبت و تعیین اولویت، فرمان لازم به پمپ اصلی و شیرهای برقی که اهرم های کنترل حرکت هستند داده می شود. 

 

سوئیچ ها و حسگرها و سایر تجهیزات کنترلی با حضور در سری ایمنی و سایر مدارهای کنترلی بر عملکرد صحیح سیستم نظارت می کنند. به طوری که سلامت مسافران و تجهیزات سیستم، هر دو در نظر گرفته شده اند. 

 

2 - مدار قدرت در یک آسانسور هیدرولیکی 

معمولا مدار برق اصلی ورودی تا موتور در تابلوهای اسانسور، مدار  قدرت نامیده می شود. برق ورودی تابلوی کنترل باید به نحوی به موتور اصلی متصل می شود که علاوه بر کنترل پذیر بودن آن ، موتور را در برابر انواع خطاها حفاظت کند. 

در یک سیستم هیدرولیکی موتور فقط در جهت پمپاژ روغن به درون جک می چرخد. چرخش معکوس ان تاثیری در حرکت ندارد، بنابراین در مدار قدرت یک پمپ هیدرولیکی، تکنیک چپ گرد و راست گرد به چشم نمی خورد. 

 

 - یک نکته فنی و تجربی در پمپ های 3 فاز :

ممکن است در راه اندازی اولیه جهت چرخش پمپ معکوس باشد، در این حالت علی رغم باز شدن شیر برقی در جهت بالا، عمل پمپاژ روغن در جک انجام نمی شود و جک باز نمی شود، در این حالت با تغییر توالی 3 فاز وروردی به تابلو، امکان چرخش موتور در جهت پمپاژ روغن درون جک به وجود می آید. 

 

- انواع روش راه اندازی : 

در موتورهای تک فاز ، موتور به طور مستقیم به شبکه وصل می شود. در موتورهای 3 فاز بسته به شرایط پروژه ، امکان راه اندازی مستقیم، ستاره / مثلث و یا استفاده از اینورترها و سافت استارترهای الکترونیکی ( راه انداز نرم ) وجود دارد. 

 

1 - راه اندازی مستقیم : 

ساده ترین نوع راه اندازی است و معمولا در پمپ های کوچکتر از 7/7 کیلووات در پروزه های مسکونی عادی، از این نوع راه اندازی استفاده می شود. 

بسته به نوع موتور، اتصال مستقیم یا به صورت ستاره ای یا مثلث است. معمولا هر 6 سر کلاف های یک الکتروکمپ هیدرولیکی در ترمینال های موتور در اختیار کاربر قرار میگیرد، هنگام راه اندازی باید به ولتاژ  سیم پیچ ها و برق شبکه توجه نمود. 

اگر بروی پلاک یک موتور هیدرولیکی عبارت 220Δ/ 380γ درج شده باشد، این موتور شبکه 380 ولتی مانند ایران فقط به صورت γ قابل استفاده است و در شبکه برق 220 ولتی مانند ژاپن، فقط به صورت Δ قابل راه اندازی است . 

 

نکته : بنابراین در اختیار داشتن هر 6 ترمینال سیم پیچ ها شرط کافی برای راه اندازی در حالت ستاره - مثلث نیست . 

 

2- راه اندازی ستاره - مثلث : 

رایج ترین نوع راه اندازی در موتورهای الکتریکی 3 فاز ، استفاده از روش ستاره - مثلث می باشد. در یک شبکه 380 ولتی، برای استفاده از روش ستاره - مثلث ، سیم پیچ های موتور حتما باید تحمل ولتاژ 380 در حالت مثلث را داشته باشند. در راه اندازی ستاره - مثلث ، ابتدا موتور در حالت ستازه راه اندازی شده، حداکثر پس از 1 ثانیه در حالت مثلث قرار میگیرد. با این روش جریان راه اندازی محدود شده، علاوه بر ماهش فشار بر شبکه برق ، تحت فشار جریان کمتری قرار می گیرد. 

 

 چرا راه اندازی به این روش جریان اولیه را کاهش می دهد؟ 

موتوری که قابلیت راه اندازی ستاره - مثلث را دارد، توان نامی خود را در حالت مثلث به بار منتقل می کند. در این حالت هر کلاف از سیم پیچی تحت ولتاژ 380 ولت قرار می گیرد. هنگامی که همین موتور در حالت ستاره راه اندازی می شود، دو سیم پیچی تحت ولتاژ 380 ولت قرار می گیرد یا به تعبیر دیگر هر سیم پیچ تحت ولتاژ کمتری قرار میگیرد بنابراین موتور مقدار توان کمتری خواهد داشت. 

 

نکته بسیار مهم در راه اندازی اولیه به روش ستاره - مثلث سربندی صحیح ترمینال ها به تابلوی کنترل می باشد، به طوری که توالی مثلث دقیقا رعایت شود. نکته مهم دیگر آن که در این نوع راه اندازی شیرهای برقی، تنها پس از ورودی موتور در حالت مثلث تحریک می شوند. چرا؟ 

 

 

یک نکته فنی و تجربی : 

در صورتی که جهت چرخش موتور در یک راه اندازی ستاره - مثلث معکوس باشد به جای تعویض سربندی کلاف ها و بر هم زدن توالی ستاره - مثلث جای فازهای ورودی را عوض کنید. بسیاری از گزارشات سوخت و سوز موتورها و فیوزها در آغاز راه اندازی مربوط به عدم رعایت توالی صحیح ستاره - مثلث می باشد. 

 

 

3 - راه اندازی با SOFT STARTER ( راه انداز نرم )  

امروزه راه اندازی موتورهای 3 فاز با SOFT STARTER و مبدل های فرکانسی (INVERTER) روز به روز طرفداران بیشتری پیدا می کند. 

در راه اندازی به طور مستقیم ، جریان راه اندازی تا 6 برابر جریان نامی افزایش می یابد. در راه اندازی ستاره - مثلث این جریان به 3 تا 2 برابر جریان نامی موتور می رسدو با استفاده از SOFT STARTER ها جریان راه اندازی به طور چشمگیر محدود شده، حداکثر به 1/5 برابر جریان نامی برای مدت کوتاهی می رسد. 

 

با استفاده از این تجهیزات امکان تنظیم شتاب موتور وجود دارد، با تنظیم شتاب می توان رسیدن موتور به سرعت نامی را در زمان دلخواه تنظیم کرد. با این تکنیک، جریان اندازی محدود شده، و فشار کمتری به موتور و شبکه برق وارد می شود. 

 

علاوه بر این وجود یک نرم افزار دقیق و کارامد، نظارت همه جانبه ای بر روی موتور دارد و احتمال آسیب رسیدن به آن ، بر اثر خطاهای مختلف به حداقل می رسد. حفاظت های مانند کنترل اضافه جریان (اضافه بار) ، تغییرات غیر مجاز ولتاژ ورودی، انواع خطای اتصال کوتاه و اتصال به زمین تقریبا در SOFT STARTER و مبدل های فرکانسی وجود دارد. 

 

از آنجایی که موتورهای سیستم های هیدرولیکی در مقایسه با موتورهای کششی آسانسور به گشتاور راه اندازی کمتری نیاز دارند، استفاده از SOFT STARTER ها که در مقایسه مبدل های فرکانسی 3VF ارزان تر هستند، متدوال تر است . 

 

با افزایش ظرفیت کابین ، توان انتخابی موتورها نیز بیشتر می شود و بالطبع جریان راه اندازی بالاتر می رود، از این رو استفاده از SOFT STARTER هادر توان بیشتر از 30 کیلووات اجتناب ناپذیر است. علاوه بر این استفاده از SOFT STARTER ها کاهش مصرف برق تا 20% را به دنبال دارد، با توجه به افزایش بهای انرژی، استفاده از این تجهیزات در توان های کمتر نیز علاقه مندان زیادی پیدا کرده است. 

 

 

4 - ترموستات دمای روغن 

داخل مخزن روغن یک ترموستات برای جلوگیری از گرم شدن روغن وجود دارد. سیم های ترموستات به ترمینال های مربوطه روی جعبه برق موتور متصل است. 

ترموستات روغن باید طوری متصل شده باشد که در حالت گرم شدن بیش از حد روغن ، کابین سر طبقه جایی که مسافر بتواند خارج شود بایستد. بازگشت خودکاز به حالت سرویس بعد از خنک سازی مناسب روغن امکان پذیر خواهد بود. 

 

5 - ترمیستور موتور 

دمای سیم پیچ های موتور توسط 3 عدد ترمیستور (PTC) که با هم سری شده اند اندازه گیری می شود. ترمیستورها به  2 کلمپ داخل جعبه برق موتور وصل شده، از آن جا به تابلوی کنترل متصل می شوند. 

 

 نکته : توجه داشته باشید که ترمیستور نباید با بیش از 2/5 ولت تغذیه شود. 

 

افزایش دما میتواند به دلایل زیر باشد : 

 

1. یک  فاز موتور قطع باشد 

 

2. استفاده زیاد از آسانسور 

 

3. تغییرات زیاد جریان 

 

4. دمای زیاد روغن 

 

 

6. نمایشگرها 

برای آگاهی از فشار و حرارت و همچنین سطح روغن موجود در مخزن نیاز به تعدادی نمایشگر می باشد. 

 

 

 

 

 

 

آسانسورهای هیدرولیک

هیدرولیک :

تجهیزات سیستم کنترل آسانسورهای هیدرولیکی 

مقدمه : 

پس از آشنایی با تابلوهای فرمان دو سرعته و همچنین بررسی تجهیزات الکتریکی ، به آشنایی با تابلوهای فرمان آسانسورهای هیدرولیکی می رسد. 

 

- معرفی اجزای الکتریکی : 

در این قسمت به معرفی و شرح اجزای الکتریکی مرتبط با کنترل یک آسانسور هیدرولیک می پردازیم : 

 

- پمپ و موتور اصلی 

 

- شیرهای برقی 

 

- کنترل کننده های هیدرولیکی - مکانیکی  

 

و سایر تجهیزات در داخل مجموعه ای که در اصطلاح Power unit تام دارد قرار میگیرند. 

 

 

1. پمپ و موتور اصلی : 

نیرو محرکه اصلی برای حرکت کابین در جهت بالا توسط الکتروپمپ تامین می شود. ( هنگام حرکت در جهت پایین معمولا وزن و سنگینی کابین استفاده می شود و موتور اصلی خاموش است. )

 

یکی از نتایج محاسبات در سیستم هیدرولیک تعیین توان موتور الکتریکی است. امروزه برای سهولت بیشتر، شرکت های سازنده مشخصات پاوریونیتهای خود را در قالب جدول های فنی بر اساس ظرفیت و سرعت کابین ارائه می دهند. در سیستم های هیدرولیک آسانسوری معمولا از موتورهای 3 فاز آسنکرون استفاده میش.د، نیروی محرکه موتور با پمپاژ روغن در جک ها نیروی لازم برای حرکت کابین را تامین می کند. در برخی از پاوریونیت ها با ظرفیت ها و سرعت کم ، از موتور های تک فاز استفاده می شود. با بالا رفتن ظرفیت و سرعت کابین استفاده از موتورهای 3 فاز اجتناب ناپذیر است. 

 

یادآوری : در عمل ساخت موتورهای تک فاز بیش از 3KW  مقررون به صرفه نیست ، ضمن آنکه حجم فیزیکی یک موتور تک فاز 3kw سه برابر یک موتور 3 فاز 3KW خواهد بود. 

 

 

2. شیرهای برقی :

- انواع و کاربردها 

شیرهای برقی یکی از مهمترین اجزای مدار الکتریکی power unit هستند. این شیرها در مسیر انتقال روغن از پمپ تا جک قرار دارند. سرعت حرکت جک و کابین با دبی روغن که وارد سیلندر و پیستون نیش ود نسبت مستقیم دارد. 

 

منظور از مدار هیدرولیکی ، مسیری است که روغن از پمپ اصلی تا جک طی میکند. 

 

در این مسیر شیرهای برقی، کنترلر های مکانیکی و هیدرولیکی ، دبی روغن ورودی به جک را طوری تنظیم می کنند که در هر نوبت از حرکت، جک با سرعت آرام شروع به حرکت ککند، با نرمی به سرعت نهایی برسد و هنگام توقف نرم بایستد. علاوه بر این به کمک فیدبک ها و کنترلرهای موجود در مدار هیدرولیکی، ایمنی کافی برای کارکرد اجزا و تجهیزاتی که تحت فشار پیوسته پمپ اصلی هستند، تامین میشود. 

 

این شیرها دارای ساختمان نشان داده شده در شکل هستند. در ساختمان این نوع شیر از یک سیم پیچ استفاده شده است که با تحریک الکتریکی ان ، مسیر روغن باز شده با قطع تحریک شیر به طور خودکار بسته می شود. 

 

شیرهای کنترل، بر دو دسته اصلی : کنترل قطع و وصل (on / off) کنترل تدریجی تقسیم میشوند. 

در دسته نخست با تحریک الکتریکی، شیر به طور کامل باز شده، با قطع تحریک به طور کامل بسته میشود. دسته دوم متناسب با مقدار ولتاژ اعمالی به شیر، مسیر عبور روغن باز یا بسته می گردد. به عبارت دیگر شیر در نخست با سیگنال های دیجیتال و شیر در دسته دوم با سیگنال های انالوگ تحریک شود. 

 

مهمترین بخش طراحی یک تابلو کنترل هیدرولیک، تشخیص ترتیب عملکرد شیرها می باشد. برای نمایش عملکرد شیرهای برقی و موتور اصلی از منحنی حرکت استفاده می شود. 

 

در شکل زیر یک نمونه از منحنی حرکتنشان داده است. موتور پمپ اصلی در جهت بالا روشن شده، در تمام مدت حرکت به سمت بالا ( کمی بیش از حرکت به دلیل وجود راه اندازی ستاره - مثلث و اندکی پس از توقف برای ایجاد فشار پشت شیرها ) نیز روشن می ماند. 

 

از طرفی شیرهای Va که فراهم کننده سرعت کند - جهت بالا و Vb که فراهم کننده سرعت تند - جهت بالا  می باشد، در ابتدای حرکت همزمان با موتور فعال میشوند. به این ترتیب کابین با سرعت تند به سمت بالا به حرکت در می آید، هنگام دور اندازی، شیر Va خاموش شده، در نتیجه کابین با سرعت کند تا سر طبقه به مسیر خود ادامه می دهد. در پایان نیز با رسیدن به طراز طبقه، با قطع شدن شیر Va سرعت کابین رو به کاهش گذاشته با قطع شدن موتور، کابین به آرامی متوقف میشود. از نظر مکانیکی، شیرهای برقی در دو نوع یک طرفه و دو طرفه ساخته می شوند. شیر یک طرفه در جهت بالا و یک شیر یک طرفه در جهت پایین دیده می شود. در این حالت شیر جهت بالا فقط اجازه عبور روغن از پمپ به جک را می دهد و شیر جهت پایین ، جریان عبور روغن از جک به مخزن را امکان پذیر می کند. در شیر  دو طرفه جاری شدن روغن در هر دو جهت ( پمپ به جک و جک به مخزن) امکان پذیر است . شیر دو طرفه نقش سرعت تند را ایفا می کند. در شکل زیر هر 4 شیر از نوع یک طرفه هستند. 

 

همانطور که مشاهده می شودف موتور تا چند لحظه پس از قطع شدن برق شیرها هنوز زیر بار می باشد . این به دلیل ایجاد فشار لازم در پشت شیرها هنگام توقف کابین در  سر طبقه است . 

 

 

در واقع شیرهای برقی اهرم های کنترل حرکت در مدار هیدرولیکی هستند. پس از تعیین جهت حرکت، فرمان متناسب با درخواست از  طرف برد کنترل اصلی صادر می شود. بسته به تعداد شیرهای برقی  و منطق حرکت، مدار فرمان در تابلوی کنترل اصلی طراحی و اجرا شده است. 

 

به طور مثال در پاوریونیت شرکت ویتور، شکل زیر شیر EVS در جهت بالا و شیر EVD در جهت پایین تحریک می شود. هر نوع شیرها یک طرفه هستند. هنگامی که هر یک از این شیرها به تنهایی فعال می شوند، کابین با سرعت کند ( مناسب برای حالت رویزیون ) در جهت مربوطه به حرکت می کند. 

 

برای تامین دبی بیشتر و سرعت بالاتر شیر EVR به طور مشترک در هر دو جهت فعال می شود و روغن با دبی بیشتری در مدار هیدرولیکی جریان می یابد. 

 

 

 

آسانسور کارتی - نظارت بر دسترسی

در برخی از ساختمان ها بنا بر الزامات امنیتی لازم است که بر رفت و آمد افراد از طریق آسانسورها نظارت شود. برای این منظور روش های متعددی طراحی و ساخته شده است. در ساده ترین روش از یک کلید سویچی ( سوئیچ آلفا) استفاده می شود. در این روش کنتاکت کلید به صورت سری در مسیر مشترک شستی خاص یا همه شستی های احضار کابین یا طبقه قرار گرفته در نتیجه باعث کنترل انها می گردد. 

از مزایای این روش سادگی ان است اما از معایب ان ، نخست اینکه امکان گم شدن یا در دسترس نبود کلید وجود دارد ، دوم آن که به راحتی با باز کردن کلید و اتصال بین کنتاکت های آن از مدار خارج شده عملا امنیت از بین می رود. 

 

برای رفع مشکلات فوق میتوان از سیستم های پیشرفته تری به نام access control اتسفاده نمود. این سیستم ها دارای انواع مختلفی بوده ، در  برخی رمز مربوطه از طریق کارت ویژه ای که در اختیار افراد خاص می باشد عمل رمز گشایی انجام پذیرد. 

 

 

در نمونه های کارتی نیز باید گفت برخی به صورت تماسی contact  و برخی به صورت بدون تماس contactless می باشد. در نمونه ی تماسی فرد باید کارت را به نزدیکی 5 تا 20 سانتی متری دستگاه برده تا عمل شناسایی انجام شود اما در نمونه بدون تماسی کارت با آن که در جیب فرد قرارد دارد از  فاصله 10 متری با دستگاه ارتباط رادیویی برقرار کرده ، عمل رمز گشایی انجام میپذیرد. 

 

 

 

در روش های دقیق تر میتوان از بیومتریک برای این منظور استفاده نمود. ویژگی های بعضی از اعضا مانند اثر انگشتان ، شکل هندسی دست ، الگوهای عنبیه و تصویر رگ های دست یا شبکیه چشم در مورد هر شخص منحصر به فرد بوده ، به این علت با ارزیابی انها به کمک حسگرهای ویژه میتوان از آن ها به عنوان رمز عبور شخص مورد نظر استفاده نمود. 

اثر انگشت یکی از مطمئن ترین روش های تعیین هویت است البته یاد آوری می شود که هنگام استفاده از این سیستم های نسبتا پیشرفته به مسائلی مانند عدم خطا در باز شناسایی نمونه صحیح و همینطور عدم اشتباه در شناسایی نمونه غلط توجه شود. به عبارت ساده سیستم به نمونه درست ( به طور مثال انگشت آشنا) به درستی پاسخ تایید دهد و آن را رد نکند، و یا اثر انگشت غیر آشنا درست تشخیص داده به اشتباه به آن پاسخ تایید ندهد. 

این دو مورد از متداول ترین دغدغه های طراحان سیستم های امنیتی بر پایه روش های بیومتریک می باشد. 

 

در نمونه پیشرفته نظارت بر دسترسی با تکیه بر فناوری های نوین، امکان تنظیمات خصوصی آسانسور، امکان استفاده از نظارت بر  درسترسی مجتمع شده ، امکان ایجاد مسافرت های شخصی با آسانسور وجود دارد، البته گفتنی است که با این کارت تمامی امکانات ساختمان در دسترس دارنده ی آن قرار می گیرد. این کارت علاوه بر همه ی این امکانات میتواند در یک ساختمان بزرگ و چند طبقه فرد مورد نظر مراجعه کننده را پیدا نموده ، آسانسوری را برای انتقال مراجعه کننده به او اعزام نماید. 

کاربرد این فناوری میتواند در اختصاص فضای مورد نیاز به کاربردهای باربری ، حمل تخت بیمار در بیمارستان ها ، سبد  سروبس در هتل ها و سبدهای فروشگاه ها به کار رود. 

 

در این روش به هر فرد یک کد شناسایی اختصاص یافته ، با نزدیک شدن به ترمینال شناسایی کد او تشخیص داده می شود. این اختصاص با توجه به معیارهای زیر استخراج میشود :

 

1.  ترافیک آسانسورها 

 

2. زمان سفرهای منفرد 

 

3. فضای مورد نیاز در کابین به طور مثال برای تخت بیمار و یا معلول نشسته بر ویلچر 

 

این کد شناسایی می تواند در وسایلی مانند کارت، ساعت مچی و یا حتی جا سوئیچی جاسازی شود تا در هنگام نیاز در دسترس باشند. 

 

برخی دیگر از سیستم ها دارای ویژگی ها هستند: 

 

1. فعال شدن با مگنتف بارکد ، حسگرهای مجاورتی و کارت هوشمند 

 

2. امکان ارائه دسترسی فقط به افراد خاص در ساختمان 

 

3. ارتباط بین چند آسانسور در یک ساختمان با کابل شبکه و شبکه بی سیم 

 

4. امکان تعریف تا 1000 استفاده کننده جداگانه 

 

5. قابلیت ذخیره سازی اطلاعات روی حاظه فلش 

 

6. امکان تعریف کارت، کد، کارت + کد

 

7. امکان باز ماندن قفل تا 99 ثانیه 

 

حسگر انحراف سنج - آسانسور کشتی ها - شرکت آسانبر کٌرد صنعت

حسگر انحراف سنج ( Rolling/Pitching) ، میکروسوئیچی است که کنتاکت آن ذر اثر بروز انحراف از سطح افق قطع یا وصل می شود. این میکروسوئیچ دارای کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف می باشد. یکی از کاربردهای آن در صنعت آسانسور در آسانسورهای ویژه کشتی ها ( Marine Elevator ) است . 

 

کشتی شناور بر روی آب ، همواره در حال بالاو پایین رفتن و تکان خوردن است ، آسانسوری  که در این سازه شناور نصب میشود باید دارای سیستمی باشد که در صورت انحراف بیش از حد آن توقف کرده ، پس از برگشتن کشتی به وضعیت مناسب دوباره به حرکت در بیاید. وسیله ای که انحراف کشتی از خط افق را تشخیص می دهد همان انحراف سنج است که علاوه بر کشتی های مسافر بری در کشتی های بازری نیز از آن استفاده میشود. 

 

شاید در ابتدا تصور کنیم که در یک کشتی مسافربری یا باری باید حداکثر دو آسانسور وجود داشته باشد، اما گفتنی است که در برخی از کشتی ها بنابه کاربری آن بیش از 20 آسانسور در انواع و اندازه های گوناگون وجود دارد. 

 

 

کنترل دوپلکس آسانسور

در ساختمان های پرتردد مانند هتل ها ، مراکز فروش ، بیمارستان ها و ... متناسب با حجم جابجایی مسافرین بیش از یک آسانسور نصب شده به بهره برداری می رسد. بدیهی است که وجود بیش از یک آسانسور در یک مجموعه نیاز به کنترل گروهی آنها را ایجاب می کند. روش های متفاوتی برای هماهنگی بین دو دستگاه آسانسور وجود دارد که همگی چه از لحاظ مدارات الکتریکی و چه از لحاظ نرم افزار در تابلوی کنترل انها قرار گرفته در طول سالها هر کدام سال ها هر کدام از این روش ها طراحی و ایجاد شده به استفاده و بهره برداری رسیده و از رده خارج شده است. 

 

در تابلوهای کنترل رله ای ، هنگام کار کردن در حالت دوپلکس به تعداد رله ها و پیچیدگی مدار افزوده می شود، اما در تابلوهای کنترل میکروکنترلی همانطور که انتظار می رو یک سخت افزار کوچک به همراه یک نرم افزار بسیار پیچیده در برخی مواقع به کمک هوش مصنوعی وظیفه دوپلکس شدن را به عهده میگیرد. 

سیستم مدیریت ترافیک در آسانسورهای مرتفع، امنیت ورفاه و ذخیره سازی انرژی و همچنین مقصدیابی هوشمندانه و بهبود روز افزون به دلیل استفاده از هوش مصنوعی را به ارمغان می آورد. 

 

 

ویژگی های یک سیستم دوپلکس :

1. جلوگیری از حرکت های مضاعف (حرکت دو کابین برای یک درخواست) 

 

2. بازدهی یک زوج دوپلکس بیشتر از دو آسانسور تکی می باشد. 

 

- کاهش انرژی مصرفی در کل 

 

- کاهش میانگین زمان انتظار مسافر 

 

3. در تعداد شستی های احضار در طبقات صرفه جویی می شود

 

4. همواره دو تابلوی کنترل باید از موقعیت و شرایط یکدیگر باخبر باشندف تا برای ارائه سرویس به یک درخواست مشخص تصمیم گیری کنند که کدام آسانسور سرویس دهد. 

 

5. هرگاه یکی از آسانسورها به دلایلی که در زیر آمده نتوانند سرویس بدهد (از مدار خارج شود) آسانسور دیگر به صورت تکی (سیمپلکس) عمل کرده، به تمامی درخواست ها سرویس می دهد. نکته مهم آن که پس از رفع عیب آسانسور معیوب ، به صورت خودکار دوباره به حالت دوپلکس بازگردد. 

 

- باز ماندن درب برای مدت طولانی :  به عنوان مثال اگر مسافری برای 10 دقیقه مانع بسته شدن درب بشود، این آسانسور از جالت دوپلکس خارج شده ، آسانسور دیگر به صورت تکی عمل خواهد نمود. 

 

- گرم شدن بیش از حد موتور : به گونه ای که حسگر حرارتی آن عمل کند، در این شرایط تا خنک شدن موتور، تمامی درخواست ها را آسانسور دیگر می پذیرد. 

 

- خراب شدن یکی از آسانسورها به هر دلیل موجب می شود که از حالت دوپلکس خارج شوند. 

 

- حالت رویزیون 

 

- خاموش شدن یکی از آسانسورها 

 

مثال : بررسی 3 حالت قرارگیری کابین ها در طبقات و نحوه سرویس دهی انها به  شستی ها ی احضار : 

 

الف - در این حالت آسانسور نزدیک تر که در حالت طبقه سوم ایستاده است احضار را دریافت می کند. 

 

ب - در این حالت اگرچه کابین طبقه سوم به GF نزدیک تر است ولی به علت این که در حال دور شدن از آن می باشد آسانسور دیگر احضار را دریافت می کند. 

 

ج - در شرایط مساوی همواره Master انتخاب می شود. 

 

آسانسورهای خاص - آسانسور شیب دار

آسانسور شیب دار :

آسانسورهای شیب دار سال های طولانی است که برای دسترسی به آپارتمان ها و ساختمان ها، هتل ها و در سواحل کنار تپه ها و غیره مورد استفاده قرار می گیرند. انواع قدیمی آنها زیر مجموعه استانداردهای تراموا و قطارها اجرا شده و مورد استفاده قرار گرفتند. اما امروزه با وجود استفاده از قطعات آسانسور کماکان تحت کد های فوق اجرا می شوند. 

آسانسور شیب دار که دارای یک موتور الکتریکی است بر اساس آسانسور کششی با وزنه تعادل و یه به صورت کشش مثبت در طبقات تعریف شده کار می کند. این آسانسورها دارای کابین حمل بار است که توسط سیم بکسل یا زنجیر کشیده می شود و از طریق ریل های راهنما در مسیر شیب دار تحت زاویه 15 تا 75 درجه نسبت به خط قائم و بدون محدودیت طول مسیر حرکت میکند. آسانسورهای شیب دار جدید باید بر اساس استاندارد EN81-1 , EN81-22 نصب و اجرا گردند. 

در شکل زیر یک نمونه از این آسانسور را مشاهده می کنید. 

سرعت این آسانسورها معمولا تا 2/5 متر بر ثانیه است ولی در ححالت های خاص میتواند تا 4 متر بر ثانیه نیز افزایش یابد. در همه ی این سرعت ها عامل شتاب تند شونده و کند شونده به خصوص هنگام عمل کردن ترمز اضطراری باید به گونه ای باشد که ششتاب افقی وارده بر مسافر حداقل خطر سقوط احتمالی را داشته باشد. ظرفیت کابین معمولا در سرعا 1 متر بر ثانیه بین 4 تا 100 نفر را میتواند جابجا کند و ظرفیت های تا 40 نفر سرعت 4 متر بر ثانیه نیر می رسد. 

امروزه با به کارگیری سیستم کنترل دور و فن آوریهای الکترونیکی در تابلوهای برق امکان کنترل سرعت و نرمی حرکت و تغییرات شتاب و توقف مهیا است. در مسیر طولانی از آسانسور  شیب دار در کنار پله برقی نصب می گردد تا اشخاصی که نمیتوانند از پله برقی استفاده کنند و یا برای حمل ویلچرهای معلول از آنها بهره برداری گردد. معمولا در این مورد سرعت آنها کمتر از سرعت پله برقی است تا مسافرین احساس ناراحتی نکنند. 

آسانسورهایی با چرخ دنده محرک و شانه (Rack and Pinion) :

عمده تجهیزات در این نوع آسانسورها شامل یک میله دندانه دار (شانه) سرتاسری است که روی ستون نصب می شود و جنس آن از فولاد مخصوص می باشد و همچین چرخ دنده یا چرخ دنده هایی است که توسط یک شبکه به آهن کشی و قاب فلزی که در داخل چاه یا فضای آزاد ساخته شده است محکم میگردند. 

 

قاب فلزی نگهدارنده سریعا ساخته شده و بنا میگردد و برای اجرای آن از روی سقف کابین استفاده می شود. جهت اجرا آهن کشی و ریل ها دیگر نیازی به داربستزدن در داخل چاه آسانسور نیست. معمولا جهت محافظت سطح آن از گالوانیزه گرم پوشش داده می شود. در این نوع آسانسور هیچ گونه محدودیت ارتفاع وجود ندارد. امروزه بیشترین طول شناخته شده این آسانسورها 640 متر است. 

 

بیشترین کاربرد این نوع آسانسورها در کارخانجات ، محل هایی که بار سنگین در آنها حمل میگردد و آسانسورهای خودروبر است. این آسانسورها تا ظرفیت 2000 کیلوگرم دارای یک شبکه نگهدارنده فلزی هستند و در این حالت یوک کابین به صورت لیفتراکی خولهد بود. معمولا آسانسورهای چرخنده و شانه دندانه دار دیواره ی حایل و چاه ندارند و بیشتر در خارج ساختمان در هوای آزاد اجرا می گردند. 

 

هیچ گونه قواعدی در اجرای دقیق آهن کشی و نصب ریل در استانداردها وجود ندارد. امروزه این آسانسورها در ساخت ساختمان های خاص از جمله ساختمان هایی که دارای انحنا هستند، معادن و در ساخت و ساز ساختمان های بلند به کار گرفته میشود. 

 

 

 

 

آسانسورهای (Rack and Pinion) بیشتر در محل هایی مورد استفاده قرار میگیرند که نیاز است بار سنگینی جابجا کنند. اصولا این نوع آسانسورها تا ظرفیت 2000 کیلوگرم با یک شبکه فلزی مهار کننده دو عدد می باشد. در آسانسورهایی که دارای دو شبکه مهارکننده هستند کلیه نیروها به کف چاه منتقل میگردد و کمترین نیروی افقی به سازه ساختمان منتقل می شود. ابعاد کابین این نوع آسانسورها همانند آسانسورهای کششی و هیدرولیک از استاندارد های مربوطه تعیین میگردد. 

نیروی محرکه این آسانسورها توسط یک چرخ دنده یا چند چرخ دنده که نیروی خود را از یک موتور الکتریکی میگیرند تامین می شود. این چرخ دنده ها در سراسر مسیر حرکت با دنده ها ( شانه) درگیرند و با حرکت آنها کابین به حرکت در می آید. واحد محرکه معمولا در روی قاب فلزی به همراه تابلو فرمان بالای کابین نصب میشود. 

سیستم مکانیکی این نوع آسانسور به گونه ای است که کف کابین در حالت پر یا خالی با سطح کف طبقه همطراز باقی می ماند و تغییر نمیکند. شدت صدای تولیدی دندانه های درگیر معمولا غیر قابل قبول است . برای کاهش صدای تولیدی ، یکی از عمده ترین راه حل ها استفاده از چره دنده ای است که فاصله  گام دنده های آن کم است در این صورت گام دنده های درگیر کوتاه تر و دنده ها با یکدیگر نرم تر کارخواهند کرد. 

سرعت این آسانسورها تا 1/5 متر بر ثانیه قابل افزایش است لیکن سرعت بیش از 0/5 متر بر ثانیه باعث تولید صدا خواهد شد.  جهت ایمنی در بالاتربن و پایین ترین حد مسیر حرکت سوئیچ های حد نصب می شوند از کابل متحرک بر خلاف آسانسورهای معمولی که در آنها سیگنال های بین تابلو فرمان و کابین را منتقل میکند تنها جهت تغذیه برق 3 فاز یا تک فاز موتورهای محرکه استفاده می شود. 

معمولا کنترل این نوع آسانسورها به صورت پوش باتن می باشد. درب کابین این نوع آسانسورها به صورت گیوتنی و ریلی که به یک سمت باز میشود ، ساخته می شود. 

 

آسانسورهای باری : 

آسانسور باری یا سرویس تنها برای جابجایی بار طراحی میگردد و ابعاد کابین آن به گونه است که مانع از ورود افراد به داخل می شود. طراحی این آسانسور بر اساس استاندارد EN81-3 است که توانایی سرویس دهی خوب و ایمنی لازم را باید داشته باشد. این نوع آسانسور به دلیل پایین بودن ظرفیت و به کارگیری از آن به عنوان باربر ارزان قیمت تر است. 

عمدتا از این آسانسور جهت انتقال کتابها و جابجایی مواد غذایی و نوشیدنی ها ، پول ، رخت های چرکی و تمیز ، بسته های پستی ، وسایل استریلی، ظروف کثیف ، آشغال ها . غیره در فضاهایی مانند ورزشگاه ها ، کتابخانه ها ، بیمارستان ها ، هتل ها ، استرحت گاه ها استفاده میکنند. 

* ابعاد مطابق با استاندارد EN81-3 عبارتست از : 

- حداکثر سطح کف کابین 1 متر مربع 

- عمق کابین 1 متر 

- ارتفاع کابین 1/2 متر 

ابعاد فوق را میتوان در موارد خاصی تا 10 سانتی متر تغییر داد. 

ارتفاع کابین نسبت به ابعاد کابین و قفسه ها که در محل نصب شده و ثابت هستند ممکن است زیاد باشد و لذا باید هماهنگی لازم با ابعاد آنها قبل از اجرا بالابر صورت پذیر. ظرفیت کابین با توجه به مقدار سطح مفید آن تعیین میگردد. طبق استاندارد EN81-3 حداکثر  ظرفیت کابین 300 کیلوگرم می باشد. 

از طرفی ابعاد کابین آسانسور بالابر بر اساس ابعاد وسایلی که حمل میگردند نیز تعیین می شوند. در صورتی که کابین فاقد درب باشد باید سیستم های ایمنی لازم را در بالابر در نظر گرفته شود تا در حین حرکت و کج شدن بار از برخورد به دیوار چاه ممانعت کند. 

در بالابرهایی که درب کابین . طبقه پیش بینی می گردد لازم است امکان ورود و خروج بار ار آن بررسی و کنترل شود تا بهره برداری اشکالی بروز نکند. در شکل زیر نمونه ای از آسانسور  باری را میبینید. 

درب این آسانسورها میتواند از نوع لولایی  افقی باز شو یا گیوتنی عمود باز شو باشد.  در آسانسورهای باری که درب آن در ارتفاع . بالاتر از کف طبقه نصب میشود از نوع گیوتنی یا لولایی است. در آسانسورهای باری که برای عبور چرخ دستی حمل بار در نظر گرفته شده باشد درب ها عموما از نیمه اتوماتیک یا گیوتنی هستند. مکانیزمی که درب را جابجا میکند میتواند به صورت دستی یا تمام اتوماتیک باشد که نوع اتوماتیک آن گران تر خواهد بود. 

آسانسورهای باری که برای حمل غذا و  یا وسابل تمیز و استریل به کار می رود باید کاملا قابل شستشو باشند. 

مکانیزم محرکه این آسانسور میتواند : کششی ، مثبت (وینچی) باشد. 

مناسب ترین موقعیت برای نصب موتور الکتریکی ، انتهای چاه است. 

سرعت این آسانسورهای باری 0/2 تا 0/15 متر بر ثانیه است. متناسب یا طول مسیر حرکت و یا موارد خاص میتواند سرعت 1 متر بر ثانیه برسد. 

عموما آسانسورهای باری دارای یک مجموعه آهن کشی در داخل چاه هستند که کلیه بارهای وارده را تحمل می کنند.

* ابعاد این چاه طبق روش و اندازه های پیشنهادی زیر به دست می آید : 

- عرض چاه : عرض کابین به اضافه 50 سانتی متر 

- عمق چاه : عرض کابین به اضافه 30 سانتی متر 

ارتفاع بالاسری 50 تا 100 سانتی متر بیشتر از کابین است که این مقدار باید جهت نصب موتور ، فلکه ها و فضای سرویس کافی باشد.  عمق چاهک آسانسورهای باری بین 15 تا 100 سانتی متر است که بسته به نوع درب (گیوتنی یا لولایی) خواهد بود. 

تابلو کنترل این آسانسور در صورت کافی نبودن فضای موتورخانه و بالای کابین در انتهای چاه نصب نشده و باید محل مناسبی در نزدیکی چاه آسانسور جهت نصب پیش بینی شود. برای دسترسی به موتورخانه و موتور الکتریکی باید دریچه ای حداقل 60 در 60 سانتی متر در بالای درب ورودی کابین در آخرین طبقه پیش بینی گردد. 

انواع بالابر پلکانی 

بالابر پلکانی به 3 دسته تقسیم می شوند : 

1. بالابر پلکانی ویلچربر 

2. بالابر پلکانی صندلی دار 

3. بالابر پلکانی ایستاده بر 

طبق استاندارد EN81-40 بالابر پلکانی صرفا برای جابجایی افراد معلول و ناتوان جسمی و حرکتی در ساختمان مسکونی مورد استفاده قرار میگیرد و طبق استاندارد نصب و بهره برداری از آن در فضاهای عمومی مجاز نیست. 

بالابر پلکانی به موازات عرض پله ها و در حاشیه ی نرده کنار پلکان نصب می شود. 

مطابق استاندارد در صورت پایان پله ها و شروع پله های ثابت طبقات بالا باید بالابر پلکانی نیز به اتهای مسیر خود برسد و در صورت ادامه ی حرکت، معلول از بالابر پلکانی بعدی مجداا استفاده نماید و لذا ادامه ی حرکت افقی این بالابر در بین طبقات مجاز نیست. 

در محل ورود به بالابر پلکانی و خروج از آن فضای کافی حداقل 1/5 متر باید در ساختمان در نظر گرفته شود. بنابراین باید بالابر در محلی نصب شود که مانع عبور و مرور ساکنین ساختمان از طریق پلکان نشود. طبق استاندارد حداکثر سرعت بالابر پلکانی 0/15 متر بر ثانیه است و باید امکان کنترل سرعت توقف و شروع به حرکت آن توسط فرد کاربر نیز از روی آن وجود داشته باشد. 

1-1 . بالابر پلکانی ویلچربر : 

این نوع بالابر را در شکل زیر میبینید. این نوع بالابر در صورتی که در محل های عمومی نصب شوند به عرض 90 سانتی متر و به عمق 125 سانتی متر و در ساختمان های مسکونی شخصی عرض آن کاهش می یابد. در موقعیت نصب آن باید دقت کافی به عمل آید. حداقل مقدار ظرفیت آن 250 کیلوگرم در مربع است و حداکثر آن 350 کیلوگرم و در صورتی که ویلچر موتوری مورد استفاده قرار گیرد طبق استاندارد EN1284 حداقل 300 کیلوگرم برسد. 

1-2 . بالابر پلکانی صندلی دار : 

حداقل ظرفیت صندلی در این بالابر برای استفاده ی یک نفر از آن به صورت نشسته 115 کیلوگرم است. در شکل زیر نمونه ای از آن را مشاهده می کنید. این وسیله تنها برای استفاده در فضای شخصی مناسب است. 

البته بالابر پلکانی صندلی دار در فضاهای بیمارستانی ، خانه سالمندان و خانه های توان بخشی مورد استفاده قرار می گیرد. حداکثر سرعت آن 0/15 متر بر ثانیه و شامل ترمز ، کمربند ایمنی ، صندلی گردان ، دستگیره و کنترل کننده سرعت است. مقدار شیب ریل های هادی آن معمولا بین 22 تا 50 درجه و حداکثر طول مسیر حرکت آن 20 متر است. 

در شکل زیر نمونه ای از این بابابر پلکانی صندلی دار را مشاهده می کنید. 

1-3 : بالابر پلکانی ایستاده بر : 

سطح بالابر پلکانی ایستاده بر حداکثر برای مورد استفاده ی یک نفر در نظر گرفته می شود و ظرفیت آن از 115 کیلوگرم نباید کمتر باشد. ابعاد سطح آن محل ایستادن بر روی آن 32/5 سانتی نتر در 35 سانتی نتر است. در شکل زیر نمونه ای از آن را مشاهده میکنید. این بالابر صرفا مناسب فضای استفاده شخصی است.